Απολογία

Χρόνια κλεισμένος πίσω από
τείχη ράκη ξεθυμασμένων
παθών να συντροφεύουν
την μοναξιά μου
και η αρρώστια να μου τρώει τις δυνάμεις
και ένα σώμα μέρα την μέρα πιο
ψυχρό και απόκοσμο
όχι η δειλία - μιας και πολλά
στην προηγούμενη ζωή μου έχω ζήσει
και ευχάριστα και απ' τα άλλα
γεματος σφρίγος κοινός θνητός...
Έπειτα τέρας και υποψήφιος
φονιάς με ένα χρόνιο στην χολή μου
απόστημα,
εξόριστος στην δυστοπία τους
άλλοτε εγώ
άλλοτε αυτοί να σκάβουνε την τάφρο
φρουροί αυτοί δικοί μου
φρουρός εγώ του εαυτού μου
μια σύντομη απολογία
της μετάλλαξής μου
τώρα μετά τον ηρωισμό σου
μια καρδιά απαλή σαν βούτυρο
μπορείς να αλείψεις την φέτα σου
μ' αυτήν
κρυφά χρόνια τώρα καλυτερος για σένα
στο παρά πέντε
να γλυτώνω
την κρίση.
Έχω μνήμη, όπως και οι προτιμήσεις
θα 'ταν ξεκάθαρη υποκρισία να πω πως είσαι
ελκυστική
Μα μπορεί κανείς να συγκρίνει
μία μορφή από γρανίτη (τέλεια στην μορφή)
με την γοητεία που προσδίδουν
τα βήματα των επιλογών μας
το ψυχικό μας σθένος
και η αφοσίωση στην τρυφερότητα;
Ο ηλίθιος δεν καταλαβαίνει πως ανέχονται
το ταίρι τους οι πιο θερμοι απ' τους θερμούς
οι θαλάσσιοι ελέφαντες
δεν υπάρχει έρωτας καλύτερος
απ' αυτόν που καλλιεργεί την ψυχή
και τώρα το νιώθω
είμαι ένας κοινός θνητός
με το χρυσάφι
μίας επικούριας ηδονής
βαθιά μες την καρδιά μου
φιλοδοξώ γι'αυτό το ποιήμα
να βρεθεί
ο πατατοκλέφτης
να γίνει άσμα λαϊκό
και να συρθεί με την
κοιλιά στα πιο
φθηνά τα καταγώγια
να καθαριστεί
από τα ψεύτικα τα λούσα
όσο πιο δωρικό και απλό
μήπως και το φεγγάρι δεν μετατραπεί
σε χάρτινη μάζα

Τίποτα δεν θα γίνει το ξέρω
ήταν ένα καπρίτσιο μιας φαντασίας παρανοϊκής
ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΑ ΣΕΒΟΜΑΙ
τον χώρο των άλλων
θέλω να αφεθώ να σβήσει αυτή η φλόγα με το μυαλό
μόνο να σέβεται των άλλων την ζωή