Το ποίημα της Φύσης

Λείπουν τα χρώματα κι οι ζωγραφιές χαθήκαν

Κάτι από ουρανό και κάτι από θάλασσα

Κάτι από αστέρια κι αστερίες

Κάτι από ήλιους και φεγγάρια

Κάτι από το κύμα, τον αφρό

Μια θαλασσινή φουρτουνιασμένη ψυχή

Ενα σώμα ήλιος

Μια ανάσα στ' αστέρια

Μια ευχή ουρανός, τα φεγγάρια μια ματιά

Δάκρυα λύνουν τους αφρούς

Τα κύματα χορεύουν σε τρελούς, χρωματιστούς, σωμάτινους λιγμούς

ένα χαμόγελο σε χλωμά χείλη σαν καλοκαιρινό ουρανό

Αχ! Θεέ μου! Να 'χε η θάλασσα

στον ήλιο αγκαλιά

Πεταλούδες μουσικές

Πόσα χρώματα μαράθηκαν και φέτος

Ίσως τελικά οι πεταλούδες του παιδιού με τα σύννεφα στα χέρια

να αντέχουν στο κρύο μα, χάνουν το χρώμα τους

"Έλα" φωνάζει η θάλασσα στον ουρανό και χάνονται

Αστέρια κι αστερίες

Ήλιοι και φεγγάρια

Κύματα, Δάκρυα, Λέξεις, Λυγμοί...

"Μη μ' αφήνεις ψυχή μου..."