Το κρυφό εκείνο (Πλού-γή)

Ανηφόρισε στο σπίτι
Τίποτα και κανείς δεν του αποκρίθηκαν.
Έβγαλε τα φύκια από τα μαλλιά του
Αρμύρα, γλυφή θάλασσα στο στόμα.
Έμεινε ξεχασμένος να κοιτάζεται

Ήταν φανερό πως η πρώτη νιότη
Τον είχε προ πολλού εγκαταλείψει
Μα κάποτε υπήρξε ηδονικός, όμορφος
Με τον ερωτισμό εκείνου του άντρα
Που τα φιλιά στο στήθος δέχεται βογκώντας

Το σώμα του ξέπλυνε
Κρύο νερό χύθηκε στα πόδια του
Τα μαλλιά του πέρασε με ευωδιαστό σαπούνι
Να’ναι η ίδια απλή αντρική μυρωδιά
Που τους κρυφούς αναστεναγμούς ξύπναγε..

Πλού-Γή