Μελίνα Κανά - Προσπαθώ να κινηματογραφήσω τους στίχους

Από Κιθάρα wiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση


Η Μελίνα Κανά είναι εκρηκτική και σαρωτική σαν προσωπικότητα. Ένας άνθρωπος προσιτός, μετρημένος που δεν επιδίδεται σε φλυαρίες ανούσιες. Έχει πλήρη συνείδηση των λόγων της και είναι θαρραλέα. Για τη υπέροχη, βελούδινη φωνή της, δε χρειάζονται συστάσεις. Έχει καταξιωθεί με το σπαθί της και οι επιλογές της τη δικαιώσανε. Μια γυναίκα πρότυπο, ένας άνθρωπος με πλούτο ψυχής.

Από τη Φιλουμένα Ζλατάνου.

Kana.jpg

- Αρχίζουμε με αναφορά στα σχόλια που έχεις ακούσει από καταξιωμένους καλλιτέχνες, όπως το Σαββόπουλο, ο οποίος σε έχει αποκαλέσει «μικρή βασίλισσα» ή τη Βιτάλη. Τι σημαίνουν αυτοί οι διθύραμβοι για έναν καλλιτέχνη;

- Μοιάζουν με παράσημα. Όταν σε αποδέχονται και μιλούν με τα καλύτερα λόγια άνθρωποι με τέτοια προσφορά χρόνων στο χώρο, είναι σαν προίκα, σαν πολεμοφόδια, σαν αποσκευή. Ήταν τιμή για μένα και αυτό μου έδωσε κουράγιο να συνεχίσω, διότι η επιβράβευση από τους συναδέρφους είναι πολύ σημαντική.

- Τι θεωρείς ότι μας καθορίζει περισσότερο οι επιλογές ή οι συγκυρίες;

- Αν και πιστεύω ότι και τα δύο παίζουν ρόλο, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί διότι τελικά οι επιλογές μας καθορίζουν, γι’ αυτές κρινόμαστε. Όταν ένας άνθρωπος είναι στο στάδιο να λάβει μια απόφαση, πρέπει να συμπεριλάβει στη σκέψη του, πολλές φορές και τις συνθήκες που επικρατούν, διότι αρκετές φορές, είναι τόσο έντονες και καθοριστικές ώστε πρέπει να υποχωρήσει η αρχική πρόθεση του ανθρώπου και μετά να κάνει αυτό που πραγματικά θέλει, όταν οι συγκυρίες θα είναι ευνοϊκότερες.

- Η προβολή της εικόνας θεωρείται θυσία με σκοπό την προώθηση της δουλειάς ενός καλλιτέχνη;

- Τώρα πια πολύ φοβάμαι γίνεται και αυτοσκοπός, ενώ πρέπει να λειτουργεί ως ένα χρήσιμο μέσο, και απαραίτητο για την εποχή μας καθώς έτσι λειτουργούν τα πράγματα. Γίνεται όμως κατάχρηση του μέσου και έχουν δημιουργηθεί μέσα από την τηλεόραση δύο κόσμοι, δύο Ελλάδες, η μία των «τηλεορασάνθρωπων» και η άλλη αυτή που ζούμε όλοι εμείς στην καθημερινότητά μας. Είναι ένα μέσο που φέρει την εικόνα και είναι μέρος της ζωής μας. Θεωρώ ότι πρέπει να γίνεται με αισθητική και με συνείδηση ότι αποτελεί και κοινωνικό μέσο. Εκείνη την ώρα που εμφανιζόμαστε μας βλέπουνε άνθρωποι, δε μπορούμε να κάνουμε ό, τι μας κατέβει στο κεφάλι προκειμένου να βγούμε από το ψυχολογικό αδιέξοδο οι ίδιοι.

- Τι ρόλο παίζει η ώθηση, ή η στήριξη από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον για έναν καλλιτέχνη;

- Νομίζω ότι χρειάζεσαι τη συμπαράσταση, την αγάπη, τα καλά λόγια και τη συμβουλή ανθρώπων που εμπιστεύεσαι και μπορείς να μιλήσεις και να επικοινωνήσεις πραγματικά, διότι με τη δουλειά αυτή εκτίθεσαι αρκετά.

- Πώς αναπτύσσονται οι σχέσεις ανταγωνισμού όταν εκτός από την ίδια δουλειά υπάρχουν και δεσμοί συγγένειας;

- Δεν ένιωσα να δυσκολεύει τις σχέσεις, αντίθετα είχε μια χάρη. Χαίρομαι να μαθαίνω ότι πάει καλά η Λιζέτα (σ. σ. Καλημέρη – αδελφή της) και επουδενί δε νιώθω ζήλια. Καταρχήν, δε νιώθω ότι είμαι μοναδική. Βλέπω ανθρώπους που θεωρούν μοναδικότητα τον εαυτό τους μες το χώρο και μοιάζει σαν να θέλουν να αποκεφαλίσουν τους υπόλοιπους. Τα τραγούδια είναι άπειρα, οι φωνές έχουν πολλές ευκαιρίες να τα ερμηνεύσουν και να τα χαρούνε. Η Λιζέτα είναι πολύ καλή τραγουδίστρια. Νομίζω ότι θα είχα πρόβλημα αν δεν ήταν.

- Πόσο εύκολο είναι να ελεγχθεί η ματαιοδοξία που πηγάζει μέσα από την αναγνωρισιμότητα;

- Ελέγχεται όταν διαπιστώσεις το μάταιο της υπόθεσης, όπως λέει άμεσα και η λέξη και αμέσως φρενάρεις και συνέρχεσαι. Εάν δε συνέλθεις είσαι άξιος της μοίρας σου...

- Έχεις πει ότι «δε με συγκινούν οι εκδηλώσεις λατρείας». Ποια είναι η σχέση σου με το κοινό και τι κοινό προτιμάς;

- Η σχέση μου με το κοινό είναι ίσο προς ίσο. Έχω συνείδηση των στιγμών που δεν είμαι καλή και ξέρω ότι δεν είναι αυτονόητο ότι θα βγω επί σκηνής και όλα θα είναι εξαιρετικά και στη θέση τους, αλλά πρέπει να κοπιάσω για να το πετύχω αυτό. Είναι μια ζωντανή σχέση, θέλω να είμαι ειλικρινής απέναντί τους. Επιπλέον, θέλω να συμμετέχουν σε αυτό που κάνω, να τραγουδούν, να ακούν, να χορεύουν, να το κάνουν σαν να είναι φίλοι μου, που για να συμβεί αυτό πρέπει να συμφωνούν και με την αισθητική μου. Δε διαλέγω το κοινό, θέλω να τραγουδάω έτσι ώστε να μπορεί ο καθένας να με ακούσει.

- Πιστεύεις στους μύθους και στα πρότυπα; Χρειάζονται; Υπάρχουν;

- Ο μύθος δεν είναι κάτι που υπάρχει, είναι κάτι που κατασκευάζεται. Ως κατασκεύασμα που είναι δε θέλω να με επηρεάζει σε κρίσεις ή αποφάσεις. Προσπαθώ να απομονώνω τα στοιχεία του μύθου αν θέλω να δω τα πράγματα καθαρά. Προτιμώ τα παραμύθια από τους «μύθους».

- Γιατί τραγουδάς με τα μάτια κλειστά;

- Έλα ντε; Από την αρχή ήταν μια αντανακλαστική κίνηση του σώματος, δεν προσπάθησα να το ερμηνεύσω. Νομίζω ότι με βοηθάει καλύτερα να συγκεντρώνομαι. Ακούω τις νότες ένα δευτερόλεπτο πριν τις ακούσετε εσείς από τη φωνή μου και αυτό με βοηθάει να κουρδίζω καλύτερα και να απομονώνομαι από τις συνθήκες όταν κάτι με ενοχλεί και δε μπορώ να το διορθώσω εκείνη τη στιγμή. Πολλές φορές αναζητώ κάτι προσωπικό μου... Δεν το κάνω συνειδητά και πολλές φορές λέω στον εαυτό μου «Μελίνα άνοιξε τα μάτια σου, γιατί οι άνθρωποι από κάτω, βλέπουν έναν άνθρωπο με τα μάτια κλειστά συνέχεια!” (γελώντας)

- Θα ήθελα ένα σχόλιο πάνω σε μια φράση του Θανάση Παπακωνσταντίνου «Φτάνουν τα τραγούδια, για να καταλάβεις. Δε χρειάζονται δηλώσεις». Συμφωνείς;

- Σωστό είναι αυτό. Ο Θανάσης γράφει τραγούδια οπότε μπορεί να θεώρει τα τραγούδια δηλώσεις προσωπικών απόψεων, αν ζει και σύμφωνα με αυτές τότε είναι ένας συνεπής άνθρωπος.

- Σε μία συνέντευξη στον kithara.gr, είχε πει ένας μουσικός ότι «... Αφού οι τραγουδιστές θέλουν να είναι και λίγο ποπ και λίγο λαϊκοί και λίγο έντεχνοι και λίγο εξωστρεφείς γιατί αρέσει στον κόσμο, λίγο έτσι και λίγο αλλιώτικα. Οι τραγουδιστές είναι πλέον τραβεστί!” Θέλω ένα σχόλιο πάνω σε αυτή την άποψη. (σ. σ. το όνομα του μουσικού δεν αναφέρθηκε στην κυρία Κανά για ευνόητους λόγους)

- Ο κύριος χρησιμοποιεί τον όρο τραβεστί, για να κάνει αρνητικό σχόλιο. Δεν το θεωρώ σωστό αυτό. Θεωρώ ότι ο κάθε καλλιτέχνης έχει το δικαίωμα να δοκιμάζει διαφορετικά πράγματα, να πειραματίζεται και να ρισκάρει. Αυτό πρέπει να υποκινείται από εσωτερική ανάγκη για ανανέωση και από καλλιτεχνικούς λόγους και να αποσκοπεί σε κάποιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και όχι μόνο στο εμπορικό κέρδος. Η εποχή μας έχει την τάση να συγχωνεύονται διαφορετικά και ετερόκλητα στοιχεία, όπως για παράδειγμα ηλεκτρικές λούπες σε ένα παραδοσιακό κομμάτι. Αυτό όταν το κάνει ένας μουσικός είναι τέχνη, ενώ όταν το κάνει ένας τραγουδιστής θεωρείται αμφισημία;

- Ποια είναι η σχέση των τραγουδιστών με τους μουσικούς τους;

- Φιλική, συναδελφικότητας. Δε μπορώ να νιώσω καλά και να τραγουδήσω, εάν δεν έχω καλή σχέση με τους μουσικούς μου. Μου έχει συμβεί κάποια στιγμή και είπα «Θεέ μου να μην το ξαναζήσω». Επίσης, είναι σχέση αλληλοϋποστήριξης, διότι μπορεί να βλέπει εμένα ο κόσμος, αλλά εγώ εξαρτώμαι από τους μουσικούς. Είναι μια σχέση που διαμορφώνεται, δεν παγιώνεται, είναι ζωντανή.

- Πώς καλλιεργείται μια ερμηνεία;

- Για μένα ένα ζητούμενο είναι να μπορέσω να κινηματογραφήσω τους στίχους, να προκύψει ανάγλυφο το νόημα του τραγουδιού και όχι απλά η μελωδία. Σε αυτό με βοήθησε η αγάπη μου για την ελληνική γλώσσα και δεν εννοώ μόνο τη λόγια ή λογοτεχνική γλώσσα, αλλά και τον απλό τρόπο εκφοράς ο ελληνικός λόγος στα απλά λαϊκά τραγούδια όπως «Συννεφιασμένη Κυριακή μοιάζεις με την καρδιά μου». Η ελληνική γλώσσα δεν έχει μόνο πλούτο σε έννοιες ή λέξεις. Η ίδια η λέξη ανάλογα με το πώς θα την εκφέρεις, αν θα την τονίσεις ή όχι, αν θα φωτίσεις μία άλλη ανάλογα με το τι θέλεις να δείξεις παίζει ρόλο στην ερμηνεία. Αυτός είναι ένας τρόπος. Ένας άλλος είναι καθαρά προσωπικός και έχει να κάνει με τα βιώματα του καθενός, την άποψή του για τα πράγματα.

- Στο Δίφωνο του Ιουνίου, η Φωτεινή Λαμπρίδη είχε κάνει το εξής σχόλιο «... κι εσένα κάποτε ένα τραγούδι σε ανέτρεψε περισσότερο από μια συμβουλή.” Πιστεύεις ότι τα τραγούδια έχουν τέτοια δύναμη;

- Αμέ! Ένα τραγούδι μπορεί να σε ταρακουνήσει και να σου πει μια μεγάλη αλήθεια, που μέχρι εκείνη τη στιγμή να την είχες ακούσει με διάφορους τρόπους και να μην την είχες συνειδητοποιήσει. Ένα τραγούδι μπορεί αν λειτουργήσει σαν συμβουλή και σαν ευχή.

- «Αν δεν πληγωθείς, δε θα βρεις το σ’ αγαπώ», στίχος από το «ποιαν αγάπη». Μπορεί να παραλληλισθεί με τη ερμηνεία; Δηλαδή, εάν δεν πιάσεις πάτο δεν μπορείς να πεις κάποια πράγματα;

- Συνήθως φτάνουμε στη βαθιά αλήθεια μας από τις καταστάσεις που μας κάνουν να πιάνουμε πάτο. Αφορμή για την «πτώση» μπορεί να είναι ένας εξωτερικός λόγος, αλλά σχεδόν πάντα στοχεύει σε μια βαθύτερη αλλαγή... Συνήθως είναι ο δρόμος του μεγάλου πόνου. Εύχομαι η ανθρωπότητα να βρίσκει το δρόμο της μέσα από τη χαρά και την αγάπη.

- Τι σημαίνει αυτάρκεια για σένα;

- Να με αντέχω, χωρίς να χρειάζομαι άλλους. Έχω στιγμές που είμαι ανυπόφορη. Εάν δε μπορούσα εκείνες τις στιγμές να είμαι μόνη μου για να βγαίνω πιο ισχυρή από το κομμάτι μου που με κρατάει εκεί... Αν δε μπορείς να κάνεις πράγματα μόνος σου δε μπορούν να σου κάνουν τίποτα οι άλλοι.

- Σε μια συνέντευξη σου στην E-Online, σχετικά με το «Γλυκό του κουταλιού», είχες μιλήσει για τις σχέσεις. Πώς αναπτύσσονται στην εποχή μας;

- Μέσα από μια οθόνη. Έχουμε βάλει μεσάζοντα. Δε μας φτάνανε οι παρεξηγήσεις που είχαμε κατά πρόσωπο, τώρα έχουμε και τα SMS. Επικοινωνούμε μέσα από μία οθόνη, πια. Όλοι αναζητάνε ειλικρινείς σχέσεις, όλοι αναζητούν επικοινωνία, όλοι μιλάνε με όλους και δεν επικοινωνεί κανείς. Νομίζω ότι κάποια στιγμή μετά από αυτή την ακατάσχετη πολυλογία και τους απίστευτους τρόπους να επικοινωνούμε ανά πάσα στιγμή μεταξύ μας σε όλο τον πλανήτη, θα πέσει μια απίστευτη σιωπή και θα μπορούμε να επικοινωνούμε με τη σκέψη. Και τότε θα μπορούμε να μιλάμε για ανθρώπους διότι προς το παρόν είμαστε υπό κατασκευή, είμαστε μικροί, πριν την εφηβεία σαν είδος.

- Στα Νέα το 1998, είχες πει ότι «πρέπει να χωρίζουμε τις εσωτερικές μας ανάγκες από το επάγγελμα που θα διαλέξουμε». Γιατί;

- Δεν πρέπει πίσω από το επάγγελμα, να καλύψουμε τις ανάγκες που έχουμε ως άνθρωποι. Όταν είμαστε νέοι, θέλουμε να τα κάνουμε όλα για να αντλήσουμε χαρά και ικανοποίηση. Το κομμάτι επάγγελμα πρέπει να λύνει ένα πιο πρακτικό ζήτημα. Προκειμένου να ζήσουνε τη ζωή, να χαρούνε, να αρμέξουνε τη μέρα, βάζουνε μπροστά το θέλω και το πρέπει το αφήνουνε πίσω και αργότερα το συναντάνε μπροστά τους. Για μένα πρέπει να λύνεις το πρακτικό και να είσαι κύριος του εαυτού σου, πρώτα, και μετά να παίξεις με τα υπόλοιπα. Εάν λυθεί αυτό, τότε αποκτάς την προσωπική σου ελευθερία. Ξεκινάμε από τα απλά πράγματα. Από μια χούφτα χώμα και μια χούφτα νερό έγινε δέντρο.

- «Και πρέπει να διψάσεις για να απολαύσεις ένα ποτήρι νερό», είχες πει. Πρέπει να φτάσουμε στο τέρμα για να αγαπήσουμε τη ζωή;

- Ένα είναι το τέρμα; Εγώ μέχρι τώρα έχω συναντήσει δυο-τρία τέρματα. Βιώνουμε μικρούς θανάτους μες τη ζωή μας και μικρές γεννήσεις. Κατά αυτή την έννοια, μια κατάσταση πρέπει να ολοκληρωθεί για να περάσουμε στην επόμενη. Και τότε πίνουμε και το ποτήρι της και καταλαβαίνουμε γιατί ήρθε αυτή η κατάσταση στη ζωή μας, , τι λάθος κάναμε, τι μένει, τι παίρνουμε μαζί μας για να κάνουμε το επόμενο βήμα.

- «Θέλω να είμαι ελεύθερος και ας τερματίζω δεύτερος» σε αντίθεση με τη «μοιραία». Τι σε χαρακτηρίζει περισσότερο;

- Νομίζω το πρώτο.

- Αν δεν κάνεις θυσίες, επιβιώνεις στο σύστημα;

- Όλοι κάνουμε θυσίες. Νομίζω ότι δεν επιβιώνεις αν δεν κάνεις τις σωστές θυσίες. Κάποια πράγματα θεωρούνται ανέγγιχτα για τον καθένα. Κάποια ακούνητα, κάποια διαπραγματεύσιμα, κάποια πετάγονται κιόλας. Πρέπει όμως να είναι διαβαθμισμένα αυτά. Δεν ξέρω κανέναν που να έμεινε αλώβητος και να μην έκανε θυσίες.

- Με όσα έχεις κάνει έως τώρα είσαι ευχαριστημένη, ή μετανιώνεις;

- Σε μεγάλο ποσοστό είμαι ευχαριστημένη και το λέω συνειδητά. Υπήρξαν πράγματα που δεν μου πήγαν καλά, αλλά αν έκανα μια σούμα θα ήταν θετικό το αποτέλεσμα.

- Να κλείσουμε με μια συμβουλή;

- Η γιαγιά μου όταν τι ρωτούσα τι να γίνω όταν μεγαλώσω, επηρεασμένη καθώς ήμουν από τα παραμύθια, μου απαντούσε το εξής «Να ζήσεις μια συνηθισμένη ζωή. Η καλύτερη ζωή είναι η ζωή του απλού ανθρώπου, αρκεί να τη ζεις, να μη ζεις κάτι άλλο». Η συμβουλή μου είναι να ζήσετε τη ζωή σας, να την αρπάξετε από τα μαλλιά και να τη ζήσετε με όλους τους τρόπους, με ό, τι σας παρέχει.

Ζω τη ζωή μου, όμως, δε σημαίνει είμαι επιθετική με τη ζωή μου. Ξεκινώ τη μέρα μου με ένα χαμόγελο, με αγαπώ, αγαπώ τους άλλους και δε διστάζω, ανάμεσα στο να κάνω ή να μην κάνω, Κάνε!


* Ευχαριστώ τον Κωνσταντίνο από το επίσημο site της Μελίνας Κανά (http://www.melinakana.gr) για την πολύτιμη συνεισφορά του.

Προσωπικά εργαλεία
Χώροι ονομάτων

Παραλλαγές
Ενέργειες
Πλοήγηση
Εργαλειοθήκη