Η ιστορία του κύριου Αργύρη Γρηγορίου (Πλού-Γή)

Σκυφτός, κουρασμένος
βήματα αργά
περπάτημα συρτό,
Αργύρης το όνομά του,
Γρηγορίου το επίθετό του,
και μια μικρή αράχνη κάθεται στον ώμο του...

Σαν είναι μόνος
η αράχνη τούτη παρέα του κρατάει
και σαν κοιμάται,
κάτω από το μαξιλάρι του τρυπώνει

Είναι ο Αργύρης
αυτό που λέμε "δυστυχισμένος άνθρωπος",
όσα συνέβησαν, ξεχάσει έχει
κι είναι ευτυχής δίχως μνήμη

Στις παρέες ψιθυρίζεται
χαμένα πως τα 'χει,
εκείνη η αράχνη τη θυμηδία φέρνει,
κανείς τους όμως δε γνωρίζει
πως γυναίκα μαγεμένη από μάγια είναι
και του Αργύρη ο έρωτας που εχάθη

Στα πεζοδρόμια καμπουριασμένος κάθεται
και σαν το χέρι απλώνει,
η σύντροφός του γοργά τους λόφους
των δαχτύλων του διαβαίνει

Εάν τον κοιτάξεις τον Αργύρη
θα δεις χαμόγελα στα μάτια του,
ψίθυρους στα χείλια του
κι ένα λυγμό καλά κρυμμένο
στ' αγκίστρι του λαιμού του καρφωμένο,
Αχ, μωρέ Αργύρη πως μπορείς την έρημο, νερό να κάνεις;

Για τον κύριο Γρηγορίου τον "τρελό"...
23-1-05

Πλού-Γή
(από τα ποιήματα της χαρτοπετσέτας)