Του χωρισμού (Drosoulitis)

Πριν φύγει με την πούλια, μου άνοιξε το χέρι

και έβαλε μέσα κάτι μαγικό

είναι ασήμαντο, λεει, το ανεκτίμητο ταίρι

για να τη θυμάμαι, συμβολικό

Και μου πε πια εκεί, βαθιά να το κρατήσω

όπως και όλα μας τα μυστικά

που σαν την περιέργεια θέλω να εξανεμίσω

για πάντα θα πετάξει, θα φύγει μακριά

Μα πέρασε χρόνος, πολύς στη μοναξιά

κουράστηκα, άλλο δε θα κρατήσω

μον' την Πανδώρα, για μια μόνο φορά

στην άδεια μου παλάμη θ' αντικρίσω

Έτσι και ‘γω το χέρι, στη μοίρα χαλαρώνω

υπάρχει λόγος, για να σκεφτώ

μίαν ανάμνηση που χάνεται μακριά

αν θα φυλάξω στην καρδιά, ή στο μυαλό.