Τα δύσκολα χειμωνιάτικα βράδια (nyctodos)

Τα χειμωνιάτικα βράδια με τις ανελέητες βροχοπτώσεις και τα γκρίζα πρόσωπα είναι πάντα μεγάλη κατάρα σε έναν νυχτερινό περιηγητή σαν εμένα.

Κλείνομαι μέσα στο παγερό διαμέρισμα (γιατί και το πετρέλαιο πήγε στα ύψη) και προσπαθώ να ανακαλύψω όλες αυτές τις αιτίες που ανακαλύπτει τόσος πολύς κόσμος που αράζει στο σπιτάκι του, περνάει μια χαρά, και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Η γυναίκα μου θα τέλειωνε αργά το βράδυ από την δουλειά οπότε ήμουν μόνος για να σκεφτώ πως θα περάσω δημιουργικά τόσες πολλές ώρες. Έτσι λοιπόν φτιάχνω μια φραπεδιά κάνοντας την κουζίνα από την περίφημη επιδεξιότητα μου σαν συνοικία του Κοσσόβου, και αράζω στο μεγάλο και πανάκριβο έγχρωμο κουτί μου. Την ΤV βρε

Διαλέγω το πρώτο κανάλι... "ο υπουργός οικονομικών είναι στην δυσάρεστη θέση να ανακοινώσει ότι οι δείκτες οικονομίας είναι αρκετά κακοί γι αυτό όλοι πρέπει να βάλουμε ένα χεράκι"... αμάν λέω μέσα μου. Σηκώνομαι μέσα σε πανικό, σβήνω το φως της τουαλέτας που ξεχνώ μόνιμα αναμμένο και χαμηλώνω το καλοριφέρ ακόμα πιο πολύ... στο17... στην συνέχεια παίρνω μια μάλλινη κουβέρτα από την προίκα που μου έδωσε η μάνα μου και ξαναγυρνώ στο φαρδύ καναπέ μου. Φυσικά αλλάζω κανάλι αλλά ποιος έχασε την τύχη να την βρω εγώ. Οκτώ μαντράχαλαίοι σε ένα παιχνίδι γνώσεων ψάχνουν εδώ και λίγη ώρα να βρουν πόσες καρδιές έχει ένα χταπόδι... ήμαρτον ρε παιδιά... ήμαρτον. Παίρνω την μεγάλη απόφαση να κλείσω την τηλεόραση και μάλιστα από το κουμπί της και όχι από το τηλεκοντρόλ μπας και χάσουμε κάνα γραμμάριο και επιστρατεύω άλλη μορφή διασκέδασης.

Φωτογραφικά άλμπουμ. Φορτώνομαι καμιά δεκαπενταριά χοντρά άλμπουμ και αράζω να δω τα περασμένα χρόνια. Πίκρα μάνα μου... πίκρα... βλέπω έναν σπαθάτο μελαχρινό αγόρι, μέσα σε φοβερά πάρτι, πολλές υπάρξεις, και ξέφρενα γλέντια και αναρωτιέμαι... πως ήμουνα... πώς έγινα... και πως θα καταντήσω.

Δεύτερη απόπειρα διασκέδασης στέφεται με πλήρη αποτυχία.

Τρίτη απόπειρα σε μια ώρα. Γυμναστική στο χώρο σας... ξεκρεμάω όλα τα πουκάμισα από το ποδήλατο γυμναστικής και το φέρνω στην κεντρική σάλα.

Βάζω κάτι ελαφρύ και ανεβαίνω αποφασισμένος μες σε ένα βράδυ να σβήσω αμαρτίες χρόνων. Οι πρώτες πηδαλιές ήταν σχετικά εύκολες άλλα σαν πέρασε το τέταρτο και το μεσημεριανό κοντοσούβλι έχασκε κοντά στον οισοφάγο μου... να βγω... να μην βγω... σταμάτησα αυτόματα την όποια αθλητική μου καριέρα.

Το μόνο κέρδος ήτανε πως ίδρωσα και αναγκαστικά θα πήγαινα γραμμή στο ντούζ. Λίγη ώρα και κει που θα πάει θα περάσει το καταραμένο βράδυ. Περιττό να σας πω ότι δοκίμασα ότι μπουκαλάκι άλατα βρήκα στο μπάνιο και ξεπλύθηκα ίσα με δέκα φορές... Βγαίνω σαν το βρεμένο παπί και βλέπω έντρομος το ρολόι του τοίχου.

Είναι ακόμα δέκα η ώρα. Αυτό ήταν. Τέρμα τα ψέματα. Θα βγω έξω.

Ντύνομαι σαν φαντάρος που τον ξυπνούν μεσάνυχτα σε άσκηση ετοιμότητας και είμαι έτοιμος να γυρίσω το κλειδί στην εξώπορτα. Και ξαφνικά προβάλει μπροστά μου η γυναίκα μου.

- Πάλι έξω θα βγεις βρε...
- Θα σε δει καμιά φορά το σπίτι σου
- Το φως του μπάνιου πάλι καίει

ΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΙΣ ΤΩΡΑ... ΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΙΣ...

nyctodos
Χ. Σταυρακούδης