Ακινησία (Πλού-γή)

Τα φεγγάρια φυλλοροούν
σε κάθε τιναγμα της μεγάλης μαγείας
αυτής που στα άψυχα δίνει ζωή
και τα εμψυχα άπνοα κάνει
Καπως έτσι στήθηκε το μεγάλο πανηγύρι
γυρνωντας και στριφογυρνώντας
να θυμίζει πόσο γρηγορα ολα είναι
Μερος του κόσμου και οι φωνές
που ακουονται στο στήσιμο
- αυτές ειναι για να τρομάξουν -
πιο κάτω θα δεις τους απεχθείς κλόουν..
Στην εισοδο - μόνο μην καταρρεύσει -
στέκεται ολη η κουστωδία
γέλια, χαμόγελα, αμηχανίες, ντροπές
- μα ειδα καποια κρυφα χτυπήματα -
το χέρι σε καλωσορισμα
και προχωράμε στα εσώτερα

_Αλήθεια το ανακάτεμα της δημιουργίας
ποιο ειναι, πως μοιάζει;
μη και δεν είμαστε κι εμεις μαρτυρες
συνδημιουργοι φρενίτιδας
τα παντα κατατρέχουσας;
Το ειδωλό μας αν σταθούμε
να κοιτάξουμε καλά
ισως χαθεί στην οχλοβοή
πόσοι και πόσοι πριν απο εμας εκαναν το ίδιο;_

Και τέλος παντων ας προχωρήσουμε
η ακινησία της κινησης μας περιμένει
πιο μέσα - πολλά τα περίεργα στο δρόμο -
να και οι φλογοεκτοξευτές δράκοι
με τον πυρινο ιππόκαμπο σημαία τους
- ενα πλάσμα της θάλασσας εδιάλεξαν αυτοι -
χαιρετησέ τους, μην τους προκαλείς να σε μυριστουν
Και σαν τους προσπεράσεις θυμισου οτι
μέχρι και θανάτους θα συναντήσεις αργοτερα
να σε καρτερούν με μάτια γελαστά
στα σκαλιά που οδηγούν στην έξοδο
μίλα τους, γλυκανε τη φωνή σου,
πως νομίζεις ξεγελιούνται και αυτοι;
Ενα παραμύθι διηγήσου τους
σα να 'ναι σκυλιά χαιδεψέ τους το κεφάλι
μονο ετσι η κινηση γίνεται πραγματική ακινησια
διχως ψέμα κανένα...
Ειναι μεγάλος ο λαβυρινθος,
τοσα τρομερά, περιεργα πραγματα
απο την ανατολη στη δυση
και τα βηματα δυσκολα στο συντονισμό
οταν το ρέον καταφέρεις να το παγώσεις
αφησε και μια δίοδο και για μένα
που τα φοβάμαι ολα αυτα με μέγα φόβο...

Πλού-γή