Νυχτερινή αναζήτηση (giteana)

Οι δρόμοι απόψε φορούσαν τ’ άρωμά σου.
Όλοι έμοιαζαν να γελούν με το δικό σου γέλιο.
Η σκόνη του φεγγαριού, η ασημένια σκόνη,
έμπαινε στα μάτια και τα 'κανε να δακρύζουν.
Η παρουσία σου παντού γύρω, έκανε ακόμη
πιο αισθητή την απουσία σου.
Κι η απόφαση που έπρεπε να βγει στο φως
πονούσε πιο πολύ απ’ το δαχτυλίδι στο χέρι.
Το αύριο ξαφνικά, φάνταζε πιο δύσκολο απ’ το χθες.
Οι σκιές της νύχτας μου ψιθύρισαν με τα
δικά σου λόγια.
Ήσουν παντού γύρω, στον αέρα.
Τόσο ασφυκτικά, δε μ’ άφηνες να σκεφτώ,
ν’ αναπνεύσω.
Το έσκασα σαν κλέφτης και περπάτησα αργά
στους δρόμους.
Δε σε συνάντησα.
Όταν γύρισα, στα ρούχα μου υπήρχε, όπως και πριν,
το δικό σου άρωμα.