Το κουφάρι (Πλου-Γη)

Κάποτε ίσως βρεθώ σε φυλακή υγρή,
νερό μες στα πνευμόνια μου θα μπαίνει
ωραία θα χαμογελώ
Και τη νανά μου τη Χρυσσώ θα βλέπω

Μόλις το σώμα ελαφρύ, ανέβει στον αφρό,
Εγώ βυθούς θα ράβω,
κοράλλια θα κεντώ
Και τους τριαντατρείς υφάλους θα ξηλώνω

Κάποτε ίσως, κύματα το σώμα μου ξεβράσουν
σ’ ακτή με άμμο ψιλή.
Ένα πουλί θα ’ρθει να με τσιμπολογάει
κι ένα καβούρι θα μου πλέκει τα μαλλιά

Τα πρωινά τ' αλάτι θα με γλύφει
Μια φοινικιά καρπούς θα μου προσφέρει
Η θάλασσα τα πόδια μου θα πλένει
Μα εγώ νεκρό κορμί θα είμαι.

Κάποτε ίσως, κουφάρι μ’ασπρες κόχες
Θα ’χω γίνει
Ένα νερόφιδο θα ’ρθει να με τυλίγει
Και τις χρυσές μου πέτρες θα μου κλέβει.

2005