Προβολή πηγής για Tα ευρωπαικα μουσικα κεντρα κατα την κλασσικη περιοδο (6)

BΕΝΕΤΙΑ



Η Βενετια του 18ου αιωνα ηταν στην τελευταια φαση της παρακμης της ως πολης κρατους. Η βενετικη εκκλησιαστικη μουσικη βρισκονταν ακομη σε υψηλα επιπεδα.

Η Βενετια ειχε ακομη σπουδαια concervatoires (ωδεια, μουσικες σχολες). Οι οπερες παρουσιαζονταν σε τρεις συγκεκριμενες περιοδους του χρονου.

Την περιοδο των Αποκριων, της Αναληψης και του φθινοπωρου. Τη δεκαετια του 1740 υπηρχαν 6 θεατρα οπερας. Την ιδια δεκαετια το ενδιαφερον στραφηκε απο τη σοβαρη οπερα στην οπερα μπουφα(κωμικη οπερα), η οποια εξελιχθηκε σε μια εξαιρετικη μορφη τεχνης με τις κωμωδιες του Καρλο Γκολντονι (1707-1793) να μελοποιουνται απο τον Μπαλντασαρε Γκαλουπι (1706-1785).

Το διδυμο αυτο γνωρισε μεγαλη επιτυχια και οι οπερες τους παιζονταν  σε ολη τη Βορεια Ιταλια και στην Αυστρια με μεγαλη απηχηση. Η καλυτερη τους συνεργασια θεωρειται η οπερα "il filosofo di campagna".

H πιο σοβαρη οπερα που παρηχθη στη Βενετια κατα τη δεκαετια του 1790 ηταν η Gli orazi ed i curiazi του Ναπολιτανου Ντομενικο Τσιμαροζα (1749-1801), ο οποιος εγραψε εργα με πλουσιο ερωτισμο και γεματα λυρισμο.

Ο Βαυαρος συνθετης Τζιοβανι Σιμονε Μάυρ (1763-845) γνωρισε επισης μεγαλη επιτυχια με το εργο του Lodoiska.



ΛΟΝΔΙΝΟ



Παρολο που λιγοι Βρετανοι συνθετες  βρισκονται αναμεσα στις κυριες μορφες της κλασσικης περιοδου, το Λονδινο ηταν πολυ σημαντικο μουσικο κεντρο την εποχη εκεινη, καθως πολλα εργα παρουσιαζονταν εκει, πολλοι συνθετες εργαζονταν στην πολη και οι περισσοτεροι αλλα και καλυτερα μουσικα κατηρτισμενοι ακροατες συγκεντρωνονταν στη βρετανικη πρωτευουσα. Η μουσικη ζωη του Λονδινου στηριζονταν κυριως στους επιχειρηματιες των οποιοων η αναταγωνιστικοτητα και η αναγκη για κερδοφορες καινοτομιες οδηγησαν σε εντονες αντιπαλοτητες αλλα και σε πλουσια εκδοτικη επιχειρηματικη δραστηριοτητα. Παραλληλα ηταν εντονη η ζητηση για ερασιτεχνες μουσικους, για τις διαφορες ιδιωτικες παραστασεις, αλλα και για επαγγελματιες.

Η ιταλικη οπερα παρουσιαζονταν στο βασιλικο θεατρο στο Χειμαρκετ και οι αγγλικες στο Ντρουτι Λειν στο Κοβεντ Γκαρντεν. Τα θεατρα αυτα περασαν γρηγορα υπο εμπορικη εκμεταλλευση. Μετα την επιτυχια που γνωρισαν οι οπερες του στις αρχες του αιωνα, ο Τομας Αρν (1710-1778) επεξετεινε τη φημη του με το εργο "Τομας και Σαλλυ" και με τη σοβαρη οπερα "Αρταξερξης".

Το Λονδινο ειναι επισης γνωστο και για μια σειρα περιοχων αναψυχης, οπως το Βοξολ, οπου η μουσικη ειχε τον κυριαρχο ρολο. Το κυριο χαρακτηριστικο της μουσικης ζωης, ωστοσο, ηταν το κονσερτο. Στα μεσα του 18ου αιωνα χτιστηκαν οι μεγαλες αιθουσες κονσερτων, ενω οι επιχειρηματιες ανεθεταν σε μουσικους, τη συνθεση ολο και περισσοτερων εργων.

Ενας απο του πιο σημαντικους θεατρικους πρακτορες ηταν ο Γιοχαν Πιτερ Σαλομον (1745-1815). Βιολιστης αρχικα, αργοτερα ανεπτυξε το συστημα του συνδρομητικου κονσερτου στο οποιο το κοινο πληρωνε συνδρομη για να παρακολουθησει μια πληρη σειρα κονσερτων. Γυρω στο 1791 ο Σαλομον επεισε τον Χαυντν να ερθει στο Λονδινο. Ο ερχομος του Χαυντν και αλλων συνθετων στη βρετανικη πρωτευουσα, εφεραν τη συμφωνια και αλλες μορφες της γερμανικης μουσικης στο προσληνιο της αγγλικης μουσικης ζωης και εκαναν την ορχηστρικη μουσικη εξισου δημοφιλη με την οπερα και τη φωνητικη μουσικη.
[[Category: Ιστορία της Μουσικής]]