Μουσική... (Σπήλιος)

Σε οκνής μπαλάντας αιωρούμαι μια στροφή
και στου μινόρε καταδύομαι τη θλίψη.
Μιας συγχορδίας ανιχνεύω την υφή
κι ελάσσονές σου αναπολώ, πού μου 'χουν λείψει.

Για των χειμάρρων την ορμή νωθρά κινώ,
πλάγιο ήχο απ τη ροή τους να συνθέσω.
Παίρνω απ το βλέμμα σου ημιτόνιο φωτεινό,
σε μια σου ύφεση ποθώντας να χωρέσω.

Παραπατώντας στου σονέτου την τροχιά,
εξοστρακίζομαι στο ρόγχο των κυμβάλων.
Αναζητάω στου φευγαλέου τη συντροφιά
μιαν αφορμή απ τα μπεμόλ μου να σε βγάλω.

Με μιαν ενάτη, αναδεύω έναν χρησμό
και σε ένα φάλτσο απαντάω τον εαυτό μου.
Κλέβω απ τις μνήμες μου ένα άχρονο αρπισμό,
πού μια ανταπόκριση χρωστάω στο θάνατό μου.

Σε λειτουργία ακάθιστου, υπερβατική
κρατάω το ίσο στην πεντάτονή μου θλίψη.
Με μακελεύει των κρουστών σου η μουσική
κι ας πάνε αιώνες, πού απ τη μπάντα σου έχω λείψει.

Σπήλιος