Αφήστε τους να συνεχίσουν... (Ο Νέος Κιθαρωδός)
Σε μια συζήτηση στο slashdot.org διάβασα το παρακάτω μήνυμα, που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Το μετάφρασα στα ελληνικά και σας το παρουσιάζω σε αυτή τη σελίδα. Για να προλάβω, ΔΕΝ συμφωνώ 100% με όλα όσα λέει ο circletimessquare παρακάτω, ούτε με 100% με τον τρόπο που τα λέει. Παρ' όλα αυτά, βρίσκω τις απόψεις του άκρως ενδιαφέρουσες...
Αφήστε τους να συνεχίσουν με τον κακό τους εαυτό.
Από τον circletimessquare (circletimessquare@yahoo.com), Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2002, 02:51 μ.μ.
Διεύθυνση του άρθρου (στα αγγλικά): http://slashdot.org/comments.pl?sid=44555&threshold=-1&commentsort=0&tid=141&mode=thread&cid=4627758
Οι μεγάλες εταιρείες δίσκων, οι συντεχνίες τους και οι αντίστοιχοι νόμοι, προστατεύουν έναν κόσμο που υπήρχε πριν από το internet. Προσπαθούν να γυρίσουν την ιστορία προς τα πίσω. Αφήστε τους να συνεχίσουν με τον κακό τους εαυτό, δεν υπάρχει πιθανότητα να νικήσουν. Το κουτί της Πανδώρας είναι ήδη ανοιχτό.
Δεν είμαστε πια στην εποχή του Γουτεμβέργιου, αγαπητοί μου φίλοι των εταιρειών. Ζούμε σ’ έναν κόσμο που πληροφορίες όπως μουσική, βιβλία και κινηματογραφικά έργα κυκλοφορούν και μετατρέπονται τόσο ελεύθερα όπως το νερό. Κατά κάποιον τρόπο, οι πληροφορίες «θέλουν» να είναι ελεύθερες. Η εντροπία, βασική έννοια της φύσης και της φυσικής, οδηγεί στην διάθεση και στην εξάπλωση των πληροφοριών. Κάθε προσπάθεια περιορισμού των πληροφοριών είναι σαν να προσπαθείς να πολεμήσεις ενάντια στην βαρύτητα: είναι ένα χαμένο παιχνίδι.
Η μουσική είναι κάτι αυτόνομο, που το απολαμβάνουμε για αυτό που είναι, και κάτι τέτοιο θα πρέπει να είναι ελεύθερο. Μπορείτε να κλέψετε μόρια, αλλά δεν μπορείτε να κλέψετε πληροφορίες. Μπορείτε να κλέψετε ένα αυτοκίνητο, αλλά δεν μπορείτε να κλέψετε ένα τραγούδι, ένα βιβλίο ή ένα έργο κινηματογράφου. Φαίνεται τόσο παράλογο; Το Kazaa και όλες οι σχετικές υπηρεσίες ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ. Νομίζετε ότι ο νόμος της πνευματικής ιδιοκτησίας είναι πάρα πολύ σημαντικός και θα έπρεπε να είναι μια βασική κολώνα της σύγχρονης κοινωνίας; Καλωσορίσατε στο internet, δυσπροσάρμοστοί μου φίλοι. Η διάδοση πληροφοριών ελεύθερα και εύκολα, χωρίς δυνατότητα περιορισμών και λογοκρισίας ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ. Κλείστε τούς server τους, μπλοκάρετε τις διευθύνσεις τους, κάντε ό,τι θέλετε: Κάποιος, κάπου θα τα παρακάμψει. Προστατέψτε τα CD σας από την αντιγραφή: Ο κόσμος θα πάρει μαύρους μαρκαδόρους και θα τα ξεπροστατεύσει. Προσθέστε συσκευές κλειδώματος και ό,τι άλλο θέλετε. Κάποτε θα πρέπει να μετατρέψετε τις πληροφορίες του CD σε μουσική. Και σε αυτό το σημείο, το ακουστικό σήμα μπορεί να ηχογραφηθεί, μετατραπεί και να διαδοθεί. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως τρόπος να το εμποδίσετε αυτό! Αν μπορεί να ακουστεί, μπορεί να αντιγραφεί. ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ.
Στείλτε ένοπλους φρουρούς μαζί με κάθε αγορά CD, που θα πηγαίνουν στο σπίτι του κάθε αγοραστή και θα προσέχουν να μην το αντιγράψει. Αυτό είναι το μόνο που μπορείτε να κάνετε.
Είτε το θέλετε, είτε όχι, η ελεύθερη μουσική, τα βιβλία και τα κινηματογραφικά έργα είναι πια εδώ. Είναι αυτό που μας υποσχέθηκε ο ερχομός του internet. Δεν ήταν αυτό για το οποίο ήμασταν ενθουσιασμένοι δέκα χρόνια πριν; Και τώρα θέλουμε να βάλουμε το τζίνι πάλι πίσω στο λυχνάρι; Το internet είναι το κουτί της Πανδώρας, νομότυποί μου φίλοι. Κάντε όσες μηνύσεις θέλετε, περάστε όσους νόμους θέλετε, μαζέψτε όσες τσέπες πολιτικών θέλετε, αλλά δεν μπορείτε να κάνετε τον χρόνο να γυρίσει προς τα πίσω. ΕΙΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΤΟΥΛΑΠΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΩΤΣΑΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΤΕ. Γιατί να θέλουμε λιγότερες ανέσεις; Μήπως θα έπρεπε να πετάξουμε όλα τα CD μας και να ξαναγυρίσουμε στους δίσκους γραμμοφώνου; Όλες αυτές οι εταιρείες και οι δικηγόροι τους πολεμούν ενάντια στην απλή και προφανή πρόοδο, και αυτό μπορεί να το καταλάβει και ένα παιδί του νηπιαγωγείου.
Αλλά ποιος είναι αυτός που θα κερδίζει χρήματα από την μουσική; Κανένας;
Ποιο είναι το μέλλον της σημερινής κατάστασης; Το status quo πάντα αλλάζει δραματικά εξαιτίας νέων, ριζοσπαστικών ανακαλύψεων, και όχι πάντα προς το καλό του καθενός. Ρωτήστε απλά τους Αζτέκους και τους Ίνκας. Το internet είναι ακριβώς μια τέτοια ιστορική και ριζοσπαστική ανακάλυψη. Ο θάνατος των μεσαζόντων στις πληροφορίες είναι ακριβώς αυτή η δραματική παρενέργεια που θα έρθει εγγυημένα. Αυτές οι εταιρείες θα αντικατασταθούν όχι από ένα καλύτερο μοντέλο πωλήσεων, αλλά από ένα καλύτερο μοντέλο ΔΙΑΝΟΜΗΣ. Ποιος είπε ότι κάποιος θα πρέπει να κερδίσει παραπάνω χρήματα;
Η άνεση εκατομμυρίων ατόμων ενάντια στη μοίρα μερικών μεσαζόντων των εταιρειών μουσικής: Η επιλογή είναι προφανής! Πέρα απ’ αυτό, υπάρχουν πάντα εναλλακτικά κανάλια για να κερδίσει κάποιος χρήματα. Κάποιος θα βρει πώς να φτιάξει μια πύλη στο internet που θα στέλνει τους επισκέπτες σε μουσική που θα ήθελαν να ακούσουν, και καλλιτέχνες ή συγκροτήματα θα πληρώνουν για να εμφανίζεται το όνομά τους. Με την πληθώρα επιλογών εκεί έξω, τέτοιες υπηρεσίες έχουν σίγουρα μέλλον, και κάπου μέσα σε όλη αυτή την ιστορία υπάρχουν χρήματα, και κάποιος σίγουρα θα τα ανακαλύψει.
Νομίζω ότι το ραδιόφωνο πρόσφερε δωρεάν μουσική για δεκαετίες, και δεν τους βλέπουμε να ανησυχούν για το οικονομικό τους μοντέλο. Ούτε βλέπω τα πόδια της εκδοτικής βιομηχανίας να τρέμουν εξαιτίας της ύπαρξης βιβλιοθηκών που δανείζουν βιβλία δωρεάν. Νομίζω ότι οι Barnes and Noble βρήκαν ότι αν αφήσεις τον κόσμο να ξεφυλλίζει ελεύθερα τα βιβλία τους, τελικά κάνουν περισσότερες πωλήσεις. Ακούγεται παράδοξο, αλλά είναι μια καθιερωμένη πρακτική πωλήσεων, ότι η παροχή δωρεάν δειγμάτων τελικά οδηγεί σε αυξημένη σύνδεση των πελατών με τα προϊόντα.
Κανένας δεν πρόκειται να διαβάσει ένα δύσχρηστο και ακριβό ηλεκτρονικό βιβλίο, όταν μπορεί να διαβάσει την χάρτινη έκδοση με τρία δολάρια. Κανείς δεν πρόκειται να αντιγράψει ένα χάρτινο βιβλίο στον υπολογιστή, όταν είναι τόσο ευκολότερο και φθηνότερο στην χάρτινη μορφή του! Ένα βιβλίο είναι ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ στο διάβασμα από οποιοδήποτε υπολογιστή: Ευκολία, κατανάλωση ενέργειας, ποιότητα γραμμάτων και εικόνας, ευχρηστία, κλπ. Τα ηλεκτρονικά βιβλία είναι μια κακή ιδέα και έτσι η εκδοτική βιομηχανία δεν χρειάζεται να ανησυχεί.
Και δεν με νοιάζει πόσα έργα κινηματογράφου έχετε στον σκληρό σας δίσκο. Υπάρχει ένας λόγος που ο κόσμος πάει στις αίθουσες κινηματογράφου, τη στιγμή που όλοι έχουν τηλεοράσεις στο σπίτι τους. Ο κόσμος αρέσει την ανώνυμη συντροφιά στο σκοτάδι που μασάει τα ποπ-κορν βλέποντας το έργο. Είναι ανθρώπινο κοινωνιολογικό φαινόμενο, μια ομάδα ανθρώπων να απολαμβάνει τα συναισθήματα ενός έργου όλη μαζί – αυξάνει την ευχαρίστηση της θέασης. Έτσι, οι αίθουσες κινηματογράφου δεν πρόκειται να χαθούν, και μπορούν να χρεώνουν $9, $10, $12, $20 ΑΝΑ ΘΕΑΣΗ (όχι ανά αντίγραφο!) για ένα έργο, για δεκαετίες στο μέλλον. Τίποτε στον ορίζοντα δεν μπορεί να απειλήσει αυτό το μοντέλο αγοράς, και έτσι η βιομηχανία κινηματογράφου δεν χρειάζεται να ανησυχεί.
Αλλά η βιομηχανία μουσικής; ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ! Παράγει ένα προϊόν που χρησιμοποιείται στο σπίτι και αντιγράφεται εύκολα, σε αντίθεση με τα βιβλία και τα έργα κινηματογράφου. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ ΠΟΛΥ, φίλε μου της μουσικής βιομηχανίας.
Οι καλλιτέχνες; Οι καλλιτέχνες θα κερδίζουν χρήματα με τον παλιό καλό τρόπο, δηλαδή... δουλεύοντας! Σε ζωντανές εμφανίσεις. Ή δεν θα κερδίζουν χρήματα, θα το κάνουν γιατί αγαπούν τη μουσική. Οι νέοι θα συνεχίσουν να προσπαθούν να παίξουν κιθάρα, ή να κάνουν σκρατσαρίσματα με τους δίσκους τους, ή να παίζουν με συνθεσάιζερ, ακόμα και αν ξέρουν ότι δεν θα γίνουν εκατομμυριούχοι... Έτσι κι αλλιώς, πάντα ο σκοπός τους ήταν ποιος θα κάνει την καλύτερη εντύπωση στα κορίτσια! ;-Ρ
(τέλος μεταφρασμένου άρθρου)
Και για να προσθέσω κι εγώ με τη σειρά μου:
Οι διάφοροι που γυρνούν στους δρόμους με τα σακίδια και πουλάνε αντιγραμμένους δίσκους είναι απλή και υγιής αντίδραση της αγοράς στις υπέρογκες τιμές των "επίσημων" δίσκων. Το περίεργο θα ήταν αν ΔΕΝ υπήρχαν...
Ρίξτε μια ματιά στις παρακάτω τιμές: - Κόστος κενού CD με κουτί, εξώφυλλο, κλπ (αντιγραμμένου ή και επίσημου): 1,5 € - Κόστος αντιγραμμένου CD στο δρόμο: 6 € - Κόστος επίσημου CD στο δισκοπωλείο: 16 € - Πνευματικά δικαιώματα που παίρνουν οι δημιουργοί, κλπ. ανά επίσημο CD που πουλιέται: 1,5 € (το πολύ) - Κόστος CD που δίνεται δωρεάν μαζί με περιοδικό: 1 με 1,5 € - Πνευματικά δικαιώματα που παίρνουν οι δημιουργοί σε αυτή την περίπτωση: Αμελητέο ποσό. Άραγε γιατί δεν ενοχλούνται τότε; ... και κάντε μερικές πράξεις στο μυαλό σας!
Από την πλευρά μου, θα μπορούσα να αγοράζω αντιγραμμένους δίσκους από τους πλανόδιους, και να στέλνω το 1,5 € των πνευματικών δικαιωμάτων στην ΑΕΠΙ. Θα ήταν τότε όλα εντάξει; Ναι, σύμφωνα με τα λεγόμενα των εταιρειών, που κόπτονται για τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών τους (και όχι για τα δικά τους κέρδη). Στην πραγματικότητα όχι, γιατί τότε οι εταιρείες θα ήταν έξω απ' το παιχνίδι.
Αν ρωτήσετε οποιονδήποτε καλλιτέχνη, γνωστό ή άγνωστο, που έχει βγάλει δίσκους και κάνει εμφανίσεις, θα σας πει ότι με μια-δυο καλές εμφανίσεις κερδίζει περισσότερα από ότι από τους δίσκους που πουλάει όλο το χρόνο. Αυτό ισχύει και για πολύ διάσημους, αλλά και για όχι τόσο γνωστούς καλλιτέχνες: Ένας διάσημος θα πουλάει πιο πολλούς δίσκους, αλλά και οι συναυλίες του θα είναι πιο πολλές και πιο μεγάλες, ένας λιγότερο γνωστός δεν θα πουλάει τόσο πολλούς δίσκους, αλλά και οι συναυλίες του θα είναι λιγότερες και πιο μικρές. Η αναλογία είναι πάνω-κάτω η ίδια.
Η αλήθεια είναι, ότι οι δίσκοι είναι για τους καλλιτέχνες μόνο διαφήμιση, αλλά όχι ουσιαστικό κέρδος. Το μεγαλύτερο μέρος των "ζεστών" χρημάτων που παίρνουν, προέρχεται από τις εμφανίσεις. Αυτοί που κερδίζουν τη μερίδα του λέοντος από τις πωλήσεις δίσκων, είναι οι δισκογραφικές εταιρείες.
Διαβάζουμε στον τύπο ότι: - "... η παράνομη αντιγραφή και διακίνηση μουσικής έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις..." (Τρομακτικές; για ποιους; Εγώ πάντως δεν τρόμαξα από τίποτα!) - "... το φαινόμενο είναι άκρως ανησυχητικό..." (Για ποιον; Για τον απλό καταναλωτή; Μάλλον όχι, αφού βρίσκει φθηνότερους δίσκους) - "... οι καλλιτέχνες κινδυνεύουν..." (Ούτε αυτό το πιστεύω, αφού οι εμφανίσεις των καλών καλλιτεχνών πάντα μαζεύουν και θα μαζεύουν κόσμο, και ως γνωστόν, οι καλλιτέχνες από τις εμφανίσεις έχουν τα μεγαλύτερα τους κέρδη).
Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του!
