Το φιλί των Μυκηνών (Πλού-γή)

Από την κρεμαστή αυλή
φαίνεται τοπος διαφορετικος εδω,
θαλασσα αλλαγμένη, βαθύγάλαζη,
999 σκαλοπάτια, χορτάρια το πάτημα τους,
καστρο μες στο νερό, νουφαρο του Άργους,
ήλιος δυνατός-σκληρός όπως οι κάτοικοι,
σοκάκια άλλων καιρών, αιώνα περασμένου,
γεράνια κόκκινα σε πήλινα κασπώ,
κόσμος πολύς και ξένος,
Παλαμήδι κι Αρβανιτιά
κρεμονται στα βράχια,
γροθιές απλωμένες
πανω σε στεγες κεραμωτές,
λιοντάρι των Βαυαρών λαξεμένο στο βουνό,
φυλακές πανω στο φρουριο
επισκέψεις στο κελί του Κολοκοτρώνη,
και τα καλοκαιρια στην πλατεία Συνταγματος,
κρυφτό στην πρωτη Βουλη,
στο σημάδι της σφαιρας μες στον τοιχο
με την επιγραφη "εδω δολοφονηθηκε ο Καποδιστριας",
θαυματα τότε που ανέμελα περιδιαβαίναμε,
πόνοι σήμερα που αφήνουμε
και σαν το πρωτο φιλί εκει δόθηκε
εδω πρεπει να δοθει και ενα ακομη,
να ξεκινήσουν μοιρες για την αλλη πόλη
σπρώχνοντας ερυθρούς τροχούς
απο τις σήραγγες των Μυκηνων,
οταν εφηβοι μεσα χαθηκαμε
σε μια νυχτα αγωνιας 1986
και το χρυσό προσωπείο του Αγαμεμνονα
μας φανηκε πως βλεπαμε,
καθως ο τρόμος μας είχε συνεπάρει...
Το χερι μου κράταγες τότε
στο σκοτάδι το φρικιαστικό
να μη φοβαμαι ελεγες
μα τα φαντάσματα γυρω μας ενοιωθα
Στη γη των Μυκηνών ακούσαμε πρωτη φορά
για το θησαυρο το μυθικο,
στη γη την κροκαλολιθη, τη γεμάτη πέτρα,
εκει κρυβεται η μαλαματένια αμαξα του βασιλιά
εδω έτσι τον λενε ακομη
κι ολοι την κρυψώνα της ψάχνουν
κι ολοι τις ροδιές της εχουνε δει
απο εκει πρεπει παλι να περάσουμε
στα ιδια τα σημάδια
και το Ανάπλι μπροστά να αφήσουμε
θολο να έρχεται επανω μας,
αλλα πραγματα πρεπει να βρουμε
για τη μυστική κρήνη να ψαξουμε
τα χάλκινα εγχειρίδια να βαλουμε στο θηκάρι τους
λίγο να θυμηθούμε, λίγο,
πως χρόνια αρκετά μετά,
στα χορτάρια της Επιδαύρου πέσαμε
ύστερα απο παράσταση στ' αρχαίο θέατρο
και στην θάλασσα της νύχτα κολυμπήσαμε..

(Πλού-γή)