Η ομορφιά της νύχτας (Αφροδίτη)

Ξέρεις την ομορφιά της νύχτας και θέλεις να συναντήσεις τα παράξενά της.

Ακούμπησε πάνω μου, γείρε απαλά στην αγκαλιά μου. Aσε το βλέμμα σου να κοιτάξει παντού. Είσαι κιόλας μακριά, είσαι κιόλας μέσα στο όνειρο, είσαι μέσα στο όμορφο και μαζί τόσο τρομερό αυτό σκοτάδι της νύχτας. Ένα σκοτάδι που το πλημμυρίζουν χιλιάδες χρώματα. Μην φοβάσαι αφήσου. Η νύχτα έχει τον τρόπο της να σε κάνει πολύ καλύτερη από ότι νομίζεις πως είσαι.

Κοίτα προσεχτικά, τι βλέπεις; Κοίτα καλύτερα, προσπάθησε να κοιτάξεις με την άκρη των ματιών.

Μικρά πλάσματα γαντζωμένα από το φως των αστεριών, χιλιάδες μίλια μακριά κατεβαίνουν να μας συναντήσουν. Με το γρήγορο βάδισμά τους κάνουν τα αστέρια να τρεμοσβήνουν. Aνθρωποι που την μέρα κρύβονται, στο σκοτάδι τώρα αφήνουν τις κρυψώνες τους και ακολουθούν τα βήματά τους να τους πηγαίνουν άλλοτε στο γκρεμό, και άλλοτε σε λιβάδια πράσινα, σε τοπία χιονισμένα, σε καταγάλανα και μερικές φορές πράσινα νερά. Όλα αυτά είναι μέσα στη νύχτα αγαπούλα μου, όλα τα έχω συναντήσει τους έχω μιλήσει τα έχω αγγίξει. Με γνωρίζουν και τα αγαπώ.

Κοίτα τα φώτα των αυτοκινήτων πως σε κάνουν να κλείνεις τα μάτια. Να σου πω ένα μυστικό; δεν είναι όλα μόνο φώτα. Μερικά, είναι ταξιδιώτες που είναι περαστικοί από τη ζωή μας και απλώς μας επισκέπτονται. Έρχονται και φεύγουν γιατί δεν μπορούν να ησυχάσουν ούτε στον κόσμο μας, ούτε στον δικό τους. Προχώρα μαζί μου μέσα στο σκοτάδι προσεκτικά. Τα μάτια συνηθίζουν και βλέπουν καλύτερα. Όχι μην κοιτάς μόνο αυτά που σου δείχνουν τα μάτια, άσε το νου να σου δείξει μερικές από τις όμορφες στιγμές του.

Άγγιξε το σκοτάδι, το νιώθεις; Κοίτα πόσο απαλό είναι. Μύρισέ το, νιώσε την υγρασία που σε διαπερνά. Κοίτα στη γωνία του δρόμου, τρέχα μαζί μου να προλάβουμε να σου δείξω. Έλα, έλα και κοίτα. Βλέπεις, δύο λάμψεις που παιχνιδίζουν κάτω από το αμυδρό φως μιας μαρκίζας; Δυο ερωτευμένα παιδιά που ξεχάστηκαν και αφέθηκαν στο παιχνίδι των ερωτευμένων! Αυτή είναι η νύχτα απόψε, απλή, μυστήρια, καθημερινή και ακαταμάχητα ερωτική.

Θες να δεις πράγματα που δεν θα πιστεύεις στα μάτια σου; Ακολούθησε με, προχώρα σιγά σιγά.

Μην μιλάς, κοίτα, κοίτα εκεί πίσω από το παλιό αυτοκίνητο που είναι παρατημένο στην άκρη του δρόμου!

Κοίτα, κοίτα, όχι δεν είναι παιδιά είναι τα μικρά και αγέννητα πλάσματα που ψάχνουν χώρο να κρυφτούν τώρα που σε λίγο θα χαράξει, τρομαγμένα από το φως που αχνοφέγγει.

Είναι οι επιθυμίες που δεν πρόλαβαν να εκπληρωθούν. Είναι οι μικρές στιγμές του φεγγαριού. Είναι τα λάδια που στάζουν από τη μηχανή του αυτοκινήτου και λαμπιρίζουν στο φεγγαρόφωτο. Είναι το τίποτε, είναι το τώρα, είναι τα πάντα. Άγγιξε απαλά το φύλλο από το δέντρο αυτό, γύρισε το και κοίτα από κάτω. Ένας ολόκληρος κόσμος κρυμμένος πολλαπλασιάζεται. Ζει και πεθαίνει χωρίς να γίνεται αντιληπτός. Είναι τόσο μικρός για να τον προσέξουν οι άλλοι!

Προσπάθησε να διακρίνεις το χρώμα της σημερινής νύχτας. Θα έλεγα πως είναι μπλε σε γκρίζο φόντο. Αγκάλιασέ με και κρατήσου σφιχτά πάνω μου. Πετάμε ψηλά πάνω από όλα και όλους, και μας παρασέρνει ο άνεμος.

Κοίτα τα βουνά, όγκος μαύρος μέσα στη νύχτα που στα σπλάχνα του κρύβει ζωή, έτοιμη να εκτοξευτεί και να πλημμυρίσει τα πάντα. Να τα σκεπάσει όλα με την θανατηφόρα ζωή του.

Μην φοβάσαι σ αγαπώ. Θα σε πάρω πολύ μακριά από όλα αυτά. Θα σε πάω σε παραλία, με γαλήνια νερά, και απαλά θα σε ακουμπήσω στην άμμο. Το κορμί σου θα νιώσει τη ζεστασιά του δικού μου κορμιού, και θα αποζητήσει τον έρωτα που τα πουλιά αχόρταγα γεύονται όταν είναι ερωτευμένα.

Όσο με αγαπάς και όσο σε λατρεύω όλα αυτά θα συνεχίσουν να γεμίζουν με χρώμα τη νύχτα.

Για τελευταίο πριν χαράξει σου κράτησα την δροσοσταλίδα επάνω στο πρόσωπο σου, που από ώρα τώρα περιμένει με ένα απαλό φιλί να την κλείσω για πάντα μέσα μου.

Απλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας...
Αφροδίτη.