Φάτε μάτια ψάρια... (imeros)
Μπαίνοντας στη σκεπασμένη με τέντες μεριά του εστιατορίου και πριν πατήσει το πόδι μου στην άμμο, το μάτι μου έπεσε σε ένα δίμετρο που ήταν ξ-απλωμένο μπρούμυτα σε μια ξ-απλώστρα παραλίας. Το μαλλί σε έκανε να ξανακοιτάξεις, πυκνό και φυσικό σγουρό, σα να σε καλούσε να μπλέξεις τα χέρια σου μέσα τους. Προχωρώντας παρά κάτω είδα πλάτες άξιες να αγαπηθούν, τίποτα υπερβολικό αλλά το μαύρο μαγιό σε προκαλούσε να κοιτάξεις και ακόμα παρά κάτω. Το δεύτερο μέρος της σύνθεσης κάπως μεγαλούτσικο για την εποχή αλλά αρκετά γεμάτο εκεί που έπρεπε. Πιο χαμηλά το μάτι μου έτρεχε σε πόδια καλοφτιαγμένα που κατέληγαν σε κάθετους κινούμενους κίονες, τόσο αργά και ηδονικά λικνιζόμενους που χωρίς να το θέλεις, πέρναγαν ένα σωρό αμαρτωλές σκέψεις από το μυαλό, καθώς τα ξεσταύρωνε και τα ξανασταύρωνε με αργό και παθιάρικο τρόπο. πρόσωπο δεν μπόρεσα να δω να λέμε την αλήθεια αλλά ποιος θα κοίταζε προς τα πάνω όταν το κάτω δεν χρειαζότανε κανενός είδους ψεγαδολόγο.
Έπιασα τον εαυτό μου να έχει κοντοσταθεί και να θαυμάζει τα πέριξ, παρασυρμένος από το τέμπο των γλουτών. Μετά από αυτό δεν με βλέπω να κάνω μπάνιο σήμερα. Συνειδητοποίησα ότι δεν είχα ρίξει ματιά πουθενά μα πουθενά αλλού, ήταν σα να χάθηκε ο υπόλοιπος κόσμος ως δια μαγείας, ούτε τα ενοχλητικά τσιρίδια των παιδιών, τα άκουγα πια. Μάλλον θα κάτσω κάπου κοντά να θαυμάζω το τοπίο.
Τελικά αποφάσισα να βουτήξω, αλλά η ματιά μου πάλι έψαχνε το στίγμα των σειομένων γαμπών που ήταν σαν να με καλούσαν ξανά στην παραλία. Δεύτερη βουτιά αλλά μάταια, σα μαγνητισμένα τα μάτια μου, εκεί στο στόχο. Αφού πέρασα λίγα λεπτά ακόμα βασανιζόμενος από το δόλημμα του μέσα ή έξω άφησα τη φύση να αποφασίσει για μένα, τί άλλο από έξοδο.
Μέχρι να βγω την είδα που πήγε προς το εστιατόριο αφήνοντας τα πράγματά της στην ξαπλώστρα. Που θα πας μωρό μου θα ξανάρθεις σκέφτηκα. Η απόσταση που μας χώριζε από κει που είχα αφήσει τα ρούχα μου δε μου επέτρεπε να δω λεπτομέρειες του κορμιού της αλλά το γενικότερο σχήμα υπολόγισα περίπου στα εβδομήντα μέτρα. μέχρι να στραγγίξω λίγο την είδα να έρχεται πάλι φορώντας κάτω ένα μαύρο λεπτό ημιδιαφανές παντελόνι, είχε πάει να αλλάξει, την κολάκευε και το ημίγυμνο πάνω μέρος του σώματός της που ήταν ελαφρά μαυρισμένο σε αντίθεση με το ρούχο, της έδινε ποιοτικούς πόντους.
Πλησιάζει την ξαπλώστρα και κάθεται στο πάνω μέρος της στην αρχή δεν έγινε τίποτα σα να ζύγιζε κάτι και ξαφνικά σηκώνεται η πολυθρόνα από το κάτω μέρος και την ρίχνει κάτω. Βάζει τα γέλια ελαφρά ενοχλημένη, ρίχνοντας κλεφτές ματιές γύρω για να δει αν κατάλαβε κανείς το πάθημά της, αλλά διασκεδάζοντάς το συνάμα. Ξανακάθησε σωστά αυτή τη φορά και άρχισε να μαζεύει και να διπλώνει τα ρούχα της και τη μεγάλη πολύχρωμη πετσέτα, βάζοντάς τα αργά στον πάνινο σάκο που είχε.
Αποφάσισα να φύγω κι εγώ, μάζεψα τα ρούχα μου και μέχρι να φτάσω στα ντούς της παραλίας αυτή είχε σηκωθεί και έφευγε σε κατεύθυνση αντίθετη με μένα. ασχολήθηκα με μένα και ξέχασα προς στιγμή τη λυγερόκορμη. βγαίνοντας από την αλλαξιέρα, έριξα μια τελευταία ματιά προς την ομπρέλα που ήταν, χωρίς να ξέρω το γιατί αφού σίγουρα ήξερα πως είχε φύγει. Ίσως για να κρατήσω κάτι ακόμα από την τελευταία εικόνα ή να σβήσω το είδωλο που είχε μείνει στο μυαλό μου, ποιος ξέρει πως χορεύει η μαϊμού στο μυαλό του καθενός.
Μπαίνω στο αυτοκίνητο και ξεκινάω αλλά στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που παίρνω συνήθως, μη ξέροντας το γιατί, σαν από διαίσθηση, στρίβοντας και ακολουθώντας την παραλία προς τη μεριά του οικισμού και πριν ακόμα φτάσω στο περίπτερο βλέπω στον τηλεφωνικό θάλαμο να στέκεται με γυρισμένη την πλάτη προς σε μένα τη λυγερόκορμη. Αρκετά εντυπωσιακή και από κοντά τολμώ να πω, μας χώριζε μια απόσταση περίπου είκοσι μέτρων από το σημείο που βρήκα να σταθμεύσω για να έχω πρώτη θέα όχι παραλία αλλά το μωρό.
Γύρισε το κεφάλι της κρατώντας το ακουστικό και σα να ήξερε πως την παρακολουθούσα κάρφωσε τα μάτια της σε μένα. εγώ απέφυγα να την κοιτάξω επίμονα και άφησα το βλέμμα μου να πλανηθεί και σε άλλα πιπίνια αλλά το αποτέλεσμα ήταν να ξαναγυρίσω στο θάλαμο. μετά από λίγο έκλεισε τη συνδιάλεξη βάζοντας το ακουστικό στη θέση του. Η τώρα η ποτέ είπα στον εαυτό μου και έβαλα μπρος το μοτέρ και πήγα πολύ κοντά, σχεδόν τρία μέτρα από το θάλαμο. Κατέβηκα και περίμενα να τελειώσει και την δεύτερη προσπάθεια που έκανε σε κάποιον αριθμό. Μόλις κατάλαβε πως ήμουν κοντά περιμένοντας να τελειώσει έκλεισε το τηλέφωνο. Πλησιάζοντας με κοίταξε και με απολογητικό ύφος, μου ζήτησε συγνώμη σα να έφταιγε για κάτι που εγώ δεν κατάλαβα. Αισθάνθηκα αμηχανία και έπιασα το ακουστικό κάνοντας πως θέλω να τηλεφωνήσω, ούτε κι εγώ ξέρω που. Πάντως άρχισα να πατάω πλήκτρα βάζοντας τον κωδικό της κάρτας μου όταν ήρθε η ώρα να βάλω τον αριθμό συνδρομητή εγώ κοίταζα τη μοιραία που δεν είχε απομακρυνθεί παρά δύο μέτρα διακριτικά.
Αφήνω το ακουστικό κάτω βλαστημώντας την ατολμία μου και γυρίζω στο αμάξι. Βάζω το ραδιόφωνο να παίζει χαμηλά και κοιτάω από τον καθρέφτη του οδηγού, αλλά είδα μόνο τα πόδια την που πήγαιναν και πάλι προς το θάλαμο. όλη αυτή η διαδικασία μου έδωσε την ευκαιρία να την επεξεργαστώ από κοντά και να συμπληρώσω τις εικόνες που είχα μαζέψει πριν στην παραλία. Όταν την είδα από κοντά μου έδωσε την αίσθηση πως ήταν λίγο πιο πάνω από τα εικοσιπέντε, είχε ένα πρόσωπο κάπως μακρύ με ίσια ελληνική μύτη και καταγάλανα μάτια, αλλά το εντυπωσιακό και αυτό που θα μου μείνει ήταν το σφιχτό και καλλίγραμμο στήθος της, νόμιζες πως είχε καταργήσει όλους τους κανόνες της βαρύτητας σε κείνο το σημείο η φύση. Αλλά και παρακάτω το συνολάκι τελείωνε με δυο καλοσχηματισμένους γλουτούς ελαφρά αδύνατους ή αρκετά καμπυλωτούς ίσα να κρατιέται το παντελόνι. τη δεύτερη φορά που βγήκα έξω με κατεύθυνση προς το θάλαμο την είδα να πηγαίνει προς το περίπτερο μέχρι να ξανοδοκιμάσω να πάρω στο πουθενά ένα παλιό αυτοκίνητο έκανε αναστροφή και την είδα να κατευθύνεται με σίγουρα βήματα προς τα κει. Έβαλα το ακουστικό με μεγάλη προσοχή στη θέση του σα μουδιασμένος γύρισα και μπήκα στο αμάξι μου. Ένα μυρμήγκιασμα με διαπερνούσε για αρκετή ώρα μετά. Ξεκίνησα να πάω προς το ξενοδοχείο, η ωραία δεν μου έφευγε από το μυαλό.
Ωραία να 'σαι καλά όπου και να 'σαι. Έστω και αυτό που αισθάνθηκα μου αναπτέρωσε το ηθικό για νέες περιπέτειες.
