Σύγχρονη κλασσική μουσική 1

Εκλεκτικισμός - Ντεμπυσσύ και Ραβέλ

Ένας από τους κύριους ιδρυτές της μουσικής του 20ου αιώνα θεωρείται ο Κλωντ Ντεμπυσσύ (1862-1918).
Αναζητούσε νέες αρμονικές δυνατότητες και μουσικές φόρμες ενσωματώνοντας κάποιες μη δυτικές επιρροές όπως π. χ. τη χρήση πεντατονικής κλίμακας και τις ακολουθίες συνεχόμενων τετάρτων.

Ο Ντεμπυσσύ έχει χαρακτηριστεί ως ιμπρεσιονιστής συνθέτης παρόλο που ο ίδιος απεχθάνονταν αυτόν τον χαρακτηρισμό.

Έκανε εκτεταμένη χρήση της χρυσής τομής στα έργα του (μιας αναλογίας ίσης περίπου με 8: 13) για να συνθέσει τα σημεία κορύφωσης στα έργα του.

Μερικά από τα έργα του είναι: "Εστάμπες", "Εικόνες", "Για πιάνο", "Η θάλασσα", "Παιδική γωνιά".

Το έργο του επιδεικνύει μεγάλες ομοιότητες με το έργο ενός άλλου Γάλλου συνθέτη, του Μωρίς Ραβέλ (1875-1937). Αυτό είναι ιδιαίτερα αισθητό στα έργα για πιάνο στα οποία προσπαθούσαν και οι δύο να εξαγάγουν τη μεγαλύτερη δυνατή αντήχηση.
Ο Ραβέλ συνδυάζει πλούσια ρομαντικά στοιχεία με την καθαρότητα της υφής και την ακραία τεχνική δεξιοτεχνία.
Ήταν επίσης εξαιρετικός ενορχηστρωτής με εξαιρετική ευελιξία και μεταβλητότητα όσο αναφορά στα μουσικά μέσα.

Μερικά από τα έργα του: "Παιχνίδια του νερού", "Καθρέφτες", "Γκασπάρ της νύχτας", "Τάφος του Κουπρέν", "Μπολερό".

Το διάσημο "Μπολερό" είναι ουσιαστικά μια άσκηση των παραλλαγών ενός ορχηστρικού ήχου, ενώ οι αρμονικές, μελωδικές και ρυθμικές πλευρές παραμένουν στατικές.

Στα τελευταία του έργα ο Ραβέλ προσπαθεί να εξερευνήσει τις δυνατότητες της τζαζ.