Listen to your heart...
Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι σκεφτόμαστε, συμπεριφερόμαστε και πράττουμε σα να είμαστε αθάνατοι! Δηλαδή χωρίς να σκεφτόμαστε ότι από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να πάψουμε να ζούμε και ότι η ζωή ουσιαστικά είναι ένα πολύ μικρό ταξίδι!
"Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι δε ζουν, απλώς υπάρχουν", όπως έχει πει και ο Όσκαρ Ουάιλντ.
Μελαγχολούμε κάποιες φορές ακόμα και για τα πιο ασήμαντα πράγματα.
Σχεδόν τις περισσότερες φορές βλέπουμε "το ποτήρι μισοάδειο" και σπάνια "μισογεμάτο"!
Βέβαια, υπάρχει και η κατηγορία εκείνων των ανθρώπων, όπου για να αποφύγουν όλα τα παραπάνω (θλίψη, πόνο κλπ.) ακολουθούν τη μέθοδο του "σαλιγκαριού", όπου μόλις αντιληφθούν ανθρώπινη ύπαρξη πολύ κοντά τους "κλείνονται στο καβούκι τους"! Για την ακρίβεια, μόλις αντιληφθούν ότι είναι ικανοί να αγαπήσουν και να αγαπηθούν από τους άλλους, από φόβο ή και δειλία "σηκώνουν" ένα τείχος γύρω τους έτσι ώστε να παραμείνουν δυνατοί και αγέρωχοι. Και αν τελικά καταφέρεις αυτό το τείχος να το μετατρέψεις σε έναν πολύ εύθραυστο καθρέφτη και είσαι έτοιμος να το σπάσεις, τότε λυπάμαι αλλά το πιο πιθανό είναι να σπάσει αυτός ο ίδιος τον καθρέφτη και τα κομμάτια του τελικά να πληγώσουν εσένα, γιατί προσπάθησες να διαπεράσεις αυτό το "υπέροχο οχυρό" και να αποδείξεις ότι εσύ έχεις το κουράγιο να πλησιάζεις και να έρχεσαι κοντά σε μια ψυχή προσπαθώντας να καταλάβεις αυτά που έχει να σου πει, χωρίς να σε τρομάζει το τι θα ακούσεις!
Με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή να χτίζουμε τείχη γύρω μας, το μόνο βέβαιο είναι ότι θα έχουμε αποφύγει πιθανή απογοήτευση, αίσθηση προδοσίας, εξαπάτηση, θλίψη, πόνο και άλλα πολλά.
Αλλά αναρωτιέμαι από την άλλη: "Τι θα έχουμε ζήσει;". Ποιο το νόημα της ζωής αν δεν κάνεις λάθη και αν δεν αγαπήσεις;
Ποιο το νόημα της ζωής αν δεν πάρεις ρίσκο; Γιατί να μην ακούμε και το τι λέει η καρδιά μας και για μια στιγμή να παραμερίσουμε την τόσο ψυχρή λογική;
Γιατί δεν κάνουμε αυτό που νιώθουμε και ας πονέσουμε;
Αν υποθέσετε ότι σήμερα είναι η τελευταία μέρα της ύπαρξής σας τι θα κάνατε; Σκεφτείτε το για λίγο...
Αυτό που σκεφτήκατε απλά ΚΑΝΤΕ ΤΟ!!! Σκέψεις και αισθήματα που έχετε για κάποιους ανθρώπους σας, απλά να τους τα εκφράσετε!
Αν έχετε αγαπήσει κάποιον και δεν του το έχετε πει να του το πείτε. Αυτό δε δείχνει αδυναμία, αλλά αντίθετα δυναμισμό και τόλμη! Τι έχετε να χάσετε; Ποτέ δεν είναι εξευτελισμός η έκφραση τόσο ανθρώπινων και τρυφερών συναισθημάτων!
Αλλά ακόμα και κάποιος που έχει κάνει κάτι και σας έχει ενοχλήσει, στενοχωρήσει ή πληγώσει, να του το εκφράσετε!
Λίγο μετά θα νιώσετε πολύ καλύτερα! Αν λέμε αυτά που σκεφτόμαστε και νιώθουμε, είτε καλά είναι αυτά είτε άσχημα, σε ανθρώπους που τους νιώθουμε και είναι κοντά μας, θα νιώθουμε τις περισσότερες φορές πιο ήρεμοι και αληθινοί!
Ανοίξτε την ψυχή σας! Μια ανοιχτή ψυχή είναι πάντα πιο κοντά στην αγάπη και στην ευτυχία! Τολμήστε να αγαπήσετε χωρίς να σκέφτεστε το αύριο που ίσως σας πληγώσει! Γιατί τελικά μπορεί να σας κάνει ευτυχισμένους!
Αν δεν ρισκάρουμε, ποτέ δεν πρόκειται να μάθουμε αν θα μπορούσαμε να γίνουμε ευτυχισμένοι!
Μην αφήνετε ιστορίες από το παρελθόν να σας καταστρέφουν το παρόν και να σας εμποδίζουν να γίνεται ευτυχισμένοι στο μέλλον!
Αν για παράδειγμα είστε με κάποιον άνθρωπο που σας λέει ότι σας αγαπάει και εσείς δεν το πιστεύετε ή δεν θέλετε να τον πιστέψετε και τελικά γίνεστε "σαλιγκάρια", τι θα πετύχετε; το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ!
Το πιο πιθανό είναι τελικά να χάσετε αυτόν τον άνθρωπο όσο και να σας ενδιέφερε αυτός και επιπλέον θα μείνετε μόνοι με την απορία: "Αν δεν είχα κλειστεί έτσι στον εαυτό μου μήπως τα πράγματα θα ήταν αλλιώς τώρα; Μήπως τελικά ήταν ο άνθρωπος που θα με έκανε ευτυχισμένο/η;
Το χειρότερο είναι να θέσετε στον εαυτό σας οποιοδήποτε ερώτημα που θα συμπεριλαμβάνει την τόσο μικρούλα, αλλά και τόσο επώδυνη λέξη: "ΑΝ"! Αν είχα κάνει αυτό; αν είχα προσπαθήσει περισσότερο; κλπ.
Η ζωή πραγματικά είναι πάρα πολύ μικρή για να σκεφτόμαστε τόσο πολύ!
Δεν ξέρω αν το κείμενο αυτό φανεί κουραστικό ή ανούσιο σε κάποιον από εσάς, αλλά ήταν σκέψεις που ήθελα να τις εκφράσω, γιατί πιστεύω πως είναι σκέψεις που κάνει αρκετοί - αν όχι πολλοί - από εμάς!
Ίσως να μην μπορέσουν κάποιοι να παρακολουθήσουν την ροή του άρθρου αυτού, αλλά έγραψα αυτά που ακριβώς που σκεφτόμουν και δεν ήθελα να αλλάξω τίποτα! Ούτε μια λέξη! Δεν θα είχε για μένα νόημα να παρέμβαινα στο κείμενο αυτό για να το διορθώσω και να κάνω γραμματική ή συντακτική επεξεργασία. Θα χανόταν ο σκοπός για τον οποίο το έγραψα.
Θα ήθελα να κλείσω λέγοντας στον καθέναν από εσάς "Ζήσε την κάθε στιγμή σα να είναι η τελευταία..."
