Πάλι μοναξιά (Bruce)

Στο χιόνι μια πατημασιά από αγγέλου πόδι,
μια μελωδία όπως παλιά μέσα από την ψυχή,
στην σκέψη ένα σ' αγαπώ, σαν το χιόνι να λιώνει,
και μια έκρηξη στου πόθου την ακτή...

Και πάλι πίκρα πάλι πόνος,
πάλι μοναξιά,
σαν αέρας τώρα ο χρόνος,
που δεν σταματά,
πάλι πίκρα πάλι πόνος,
πάλι μοναξιά,
σαν μαχαίρι τώρα ο πόνος,
μέσα απ' τα στήθια μου περνά.

Λιγόστεψαν τα λόγια πια, τέλειωσαν οι κουβέντες,
όσα κι αν έχω να σου πω, εσύ δεν με ακούς,
έδωσα τώρα την χαρά μου, σε άγνωστους λεβέντες,
που κάποτε απ' την ζωή σου, έδιωξες κι αυτούς,

Και πάλι πίκρα πάλι πόνος...

Το μέτωπο τώρα σκυμμένο, με στίχους και κιθάρες,
την ώρα μόνος να περάσω, μάταια προσπαθώ,
η σκέψη μοναχή βαδίζει στου ουρανού τις σκάλες,
αχ να 'μουνα για 'σένα άστρο να δεις πως σ' αγαπώ

Και πάλι πίκρα πάλι πόνος...