Σταύρος Λάντσιας - Το πιάνο είναι η προέκταση του εαυτού μου

Από Κιθάρα wiki
Έκδοση στις 22:30, 3 Μαΐου 2006 υπό τον/την To skripto (Συζήτηση)

('διαφορά') ←Παλιότερη αναθεώρηση | εμφάνιση της τρέχουσας αναθεώρησης ('διαφορά') | Νεώτερη αναθεώρηση→ ('διαφορά')
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση


Όταν ακούς τον Σταύρο Λάντσια να παίζει πιάνο, είναι αναπόφευκτο να νιώσεις ότι σχεδόν δεν ανασαίνεις. Σε καθηλώνει με τη δύναμη, τη μελωδικότητα και τη δεξιοτεχνία του. Οι συνθέσεις του εξίσου υπέροχες, τις χαρακτηρίζει ο λυρισμός, σαν ποιήματα δίχως λόγια. Σε ωθούν άλλοτε να ονειρευτείς και άλλοτε να ταξιδέψεις στις αναμνήσεις σου με οδηγό τα αισθήματά σου. Ως άνθρωπος χαρακτηρίζεται από χιούμορ, σεμνότητα και έχει ανοιχτούς ορίζοντες. Μια ήρεμη δύναμη που ξεχωρίζει αμέσως και εμπνέει!

Από τη Φιλουμένα Ζλατάνου.


Lantsias.jpg

- Με αφορμή μια συνέντευξη σας στο Δίφωνο όπου είχατε ερωτηθεί μαζί με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη περί Κύπρου και δημοψηφίσματος (σ.σ. Δίφωνο Σεπτεμβρίου 2003), θα ήθελα να μου πείτε εάν πιστεύετε ότι υπάρχει πολιτικό τραγούδι στις μέρες μας;

- Επειδή εγώ δεν έχω μεγαλώσει επηρεασμένος από αυτό, δηλαδή όταν τα άκουγα αυτά τα κομμάτια μικρός δε με ενδιέφεραν μουσικά. Δεν ασχολούμουν με τον στίχο και δεν το πρόσεχα όπως θα το πρόσεχα τώρα. Υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση σήμερα, έχουν άλλη δύναμη. Θυμάμαι όταν ερχόταν για κάποιες συναυλίες ο Θεοδωράκης στην Κύπρο, γήπεδα ολόκληρα να τραγουδάνε.

- Στις μέρες μας πιστεύετε ότι η μουσική μπορεί να λειτουργήσει ανάλογα για τα διάφορα φλέγοντα ζητήματα;

- Ναι, αν νιώθεις μέρος της εποχής σου και κάποιων προβλημάτων... Εμένα πάντα μου άρεσε με τη μουσική, επειδή δε γράφω και στίχο, να δημιουργώ το περιβάλλον και τη δουλειά να την κάνει ο ακροατής. Να μην του περιγράφω κάποιο προβληματισμό μου, που μπορεί να υπάρχει μες τη μουσική, αλλά μόνος του να δημιουργεί εικόνες. Πιστεύω ότι υπάρχουν μουσικές που μας αλλάζουν, με την έννοια ότι δημιουργείται μια επανάσταση μέσα μας. Ακούς κάτι και σε επηρεάζει τόσο πολύ που αλλάζει η ζωή σου. Με ενδιαφέρει να μπορώ να γράψω κάτι τόσο δυνατό. Όμως να γράψω κάτι που να απευθύνεται σε μάζα ανθρώπων για να τους καθοδηγήσει κάπου δε νομίζω.

- Πώς και δεν αποφασίσατε να φτιάξετε τραγούδια συμπράττοντας με έναν στιχουργό και έναν τραγουδιστή;

- Μπορεί να συμβεί στο μέλλον, δεν ήταν κάτι που το επεδίωξα. Εμένα με ενδιαφέρει η μουσική και οι μουσικοί. Μου αρέσει να γράφω μουσική και η διαδικασία της ενορχήστρωσης, της ηχογράφησης. Το τραγούδι είναι μια άλλη διαδικασία. Κάποιος που δε γράφει στίχους πρέπει, να συμπράξει με έναν στιχουργό, με έναν τραγουδιστή, με ανθρώπους ενός άλλου περιβάλλοντος... Όμως μπορεί και να συμβεί, άλλωστε συνέχεια παίζω τραγούδια.

- Δεν είναι ρίσκο στις μέρες μας για κάποιον μουσικό να ασχολείται μόνο με την ορχηστική μουσική;

- Δεν ξεκινάς ξέροντας αν θα πετύχεις ή θα αποτύχεις. Σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχει αυτό. Μουσική θα έκανα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ακόμη και αν δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν οι μουσικές μου από μια εταιρία, πάλι μουσική θα έκανα. Είσαι μέσα σε αυτό τον κύκλο ανθρώπων και ανάλογα πόσο καλός είσαι ή πόσο καλός γίνεσαι και πόσο χρήσιμος είσαι στους άλλους, θα έχεις δουλειά και ευκαιρίες. Πιστεύω ότι καμιά προσπάθεια δεν πάει χαμένη. Τελικά αυτό που σου δίνει τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση είναι ότι κατέβαλες την προσπάθεια. Η επιτυχία όπως την βλέπουν οι απέξω είναι πολύ πρόσκαιρο πράγμα. Αν πάρεις για παράδειγμα κάποια χρήματα χαίρεσαι εκείνη τη στιγμή αλλά με το που θα τα ξοδέψεις, τελείωσε, ή αν έρθει πολύς κόσμος σε μια συναυλία, νιώθεις πολύ καλά αλλά μετά θα μείνεις μόνος σου. Από μέσα σου πρέπει να γεμίσεις, να πεις «μπράβο, αυτό ήθελα να κάνω ή ήμουν κοντά σε αυτό που ήθελα».


Ο Σταύρος Λάντσιας γεννήθηκε στην Κύπρο το 1966. Σπούδασε κλασσικό πιάνο και θεωρία μουσικής στο Ελληνικό Ωδείο Λευκωσίας.Το 1986 πηγαίνει στην Αμερική για σπουδές και το 1990 παίρνει δίπλωμα ενορχήστρωσης (Bachelor of Music Degree in Commercial Arranging) από το Berklee College of Music της Βοστώνης. Παράλληλα, παρακολουθεί μαθήματα σύνθεσης μουσικής για κινηματογράφο.Διακρίνεται με τα βραβεία "Count Basie Jazz Masters award for pianists 1989" και "Quincy Jones Jazz Masters award for arrangers 1990". Μετά το Berklee συνεχίζει σπουδές πιάνου με τον διεθνούς φήμης καθηγητή και "guru" της jazz, Charlie Banakos.

Το 1992 επιστρέφει στην Αθήνα όπου εργάζεται κυρίως ως ενορχηστρωτής-πιανίστας στην ελληνική δισκογραφία, τηλεόραση και θέατρο. Από το 1993 ως το 1996 αναλαμβάνει καθήκοντα ενορχηστρωτή-διευθυντή ορχήστρας στο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Το 1994 αναλαμβάνει τη μουσική επιμέλεια-ενορχήστρωση στο θεατρικό μιούζικαλ "Μερικοί το προτιμούν καυτό" και το 1995 στο "West Side Story". Το 1996 στη Νορβηγία και το 1997 στην Ιρλανδία λαμβάνει μέρος στον διαγωνισμό τραγουδιού της Εurovision ως διευθυντής ορχήστρας της Κυπριακής συμμετοχής. Ο Σταύρος Λάντσιας έχει συνεργαστεί με σπουδαίους Έλληνες καλλιτέχνες όπως οι: Ελλη Πασπαλά, Διονύσης Σαββόπουλος, Αλκίνοος Ιωαννίδης και Γιώργος Νταλάρας (Μέγαρο Μουσικής-1997).

Συνθέσεις του παρουσιάζει με τους Human Touch, το group που έχει δημιουργήσει με τους διακεκριμένους μουσικούς Γιώτη Κιουρτσόγλου και David Lynch. Στην πρώτη τους δισκογραφική δουλειά (1998) εκτός από πιάνο παίζει ντραμς, ακουστική κιθάρα και κρουστά.
Η πρώτη του προσωπική δισκογραφική δουλειά έχει τον τίτλο "Επιστροφή" και περιέχει συνθέσεις ενορχηστρωμένες για πιάνο, όμποε, κουαρτέτο εγχόρδων, κοντραμπάσο και τύμπανα. Σε δύο συνθέσεις φιλοξενείται ο Haig Yazdjian στο ούτι και φωνή.

Τον Μάιο του 2002 κυκλοφόρησε την δεύτερη δισκογραφική του δουλειά, με τίτλο "Το Ταξίδι Μιας Νότας".

- Δε γεννιέται όμως μια ματαιοδοξία; Πως αισθάνεστε όταν έχετε μεγάλη προσέλευση κοινού που είναι και αρκετά ενθουσιώδες με τη μουσική σας;

- Υπάρχει ένας κίνδυνος με τα πολλά μπράβο και την πολύ επιδοκιμασία, να μείνεις στάσιμος. Καλό είναι μεν να ακούς κάποια πράγματα αλλά από κει και πέρα... Εγώ όταν μείνω μόνος μου συνήθως κάνω την αυτοκριτική μου.

- Εσείς πιστεύετε ότι επηρεάζεστε από την προσωπικότητά σας για την πορεία που θα διανύσετε ή αφήνετε και το κοινό να σας επηρεάζει;

- Δε νομίζω ότι με επηρεάζει ο κόσμος. Κι εγώ όταν βλέπω μια συναυλία ό,τι και να περιμένω από τον άλλο, δε νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να τον καθοδηγήσω ή με τη συμπεριφορά μου να επιβάλλω να γίνει ή να μη γίνει κάτι...

- Πιστεύετε στα πρότυπα - μύθους; Διότι και εσείς για κάποιους μπορεί αν γίνετε πρότυπο και να σκέφτονται «Εγώ θέλω να γίνω σαν τον Σταύρο Λάντσια».

- Κι εμένα μου άρεσαν οι επιλογές και η μουσική κάποιον ανθρώπων, και αυτά που κάνανε. Δεν ξεκινάς να γίνεις ίδιος, εμπνέεσαι από την πορεία κάποιου ίσως. Ακόμα και αν το πιστεύεις αυτό κάποια στιγμή σου περνάει.

- Εσείς από πού εμπνευστήκατε;

- Από πολλούς. Ένας από τους πρώτους που μου άρεσε και σαν παρουσία ήταν ο Βαγγέλης Παπαθανασίου. Ήμουν πολύ μικρός όταν πρωτοάκουσα τους «Δρόμους της Φωτιάς» και μου άρεσε που ήταν αυτόνομος και δημιουργούσε έναν δικό του ήχο. Και διάφοροι ξένοι συνθέτες της τζαζ και του κινηματογράφου. Η μουσική του κινηματογράφου μου αρέσει πάρα πολύ, ο Moriccone...

- Με αφορμή την κριτική που έχει δεχτεί ο Β. Παπαθανασίου, πιστεύετε ότι για μεγάλα γεγονότα πρέπει να διαλέγουμε έναν άνθρωπο μόνο και με ποια κριτήρια πρέπει να γίνεται η επιλογή;

- Πάντα κάποιος μένει παραπονεμένος. Δεν ξέρουμε ακριβώς τι γίνεται μέσα στα πράγματα. Αυτό που γενικά δε μου αρέσει είναι ότι όταν κάποιος πετυχαίνει, και δεν ισχύει μόνο στους μουσικούς, να το σχολιάζουμε αρνητικά. Κάποια στιγμή μπορεί να έρθει και η σειρά σου, να σε προτείνουν επειδή τους άρεσε η μουσική σου, εις βάρος κάποιου άλλου. Και η τέχνη είναι υποκειμενικό πράγμα.

- Σε συνέντευξη του Διφώνου έχετε πει το εξής «Δεν έχουμε ούτε το δικαίωμα να πουλάμε τα CD μας λόγω φορολογικών κωλυμάτων. Για μας δεν είναι θέμα κέρδους, είναι θέμα επικοινωνίας. [...] Εμείς δε θέλουμε να φοροδιαφύγουμε, να διαδώσουμε τη μουσική μας θέλουμε». Πιστεύετε ότι έχει αλλάξει κάτι σήμερα;

- Όχι. Είναι παράνομο για έναν καλλιτέχνη να πουλάει τα CD του στις συναυλίες, κάτι το οποίο είναι αδιανόητο γιατί είναι το πιο κατάλληλο σημείο να γίνεται αυτό και θα μπορούσε να γίνεται πολύ εύκολα χωρίς μεσάζοντες. Όμως δεν υπάρχει τρόπος, πάντα μας λένε για αποδείξεις, φορολογικά... Με αποτέλεσμα, πιο εύκολα πουλά κάποιος ένα πειρατικό CD ή ένα μαγαζί αν το έχει να το πουλά σε πολύ υψηλή τιμή.

- Έχει παρατηρηθεί μια έξαρση με τις μικρές εταιρίες. Ποια είναι η δική σας γνώμη;

- Όχι μόνο με τις μικρές εταιρίες, αλλά και όλο αυτό που γίνεται με το ίντερνετ και την τεχνολογία... Πιστεύω ότι ο καλλιτέχνης θα επιστρέψει σε αυτό που ήταν παλιά που ήταν λίγοι οι μεσάζοντες. Έγραφες μια μουσική, ο μόνος τρόπος να την ακούσει κάποιος ήταν από σένα, το οποίο στις μέρες μας μεταφράζεται ως εξής, γράφεις μια μουσική, την ηχογραφείς και ο μόνος τρόπος να την αγοράσει κάποιος θα είναι από σένα, είτε μέσω ίντερνετ, είτε κατεβάζοντας την, είτε παίρνοντας μια άδεια. Με αυτό τον τρόπο να έχει εταιρία ο καλλιτέχνης, όχι αναγκαστικά για να γίνει επιχειρηματίας, αλλά για να είναι άμεση η πρόσβασή της δουλειάς του στον κόσμο. Αυτό που χρειάζομαι εγώ δεν είναι διαφημιστικά τρικ που να εξηγούν τι κάνω αλλά ένα δίκτυο διανομής της δουλειάς μου. Όταν αυτό εκλείψει και δε θα πηγαίνουμε στα καταστήματα να παίρνουμε τα CD αλλά θα τα κατεβάζουμε από το ίντερνετ, τότε δε θα χρειάζονται ούτε τα καταστήματα, ο χονδρέμπορος, οι εταιρίες για την προώθηση, διότι όπως το βλέπω εγώ, θα ακούγονται πολύ περισσότερα πράγματα... είμαι αισιόδοξος.

- Πιστεύετε ότι μουσικά site όπως το kithara.gr όπου γίνεται ανταλλαγή απόψεων, συνθέσεων, στίχων, υπάρχει δημιουργία στην ουσία, είναι το μέλλον;

- Εμένα μου αρέσει αυτό, το βλέπω πολύ θετικό. Μπορεί να λένε για απομόνωση, αλλά ταυτόχρονα σου ανοίγεται ένα παράθυρο στον κόσμο.

- Εσείς θα διαλέγατε να προωθήσετε τη μουσική σας μόνο μέσω ίντερνετ;

- Όσο μπορείς και από κει. Πάλι χρειάζεσαι τους ανθρώπους, το ίντερνετ δεν είναι απρόσωπο. Όπως και μια εταιρία, με τους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί, με τον ενθουσιασμό και τις απόψεις που έχουν ή δεν έχουν, έτσι και το κάθε site εξαρτάται από το μεράκι των ανθρώπων που το δημιούργησαν, να είναι ενδιαφέρον και να μη φύγεις αμέσως.

- Τι χρειάζεται ένας μουσικός για να παίξει μαζί σας;

- Πιστεύω ότι υπάρχουν ταλέντα στην Ελλάδα αλλά αυτό που βλέπω και με στεναχωρεί είναι ότι ακόμα και οι ταλαντούχοι μουσικοί δεν ασχολούνται αποκλειστικά με αυτήν την τέχνη, αλλά πηγαίνουν σε σχολές απλά για να πάρουν ένα χαρτί και ταυτόχρονα κάνουν και μουσική. Το αποτέλεσμα είναι να σπουδάσεις κάτι που δε σου αρέσει και δε θα το ακολουθήσεις, ενώ με αυτό που σου αρέσει δε θα έχεις ασχοληθεί επαρκώς και επαγγελματικά. Στην κρίσιμη ηλικία που πρέπει λοιπόν να μπουν οι βάσεις δε συμβαίνει αυτό και έτσι δεν εκμεταλλεύονται όλο το potential, όλη τη δυναμική του ταλέντου τους. Εκεί χάνεται το παιχνίδι. Δεν υπάρχει μια μουσική σκηνή, ένα περιβάλλον μουσικών, όπου να μαθαίνει ο ένας από τον άλλο και να δημιουργείται ένας υγιής ανταγωνισμός.

Εγώ λοιπόν ψάχνω το μουσικό που να έχει την αγωνία της διαρκούς αναζήτησης και της καλυτέρευσης, που δεν προκύπτει αποκλειστικά από τη μελέτη, καθώς και ένας αυτοδίδακτος μουσικός που δεν έχει πάει σε ωδείο έχει μάθει από την εμπειρία του με τους μουσικούς που έχει παίξει, από τις μουσικές που ακούει. Επίσης να έχει προσωπικότητα, να παίρνει μια μελωδία και να είναι πέρα από το χαρτί, να γίνεται και δικό σου και δικό του. Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι να μη φοβάται να πάρει την ευθύνη για ό,τι κάνει. Συνήθως προσπαθούν απλά να κάνουν καλά τη δουλειά τους και φοβούνται να ρισκάρουν να προτείνουν κάτι, μήπως δεν αρέσει. Μου αρέσει να παίρνουν πρωτοβουλίες. Απλώς να είναι σωστά, δεν μου αρκεί. Πρέπει να υπάρχει ψυχή. Μου αρέσουν οι μουσικοί που κοιτάνε παραπέρα καθώς και αυτοί που είναι και οι ίδιοι δημιουργοί, συνθέτουν, ενορχηστρώνουν, γιατί αυτό φαίνεται και από το πώς όταν παίζουν κάτι άλλο, δεν το αντιμετωπίζουν απλά ως πρόκληση για το όργανό τους.

- Αν σας ζητούσαν σήμερα να ενορχηστρώσετε τη Eurovision ή το φεστιβάλ τραγουδιού όπως έχετε κάνει στο παρελθόν, θα δεχόσασταν;

- Σήμερα, δεν υπάρχουν ορχήστρες live. Τότε είχα πάει στην Ιρλανδία και τη Νορβηγία με την κυπριακή συμμετοχή, αλλά υπήρχαν μεγάλες ορχήστρες, χρειαζόταν ένας ενορχηστρωτής...

- Πώς βλέπετε την πορεία αυτών των δύο θεσμών;

- Δε μου λένε κάτι αισθητικά αλλά και ως τραγούδια. Θα προτιμούσα να προωθούσαμε την ιδιωτική πρωτοβουλία, ανεξάρτητα από διαγωνισμούς, να δίναμε τα μέσα στους καλλιτέχνες να δημιουργήσουν, διότι δε νομίζω ότι όλοι αισθάνονται άνετα με αυτές τις διαδικασίες και με το να βγαίνουν στο γυαλί. Η τηλεόραση σε παρασέρνει σε άλλη αισθητική και ρυθμούς. Μπορεί να είναι και πολύ αρνητικό αλλά και πολύ θετικό.

- Πιστεύετε ότι είναι σημαντικότερο το ταλέντο ή η σπουδή;

- Χωρίς το ταλέντο δεν κάνεις τίποτα, ενώ χωρίς τις σπουδές μπορείς να κάνεις. Τελείως άτεχνος μουσικός δεν υπάρχει, καθώς μαθαίνεις από τους μουσικούς που παίζουν γύρω σου. Και εγώ κιθάρα δεν έμαθα σε σχολείο αλλά από φίλους. Το ταλέντο χρειάζεται...

- Τι είναι ταλέντο τελικά;

- Είναι μια ευκολία ίσως για κάποια πράγματα; Για κάποιο παιδί είναι πιο γρήγορο και εύκολο να κάνει κάτι ενώ για κάποιο άλλο δυσκολότερο. Όμως εάν δεν το δουλέψεις, τι να το κάνεις το ταλέντο μόνο του; Χαραμίζεται! Σου δίνει ένα χάρισμα ο Θεός το οποίο δε μπορείς ευτυχώς να το μετρήσεις. Δεν πιστεύω ότι ανάλογα με το πόσο ταλέντο έχεις θα κάνεις τόση μουσική. Μπορεί για παράδειγμα, να έχεις λιγότερο ταλέντο αλλά περισσότερη αισθητική και να έχεις να πεις κάτι. Καμιά φορά το ταλέντο είναι υπερεκτιμημένο.

- Ζούμε σε μια εποχή όπου οι μουσικοί είναι συνήθως στη σκιά. Τι γνώμη έχετε για αυτό;

- Δεν είναι πάντα έτσι. Έχει και ο μουσικός την ευθύνη να μπορεί να διεκδικήσει τη θέση του. Πρέπει και να συνεργάζεσαι με τραγουδιστές που να εκτιμάνε αυτό που κάνεις.

- Για την προώθηση της μουσικής και της εικόνας πιστεύετε ότι πρέπει να πηγαίνει κανείς όπου τον καλούν στην τηλεόραση;

- Υπάρχουν και άλλοι τρόποι προώθησης, ή μπορεί να διαλέξεις μια εκπομπή που να ταιριάζει στην αισθητική σου, να μη σε προσβάλλει.

- Τι ταυτότητα θα θέλατε να έχει το κοινό σας;

- Ένα καλό κοινό το καταλαβαίνεις από τον τρόπο που συμπεριφέρεται ενώ παίζεις, αν χαλαρώνει όταν χαλαρώνεις και δεν υπάρχει μια κόντρα, αλλά μία εναρμόνιση. Αυτό δεν είναι κάτι που το απαιτείς. Είναι σαν το σεβασμό, το κερδίζεις με τα χρόνια, με τη σταθερή στάση που θα έχεις ξεδιαλύνεται το τοπίο και έτσι μες το κοινό δε θα υπάρχουν κάποιοι που δεν ξέρουν τι θα ακούσουν άρα να μην είναι καλό κοινό. Μερικές φορές πρόκειται και περί παρεξηγήσεως λόγω διαφορετικής αντίληψης του τι σημαίνει διασκέδαση.

- Τι όργανα παίζετε εκτός από πιάνο και drums;

- Λίγο κιθάρα... Μου αρέσει να μαθαίνω όργανα και να πειραματίζομαι.

- Πιστεύετε ότι ένας μουσικός πρέπει να μαθαίνει μια ευρεία γκάμα οργάνων ή να συγκεντρώνεται και να τελειοποιεί ένα ή δυο το πολύ;

- Συνήθως ένα όργανο γίνεται η προέκταση του εαυτού μας, όπως συνέβη με μένα και το πιάνο. Με τα κρουστά και με την κιθάρα ικανοποιώ ένα άλλο αίσθημα παιχνιδιού και ανακάλυψης που είναι μια μορφή της μουσικής και καλό είναι να μην το ξεχνάμε, να διασκεδάζουμε. Δε σημαίνει ότι αν κάποιος δεν είναι δεξιοτέχνης δεν πρέπει να πιάνει κάποια όργανα. Συνήθως η μάθηση περισσότερων οργάνων βοηθάει στην καλύτερη επικοινωνία με τους μουσικούς, μπορείς να περιγράψεις καλύτερα, να το εκμαιεύσεις το αποτέλεσμα που επιθυμείς...

- Πώς βλέπετε τη μουσική βιομηχανία στις μέρες μας;

- Είναι σε ένα μεταβατικό στάδιο, με τις εταιρίες που δεν πάνε καλά, με το ίντερνετ.

Η βιομηχανία θα είναι πάντοτε βιομηχανία και θα την ενδιαφέρει πάντα η ποσότητα. Κάποιες φορές θα είσαι μέσα στα σχέδια της, κάποιες άλλες όχι. Το σημαντικό είναι, σαν καλλιτέχνης να μπορείς και μαζί τους και χωρίς αυτούς. Και χωρίς μουσικούς θα συνεχίσω να υπάρχω και να γράφω μουσική. Δεν πρέπει να απογοητευόμαστε και να τα παρατάμε.

- Ποια είναι τα σχέδια σας;

- Πριν ένα μήνα παρουσίασα μια καινούρια ορχηστική μουσική η οποία ήταν παραγγελία για την πολιτιστική πρωτεύουσα Πάτρα. Είναι μια σουίτα 40 λεπτών, για πιάνο, έγχορδα, και σαξόφωνο, η οποία παίχτηκε με την ορχήστρα εγχόρδων της Πάτρας, με διευθυντή ορχήστρας τον Αλέξανδρο Μυράτ. Ενδεχομένως να το παρουσιάσουμε και να το ηχογραφήσουμε. Επίσης με το Διονύση Σαββόπουλο θα κάνουμε κάποιες εμφανίσεις, και με το Γιώτη Κιουρτσόγλου.

- Τι σημαίνουν για σας οι Human Touch;

- Είναι σαν να ερχόμαστε από το ίδιο μέρος χωρίς να είναι το ίδιο μέρος ακριβώς. Συνεννοούμαστε και ενώ κάνουμε και οι τρεις μας ξεχωριστά πράγματα, όταν βρισκόμαστε κάνουμε και κάτι μαζί. Και παρότι ξεκίνησε επειδή μόνο οι τρεις μας μπορούσαμε να συνεννοηθούμε, δε βρίσκαμε εύκολα τέταρτο, πέμπτο... Μπορούμε να παίξουμε χωρίς να πούμε τίποτα και αυτό ξεκίνησε πριν γίνουμε Human Touch, όταν βρισκόμασταν σε άλλες συναυλίες για άλλους καλλιτέχνες... Ήταν αναπόφευκτο να κάνουμε κάτι μαζί γιατί ήταν εύκολο! Σε κάθε ευκαιρία θέλαμε να παίζουμε μαζί.

- Πιστεύετε ότι υπάρχει το λεγόμενο αμερικάνικο όνειρο; (σ.σ. έχει σπουδάσει στην Αμερική)

- Υπάρχει με την έννοια ότι σαν άτομο μπορείς να διεκδικήσεις και να φέρεις απόλυτη ευθύνη για το μέλλον σου, φτάνει να δουλέψεις πολύ σκληρά. Το μέτρο χάνεται με την καταναλωτική συνήθεια των Αμερικάνων. Αυτό το βλέπω και εδώ όμως. Το αμερικάνικο όνειρο το αποζητάμε και σε άλλες χώρες. Όσον αφορά τη μουσική, υπάρχει μια αξιοκρατία. Εάν σε κάποιον λέει κάτι αυτό που κάνεις, τότε θα έχεις δουλειά, έτσι απλά.

- Μια συμβουλή για τους νέους μουσικούς;

- Δεν υπάρχει τρόπος να προετοιμάσεις κανέναν. Στη ζωή πρέπει να τα περάσεις και ο ίδιος και να τα ζήσεις για να τα καταλάβεις. Εάν θέλεις η μουσική να είναι και το επάγγελμα σου, είναι καλό να δουλεύεις και να επιδιώκεις, για να επεξεργαστείς μέσα σου αυτό που θα σου έρθει μετά. Υπάρχει μια συνεχής πάλη, η οποία είναι καλή και να μην είσαι απέξω, να μην κρατάς μια κριτική στάση προς τα πράγματα και τους ανθρώπους. Όσο γίνεται ένας καλός συνδυασμός μελέτης ασκητικής, όσα μπορείς να μαθαίνεις από φίλους μουσικούς και από αυτά που ακούς αλλά και ανάμειξη στην πραγματική ζωή με τη μουσική, όπως συμμετοχή σε συναυλίες, σε γκρουπ και να δημιουργείς. Θεωρώ πολύ σημαντικό για έναν μουσικό να συνθέτει γιατί μετά αλλιώς παίζει και τα κομμάτια των άλλων και καταλαβαίνει τη δημιουργική διαδικασία. Πιστεύω ότι καμιά προσπάθεια δεν είναι χωρίς ανταμοιβή και ηθική και υλική. Προσπάθησε να γίνεις όσο καλύτερος γίνεται σε όποιο τομέα και αν είσαι και να έχεις ανοιχτά μυαλά και αυτιά σε όλα τα είδη μουσικής, ποτέ μην αποκλείεις τίποτα γιατί δεν ξέρεις από πού θα μάθεις κάτι.

- Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ!

- Κι εγώ σας ευχαριστώ.


Η προσωπική ιστοσελίδα του Σταύρου Λάντσια είναι http://www.stavroslantsias.gr/

Προσωπικά εργαλεία
Χώροι ονομάτων

Παραλλαγές
Ενέργειες
Πλοήγηση
Εργαλειοθήκη