Η λίμνη (Πλού-γή)

Κατω απο τα νερά της λίμνης
κρυβονται παλιά σπιτια
με ενθύμια σκεπασμένα απο το νερο.
Φυτρώνει ψηλό χορτάρι γύρω,
που ο ήλιος ξεραίνει
Τα δέντρα απέναντι σιωπηλά
μουρμουριζουν στις σκιες τους
ακους το βουητο τους τα βραδυα.
Αν τα ποδια σου βρέξεις στη λιμνη
αυτη κατω θα σε τραβήξει
κι εκει θα δεις και το μικρο εκκλησακι
με τον περιεργο σταυρό
Μην πλησιάζεις πολυ κοντα
αυτη η ησυχια ειναι ψευτικη,
καθησε στις όχθες μονο
ανοιξε τα ματια σου
και δες, μην αγγιζεις
να 'χεις το φοβο του νερου
γιατι μαζι του αν σε πάρει
δεν έχεις γυρισμό μετά

Θα γυρνας ναρκωμένος
οπως τα φαντασματα,
παλι νερό θα ψάχνεις
παλι να πνιγεις αργα θα θες,
να ξαναδεις τα αυλα χρώματα
να ξανακουσεις τους αηχους ηχους,
κι εκεινα τα οντα
που στοιχειά εμοιαζαν
μα στοιχειά δεν ηταν
τη φρίκη και τη μάγεμα μαζι θα ζητας.
Σου λεω ξανα, ακουσε με,
καθησε εξω, πανω στις πετρες
πιασε τη γη με τα χέρια σου
γραπωσου απο το χωμα της
ξαπλωσε στη σκονη της
μύρισε τις ανάσες της
αυτη ειναι πραγματικη,
πραγματικος κι ο στεναγμος της...

(Πλού-γή)