Σμυρνιώτικο... (Σπήλιος)

Απ' τα Σφακιά ως το Αΐβαλί
στ απόκοντά σου η Ανατολή,
φωτιά και σκιά σου.
Σ' ένα σερνάμενο αμανέ
ταξίμι χτύπα μου ουρανέ,
στον ταμπουρά σου.

Από τη Νιό ως την Έφεσο,
το άλλο σου ψάχνεις το μισό,
το στοιχειωμένο.
Στον αχταρμά του καφενέ
χτύπα τα τέλια σου ουρανέ.
Καημούς σου υφαίνω.

Σμυρνιώτικο σφεντάμι
κι Αμοργιανό κρασί,
η ζάλη μου κι η τρέλα μου είσαι εσύ.

Απ' τ' όνειρο ως το στεναγμό,
δεν έχει η πίκρα αναπαμό,
δεν κάνει στάση.
Στ’ άδικο, κρίμα ρεφενέ,
το μερτικό σου ουρανέ,
σ' αυτή τη φάση.

Απ' τα Ταμπούρια ως τ' Αΐβαλί,
χόρτο σου τάζει η Ανατολή,
σε υγρούς τεκέδες.
Στο πλάνταγμά μου, μα το ναι,
χτύπα για πάρτη μου ουρανέ,
δυο ναργιλέδες.

Σμυρνιώτικο σφεντάμι
κι Αμοργιανό κρασί,
η ζάλη μου κι η τρέλα μου είσαι εσύ

Σπήλιος