Να προσέχες τι εύχεσαι!

Με ρώτησαν τι είναι αυτό που λαχταράω, αυτό που μου λείπει από τη ζωή μου...
Δεν είναι που η δουλειά δεν πήγαινε καλά, ούτε που οι μέρες γίναν ίδιες. είναι ότι μου έλειπε το ερέθισμα. Κάτι για να χαμογελάω, να κλαίω, να φωνάζω, κάτι για να ΖΩ, κάτι να αναπνέω στ’ αλήθεια.

Και ήξερα τι είναι. Ήθελα πάλι να ερωτευτώ. Θυμάμαι πώς ήταν τότε... στο λύκειο. Ξύπναγα και χαμογελούσα, ερωτεύτηκα την ίδια μου την ζωή. Ήθελα να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Να διαβάζω, να μορφώνομαι, να είμαι συμπαθής, να ζω το κάθε λεπτό. Ναι. Αυτό ήθελα. Κάτι να με σηκώσει από τον τάφο που κάθομαι τόσα χρόνια, και περνάνε όλα από πάνω μου, χωρίς να μπορούν να με αγγίξουν. Ούτε να με πληγώσουν, ούτε να με απογειώσουν. Στέρεψαν τα δάκρυα. Ούτε χαρά ούτε λύπη. Σαν να πάγωσαν όλα. Σαν να παρακολουθώ την ζωή μου από ψηλά, να την βλέπω και να γελάω με τα χάλια της.

Μα που είναι αυτός ο άνθρωπος που θα με κάνει να τον ερωτευτώ; Όχι, δεν θέλω ανταπόκριση. Εγώ να ερωτευτώ. Θέλω πάλι να ζήσω. Να τρέμω, να χτυπιέμαι, και μετά να γελάω. Κάθε γέλιο να αποζημιώνει κάθε δάκρυ μου, γιατί και τα δύο θα έχουν ένταση. Και τα δύο τα νιώθεις.
Θυμάμαι τότε... ζούσα κάθε στιγμή, κάθε λεπτό. Μα δεν είναι δυνατόν, τότε ήμουν αθώα, δεν έβλεπα τα πάντα αλλά ότι ήθελα. Δεν θα ξανασυμβεί αυτό. Κρίμα και νόμιζα ότι ήταν το μόνο που θα με σώσει.

"Ήρθες πάλι Ν μου, να μου σταθείς" Σε όλα εσύ, από τότε. Πάλι σε βρίσκω μπροστά μου, να με κάνεις να γελάω. Όπως τότε. Που ήμασταν παιδιά. Εγώ όμως το έπνιξα, και ποτέ δεν στο είπα, και τόσα χρόνια, το καταχώνιασα τόσο βαθειά μέσα μου που δεν μπορούσε να ξαναβγεί πια.
Ήρθες και με βρήκες, και όσο και αν προσπάθησα, όσο και αν το έπνιγα, αυτό που τόσα χρόνια φύλαγα βγήκε πάλι. Δεν το ήθελα. Δεν ξέρω πλέον αν οι κινήσεις μου είναι αντιδράσεις της στιγμής ή έκρηξη συσσωρευμένης ενέργειας που χρόνια τώρα την κουβαλάω.

Εσύ... αδελφός, φίλος, προστάτης. Εσύ και ο εφιάλτης μου. Πάλι εδώ, και πάνω που είχα πεθάνει, ένιωσα πάλι τον πόνο, και σε ευγνωμονώ γι’ αυτό.

Μα... εγώ να ερωτευτώ ήθελα, αλλά όχι πάλι εσένα! Όχι εσένα.

Περιστέρι... 25/05/2005