Τα Θαλασσοξωτίκια (Πλού-γή)

Σημερα ειχε πανσεληνο και ανοιξα ενα παραθυρο
ξαπλωμενη στα ποδια του κρεββατιου, πλανητες να βλεπω,
στο στηθος μου τυλιγμενο μικρο γατί σιαμέζικο,
να κοιταει παιχνιδια των ισκιων στο ταβανι,
το φεγγαρι - κρυφά παντα - με συγκινουσε,
οσο και αν αγελαστη το κοιταγα -
σημερα ειχε θάλασσα απαλή, βαθιά
και ασπρος κατασπρος ο φλοισβος της -
σηκώθηκα, το γάτο αφησα και μεχρι εκει επηγα
σε ανοιχτο παραθυρο να σταθω
να κλάψω ωρα,
λυγμοι πολλοι πνιγμενοι, κανεις να μην ακουσει
σημερα ηταν η μερα για τα μαγια
κι ενα κυμα ψηλα σηκωθηκε, με πηρε -
στο βυθο με επνιγε για ωρα
για να γελάσουν τα θαλασσοξωτίκια...
κι οταν στα βοτσαλα μ' αφησε πεθαμενη
στην παλιά την πολη πηγα
και το μικρο καστρακι μες στο νερο αγναντευα
μεχρι το φως της μερας να διωξει
τα γελια τους και τις φωνες τους

1η Ιουλιου 3μιση τα ξημερωματα
(Πλού-γή)