Που να 'σαι (Anemos)

(Κουπλέ)
Να που τα όνειρα γεννιούνται ξανά
στο πάθος των κόκκινων μαλλιών

Κρύα η πόλη, τετράγων' η ζωή
στα χέρια δυο φωτιές κρατά

(Ρεφραίν)
Που να 'σαι, που να 'σαι
και που πάς;
μακάρι κάπου να μ' αναζητάς

Εσύ γυναίκα
που τόσο λίγο ξέρω

Εσύ κορίτσι
που τόσο πολύ σε θέλω

(Κουπλέ)
Στίχοι ερωτικοί το νόημα ζητούν
από τα μάτια στο μυστήριο των χειλιών της

Έτσι ως τους δίνομαι πάλι σαν παιδί
όλα ειν' απλά μονάχα ένα μένει

(Ρεφραίν)
Που να 'σαι, που να 'σαι
και που πάς;
μακάρι κάπου να μ'αναζητάς

Εσύ γυναίκα
που τόσο λίγο ξέρω

Εσύ κορίτσι
που τόσο πολύ σε θέλω

Της μαγείας...
Της φαντασίας...
Του ονείρου...

Της καυτής ανάσας των φιλιών!

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε κάτι που ίσως έρθει, με την ελπίδα να μη πληγωθούν πάλι άνθρωποι και συναισθήματα (υποκριτικές ελπίδες...)