Ο Δρόμος για τ' Αστέρι (...Κ...)

... Θλιμμένο σούρουπο επάνω σου ακουμπώ
Ματωμένος ουρανός μα εγώ ακόμα υπάρχω
... Ακόμα ζω
... Θυμάμαι που ράγιζε η νύχτα μέσα στα δυο σου χέρια
και έπεφταν στη γη τ' αστέρια και σχίζαν τις αλήθειες
... σαν δίκοπα μαχαίρια
... Και πιάστηκα από το ψέμα σου ένα παιδί μικρό
και πιάστηκα από το χέρι σου και κρύφτηκα στο σώμα σου
... μήπως τον δρόμο βρω
... Όμορφο το παραμύθι... όμορφο το ψέμα... όμορφη κι η λύπη
Σκοτάδι βαθύ στου ορίζοντα την άκρη... νύχτα πικρή που μοιάζεις με καράβι...
σου δίνω ένα ρόδο κόκκινο σαν αίμα
σου χαρίζω κι αυτή την αγάπη που γκρέμισε απ' το ψέμα
... Πάρε τα ερείπια μου τώρα κι ας φτάσουμε στο τέρμα...
Πες μου πως υπάρχει ο θεός κι ας είναι ψέμα...
... Περίμενε νύχτα!!! μη ξημερώνεις να πάρω τη πυξίδα μου
και πάρε με απ' το χέρι κι ας πάρουμε οι δυο μας...
τον δρόμο για τ' αστέρι...

Τώρα σιωπή...
...Κ...