Ο καθρέφτης που μιλούσε (Πλου-Γη)

O καθρέφτης έσπασε με δύναμη τρομερή
Απομείναμε δύο γυμνές φωνές
Να μουρμουρίζουμε η μια στην άλλη
Τα κρύσταλλα που πριν μας όριζαν

Έβλεπα το χέρι σου να ματώνει,
προσεχτικά θέλησα να σου βγάλω τα γυαλιά,
καρφωμένα στα δάχτυλά σου...
Μου ’δωσες την παλάμη σου να πιω,
το αίμα σου ηδονικά ρούφηξα
τους ιδρώτες σου δικούς μου έκανα...
Ο σπασμός μου καρφί δικό σου θα γίνει

Οι καθρέφτες μας ίσως είναι περισσότεροι.
Δε δείχνουν εικόνες, δεν έχουν είδωλα.
Μόνο φωνές, ήχους, ψιθύρους, θροΐσματα χαράζουν,
η γλώσσα τους έχει τη γεύση παραληρήματος...

Μάιος 2005
Πλού-Γη