Δύο μικρές φοβίες

Υπάρχει κάπου ένα αστεράκι θλιμμένο
που τρέχει μακριά, μακριά
απ την νύχτα...
και ένα μικρό αναμμένο κερί
που προσεύχεται ο αέρας
να το σβήσει για πάντα...

Και έτσι, κάθε βράδυ πριν πέσω να κοιμηθώ,
Εγώ, ο Μεγάλος Βυθός,
μετρώ γρήγορα, με αγωνία τα αστέρια
και ψιθυρίζω ένα παλιό, ηλίθιο ξόρκι:
να στερέψει επιτέλους η ανάσα αυτού του καριόλη...
Του Αέρα...