Παράλληλα σανίδια (χριστίνα)

Όπως κυλάει το μολύβι στο χαρτί
Να κυλούσαν τα δάχτυλά σου στα μαλλιά μου
Να μπορούσες να μου δείξεις το δρόμο εσύ
Να πλημμυρίζουν σιγουριά τα όνειρά μου

Χωρίς εσένα περπατάω στ’ ακροδάχτυλα
Σ’ ένα σανίδι που ενώνει ζωή και θάνατο
Μα ξέρω πως αν πέσω θα μ’ αρπάξεις, είσαι παράλληλα
Σε βλέπω κι αν με δεις θα’ αγγίξουμε τα’ αθάνατο

Έλα και κράτα με, αγκάλιασέ με να μη φοβάμαι
Κι ας γυρίσουμε το μέτωπο σ’ ό, τι είναι ζωή
Πες μου πως είναι όλα μια χαρά όπου τραβάμε
Πως βλέπεις φως στην άκρη σ’ αυτή την παράλληλη γραμμή

kouklitsa13@hotmail.com
christina hadjichristou