Ναι, εγω ειμαι (Πλού-γή)

(απο τα φοιτητικά τετράδια)

Μετρώ ανάσες, καταπίνω βλέμματα
και στο πιάτο μου έχω καρδιές
ναι, εγω είμαι αυτή
αυτή που τέρας λογάριασες.
Στο πέλαγος βουτώ απο βατήρα ψηλό
χωρίς αρχη και τέλος,
ο αέρας με εκτοξευει,
κακορίζικο στοιχειό πέφτω επάνω σου
το φυσημα του στερνου σου κλέβω
γελάω,
ναι, εγω είμαι αυτη
σκοτεινή, άραχνη, πικρή
πόθοι παντου μέσα μου
επικινδυνο πλάσμα, για αυτο φυλαγε
ο, τι εχεις γυρω σου,
το δευτερο κεφάλι σου κλείδωσε.
Νοιώθω σκιές να με χορεύουν,
απο κολάσεις έχω έρθει
και δεν ξέρω που θέλω να παω
να γυρνάω μ'αρεσει
ειμαι διχως μυαλο,
εφιάλτης η φωνή μου,
ναι, εγω ειμαι αυτη
που τη ζωη σου πινει τις νυχτες
τα χείλη σου γλυφει,
σε παρακολουθει,
μάγισα με κακό βιβλίο
και ενα φτερό στην πλάτη
ναι, εγω...
σε όλα εχεις δικιο
ασε το χέρι μου και απομακρυνσου
τρέξε πολύ μακριά
γιατι λάμια ειμαι
και θα φτύσω εκει που πατάς.
Και όταν στενάζεις απο το φιλί
το βογκητό θα σου ξεριζώσω,
οταν απο ηδονή τόξο γίνεσαι,
γέρνεις και αναζητάς το σώμα,
μαχαίρι μικρό θα σου βάλω στα πλευρά,
το αίμα σου να αναβλύσει,
να φύγει η σκουριά σου,
γιατι, ναι,
εγω ειμαι αυτή,
γεμάτη κακά ενστικτα,
ίδια με τη γυναικα φίδι στα τραγούδια σου
και στο σκοπό που σφυρίζεις σα
στο κλουβί θές να με κλείσεις..

(Γιατι πιστεψες οτι εσύ μπορείς να με κλειδώσεις;)

=========================

Πλού-γή -- 19 Μαρτίου '91 (Ένα αντίο για τον Δημήτρη Α. τον κιθαρίστα απο τη Σπάρτη)