Ρομαντική Περίοδος - Βάγκνερ

Ο Ριχαρντ Βαγκνερ κυρίαρχησε κυριως στο δευτερο μισο της εποχης του ρομαντισμου.
Ειχε επηρεαστει απο το Βεμπερ σε ο,τι αφορουσε τις αρμονιες, τα θέματα και το ρολο του ως μαέστρου. Με τον Βαγκνερ η γερμανικη μουσικη και ιδίως η οπερα φτανουν στο απογειο τους.
Η ζωη του ειναι εξαιρετικα ενδιαφέρουσα. Τα δοκιμια του κατακριθηκαν εντονα για την ασαφη και εξεζητημενη γλωσσα τους. Παρολα αυτα οι υμνητες του θεωρουν τη συμβολη του στην ιστορια του γερμανικου πολιτισμου εφαμιλλη με εκεινη του Αισχυλου στην Ελλαδα.
Ως συνθετης ειχε την πιο ηρωικη αισθηση απο τους ρομαντικους. Το τεράστιο εργο των τεσσαρων οπερων του κυκλου του "Δαχτυλιδιου" τον απασχόλησε 25 ολοκληρα χρονια.
Ειναι ο μονος απο τους μεγαλους σκηνικους συνθετες που δημιουργησε ο ιδιος εξ ολοκληρου τα εργα του - πλοκη, χαρακτηρες, κειμενο, μουσικη. Η μουσικη δεν τον ενδιέφερε ποτε ως μορφολογια αλλα μονο ως συγκινησιακη εκφραση. Και τη χρησιμοποιησε για να ανασυρει στην επιφανεια και να απογυμνωσει ολα τα μεγαλα ανθρωπινα ενστικτα οπως την επιθετικοτητα και τη σεξουαλικοτητα.
Υπηρξε ομως και θεωρητικος που ασκησε κριτικη γυρω απο τη μουσικη και το θεατρο αλλα και επιβλαβη καποιες φορες κριτικη για θεματα κοινωνικου περιεχομενου, αφου σε προχωρημενη ηλικια υιοθέτησε αποψεις ακραιου εθνικισμου και αντισημιτισμου.

Σημαντικα εργα του: "Tριστανος και Ιζολδη", "Οι αρχιτραγουδιστες της Νυρεμβεργης", "Παρσιφαλ", "Το δαχτυλιδι του Νιμπελουγκεν" "Οι νεραίδες", "Ο ιπταμενος Ολλανδος", "Λοενγκριν", ορχηστρικες συνθεσεις με εξαισιες εισαγωγες, στον "Φαουστ", "Πολωνια", "Μεγα εορταστικο εμβατηριο" κτλ.