Της Σμύρνης (Σπήλιος)

Μυαλό χυμένο απ τ΄άδικο
στο ρημαδιό της Σμύρνης.
Μ' ένα κορμί κατάδικο
μπαρκάρω από Ελληνάδικο
στο μοιρολόι της μνήμης.

Ξερνοβολάει φωτιά η φωτιά
κι η αυγή πυρακτωμένη.
Κατάπια θάλασσα πλατιά
να σε προικίσω ξενητιά
μ' όση ψυχή μου μένει.

Κι όσο είμαι εδώ ξεριζωμένος και θυμάμαι
σέρνω ένα απτάλικο ζειμπέκικο χορό.
Στα ρεμπετάδικα ανασταίνομαι και να 'μαι
έξω από μένα, από τόπο και καιρό.