Άπαντες Απόντες - απόσπασμα (Anemos)
(απόσπασμα από το βιβλίο "Ο Κος. Άγνωστος και οι Αφόρητες Αλήθειες του" Εκδ. Ελληνικά γράμματα
Συγγραφέας Τσαχαγέας Παναγιώτης-Δημήτρης)
Η δίκη που ακολούθησε λίγες μέρες μετά τη σύλληψη του, έφερνε υπερβολικά σε κωμωδία...
Ωστόσο το κοινό δεν έμοιαζε να καταλαβαίνει.
Έτσι, τουλάχιστον προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό του. Του επιτρεπόταν, μ’ αυτό τον τρόπο, μια σχετική απομόνωση που κάπου τον εξυπηρετούσε τελικά.
Η όποια γκρίνια του διαμέσου των ετών δεν ήταν άλλο από μια καλά καμουφλαρισμένη αφορμή για ψυχική εκτόνωση. Το όλο θέμα άρχισε να διαποτίζει την ύπαρξη του τελευταίως.
Δε τον κατανόησαν ούτε όταν πριν από επτά χρόνια τους πρότεινε τη λύση για να αποφύγουν τη κακοτοπιά στην εταιρεία. Θα γλύτωνε τόσος κόσμος την απόλυση και η εταιρεία θα αποκαθιστούσε το κύρος της. Αλλά, όχι!
“Οι πολυεθνικές έχουν άλλους τρόπους τακτοποίησης των προβλημάτων”, και λοιπές ανοησίες. Τέτοια του απάντησαν, κι ας γνώριζαν πως είχε δίκιο.
Βλέπεις, πάντοτε υπάρχει κάποιος που έχει μεγαλύτερη “γλώσσα” και το χειρότερο, που κάνει τον επαΐων.
Έτσι δυσφημίστηκαν άλλοι για χάρη του προφίλ της εταιρείας.
Καλώς τους την “έστρωσε” λοιπόν μετά· Μια Καλοστημένη μα καταχρηστικώς ονομαζόμενη απάτη.
Δε τους άξιζε τίποτε καλύτερο... αλλά πάλι, ίσως να μην ήταν αυτός ο πραγματικός λόγος.
Κάθισε στη θέση του κατηγορούμενου και άρχισε η συνεδρίαση!
Θα ήθελε να είναι δίπλα του εκείνη. Το μόνο που χρειαζόταν! Δέκα χρόνια μαζί, την αγαπούσε και για χιλιάδες άλλους λόγους.
Όσο για τον έρωτα δεν είχε να πει και πολλά.
Όλος ο κόσμος ασχολείτο -θεωρητικά- τόσο πολύ με αυτό που οδηγηθήκαμε σε εκφυλισμό.
Πολλά λόγια – αναλύσεις και ελάχιστη πράξη.
Ακόμα και ο ίδιος αμφέβαλλε πλέον εάν ένα τέτοιο ιδανικό μπορεί να συνυπάρξει με την απόλυτη απομυθοποίηση των πάντων. Εάν μπορεί να επιβιώσει υπό τα δεσμά ενός αλλοιωμένου και υποκειμενικού ορθολογισμού που κάθε άλλο από το καλό του ανθρώπου επιζητά, χωρίς καμία σχέση πλέον με αυτό που τον πυροδότησε.
Η ίδια η ανάγκη για απελευθέρωση από τα δεσμά της προκατάληψης, μετατράπηκε σε μια νέα προκατάληψη αγκιστρωμένη από τη “λογική”.
Αλλαγή “κελιού”, δηλαδή. Τίποτε περισσότερο.
Να σκεφτεί κανείς πως κάτι τέτοιοι - Λογικομανείς – ελέγχουν τις ζωές μας. Αυτό κι αν είναι ξεπεσμός...
Εκείνη δεν ήρθε όμως να τον υπερασπιστεί στο δικαστήριο. Παρόλο που της τηλεφώνησε ζητώντας τη βοήθεια της, του αρνήθηκε.
Είχε πληγωθεί από το περιστατικό με μια συνάδελφο του, τμηματάρχη, και όχι άδικα. Δεν ήταν άλλο από μια τελευταία σεξουαλική ανάγκη επιβεβαίωσης πριν της ζητούσε να παντρευτούν. Τόσο καιρό τη ταλαιπωρούσε.
Όταν του είπε αντίο, ήξερε πως θα είναι οριστικό. Δεν έκανε το κόπο να της εξηγήσει. Θα έπρεπε να τον είχε καταλάβει. Εγωιστικό...
Είχε έρθει η αδερφή του... σιωπηλή όπως πάντα. Απούσα όπως πάντα. Γιατί άφησε άραγε την οικογένεια της στην Αγγλία και ταξίδεψε ως εδώ; Να του παρασταθεί; περιττό! Μάλλον από περιέργεια ήρθε. Να δει μήπως η ζωή του καλού της αδερφού είχε καταστραφεί με περισσότερο πάταγο απ’ ότι η δική της.
Την είχε προειδοποιήσει· τα ταπεινά κίνητρα έχουν ακριβή τιμωρία. Τα δικά της ήταν τουλάχιστον ταπεινά.
Τώρα ήταν πλέον αργά.
Θλιβερή η φιγούρα της κόρης Στρατηγού με σπουδές στο εξωτερικό και πλέον χειραφετημένης να κάθεται εγκλωβισμένη στην περίλαμπρη ένδυση της-λες και είχε έρθει σε κάποιο οικείο της Gala - κοιτάζοντας μικρόψυχα τον αδερφό της σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τις ενοχές.
Βέβαια όλα αυτά θα μπορούσαν να ήταν απλά αποκυήματα της δικής του φαντασίας και τίποτα παραπέρα.
Από αγάπη ήρθε, θα έλεγε ο ανίδεος νους.
Μα... εκείνη η ίδια του είχε πει “η αγάπη είναι το παραμύθι των γυναικών για να τυλίξουν τον άντρα που πάντοτε εκείνες διαλέγουν... “.
Η φράση επιδεχόταν μια σαφούς συμπλήρωσης· “... και αυτό που αν μια γυναίκα το δει σα παραμύθι, το ίδιο θα την καταδικάσει”. Δε τον άκουσε ποτέ.
Κι ας της έλεγε από παιδιά πως η αγάπη λυτρώνει.
Πριν ακόμη διαβάσει για θρησκείες και φιλοσοφικά ρεύματα. Τι θα έλεγε για όλα αυτά ο Στρατηγός;
Ακριβώς δίπλα της απουσίαζε ο αδερφός τους.
Ο μικρότερος από τους τρεις. Είχε δυο χρόνια να τον δει. Εκ πεποιθήσεως φιλάνθρωπος για τους ξένους και ταγμένος γιατρός χωρίς σύνορα. Η Αφρική ήταν πλέον το σπίτι του.
Άγαμος, άθεος, “άχρωμος”, “άοσμος” και σαφέστατα “άριστος”. Πάντα τον κατηγορούσαν που δεν ενέκρινε τη στάση ζωής του μικρότερου αδερφού του. Αλήθεια, ποτέ δε συμμερίστηκε τις επιλογές του, γιατί γνώριζε τα βαθύτερα αίτια. Σαν μοναχισμό το εξασκούσε και όχι ως αγνό αλτρουισμό. Φοβόταν να αντιμετωπίσει τη πρόκληση της καθημερινότητας. Κρυβόταν πίσω από το πόνο των άλλων. Ένιωθε δυνατός εκεί πέρα.
Πάντως για να αφήσει την Αφρική και να επιτρέψει πρέπει να ήταν σημαντική ετούτη η δίκη.
Δε του φαινόταν όμως να είναι. Όλοι λείπανε από εκεί μέσα, εκτός ίσως από τους δημοσιογράφους.
Ο δικαστής, οι ακροατές, η μητέρα του που δεν άντεχε τη διαδικασία, ο Στρατηγός που είχε κοιμηθεί από χρόνια, οι φύλακες ακόμα και ο ίδιος, άπαντες απόντες από εκείνη την αίθουσα.
Η όλη δημοσιότητα είχε κάπου εκφυλλίσει το θέμα. Κανείς δε πίστευε ότι θα ομολογούσε ο ίδιος, λίγες στιγμές αργότερα, την ενοχή του. Πως θα έδινε γενικευμένα μα επαρκή στοιχεία για το πώς έκανε την απάτη. Μέσα τους όλοι περίμεναν με κάποιο τρόπο να τους μπερδέψει, να τους πείσει πως το έκανε για να πολεμήσει τα συμφέροντα της πολυεθνικής και να τους υπερασπιστεί.
Το είχαν ανάγκη, το ζητούσαν.
Μετά από αρκετή ώρα που υπέμεινε αυτή τη γελοία συνεδρίαση, αηδίασε. Μιλούσαν ειδικοί οικονομολόγοι, ψυχολόγοι για το προφίλ του, συνάδερφοι και φίλοι υπέρ του, από το Δ. Σ της εταιρείας κατά του και λοιποί σχετικοί ή άσχετοι.
Άσχετοι επί της ουσίας, αφού κανείς δε γνώριζε την ακριβή διαδικασία του όλου σχεδίου. Έτσι έπεφταν σε εικασίες που μακράν απείχαν της πραγματικότητας. Αν έλειπαν δε και κάποια βασικά οικονομικά στοιχεία της εταιρείας, η όλη κατάσταση θα ήταν πέραν από τραγελαφική.
Θα μπορούσε ευκολότατα να αθωωθεί λόγω αμφιβολιών. Εξάλλου μπλεκόντουσαν και άλλοι στην όλη υπόθεση, οι οποίοι βρίσκονταν στο εξωτερικό και οπωσδήποτε με καμία διάθεση να μιλήσουν.
Είχε κουραστεί όμως! Πολύ εξωφρενική εικόνα για να την αντέξει στα σαράντα του χρόνια. Ίσως αν ήταν νεότερος να διασκέδαζε με την άγνοια τους, αλλά τώρα όχι.
Άλλωστε θα τον είχαν συνέχεια στο κυνήγι από εκεί και έπειτα.
Γιατί άραγε να υπέμενε τη φυλάκιση; Δε το συνειδητοποίησε εκείνη την ώρα, αλλά πιθανό να συμπεριλαμβανόταν και αυτό στο όλο πνεύμα της πρόσφατης “αναδιοργάνωσης”!
Τους έβγαλε από το κόπο και περιέγραψε το πώς κατάφερνε να κερδίζει τόσα εκατομμύρια εις βάρος ενός τραστ που είχε διεθνή φήμη για τις οικονομικές του δικλείδες ασφαλείας. Ανέλαβε πλήρη ευθύνη. Στο κάτω κάτω δική του ήταν η ιδέα και δεν επρόκειτο να προδώσει τους συνεργούς-πιόνια του.
Το γιατί ήταν ένα άλλο θέμα...
Το ακροατήριο για πρώτη φορά διέφυγε της απουσίας και επανήλθε στην πραγματικότητα λόγω της όλης ανατροπής.
Αμίλητοι και στην αίθουσα πλήρης ησυχία. Μόνο ο αναστεναγμός του δικηγόρου υπεράσπισης διέρρηξε το όλο κλίμα. Στεναχωρέθηκε μάλλον που καταχωρήθηκε άλλη μια χαμένη δίκη στο ιστορικό του.
Θα επέτρεπε στη κοινωνία να δει τον “ήρωα” της στη φυλακή και τη κατάλληλη στιγμή θα έβγαζε τον άσσο από το μανίκι. Πάντα φρόντιζε να διατηρεί τον έλεγχο· δεν είχε σκοπό να το αλλάξει αυτό ούτε τώρα...
Το βιβλίο θα κυκλοφορεί, όπως ανέφερα, από τις Εκδόσεις Ελληνικά γράμματα μετά τις 25 Μαΐου.
Όποιος ενδιαφέρεται ας το στηρίξει καθότι οι νέοι συγγραφείς μόνο σε εσάς μπορούμε να βασιστούμε και όχι στα βιβλιοπωλεία που προωθούν μονάχα όσα θεωρούν "Ευπώλητα".
Ευχαριστώ πολύ όλους για τη προσοχή σας!
