Στο Σουέζ (poetry)

Απ το παράθυρο να βλέπω τα καΐκια ,
να αναρωτιέμαι πόσα νοίκια στο κορμί σου να χρωσταω,
γι αυτό το σώμα που το μάζεψα μια νύχτα
κομμάτια μα έγινε το σώμα που αγαπάω

Στο τελευταίο μου ταξίδι στο Σουέζ,
μες το μεθύσι μου μου είπε κάποιος φίλος,
με τα ταξίδια δεν θα κλείσουν οι πληγές
και ποτέ δεν θα σαι πια ποτέ ο ίδιος

Μου πε, χολή και ξύδι στις πληγές σου
θα σε κερνά χώνοντας τα νύχια,
κι αυτό το σώμα που αγάπησες μια νύχτα
κομμάτια τώρα το μυαλό σου θα σκορπίζει.

Τριάντα χρόνια πήρες πια, γυμνή μου αλήθεια,
πόρνη ζωή μου, πόσα θές να την ξεχάσεις
νέε μου έρωτα μη φεύγεις μη διστάσεις,
όλα περνάνε αν περάσει αυτή η νύχτα...