Περί επιστροφής... (Σπήλιος)

Κάθε που μου γυρίζεις...

Κάθε που μού γυρίζεις, σ' αγαπώ
ακόμα πιο τρελά. πιο αρρωστημένα.
Ό,τι μού επιστρέφεις από σένα,
πού από ληστές τόχεις φυλάξει κι απ τα ξένα,
ζωή μού δίνει φως μου και σκοπό.

Κάθε που μού γυρίζεις, σ' αγαπώ
πιότερο κι απ την ώρα της φυγής σου.
Μορφή παίρνει η αυγή απ' την ύπαρξή σου
Τ' αόρατο κι η ύλη, στο κορμί σου
ζευγάρωσαν, σαν σε άλλη Κιβωτό.

Κάθε που μού γυρίζεις, σ' αγαπώ,
βαθιές πού μ' αφαιρείς χρόνου ρυτίδες.
Της φυλακής μου σπας τις αλυσίδες
και σβήνεις της φθοράς μου τις κηλίδες
μ' ένα σου δάκρυ λύτρωσης, νωπό.

Κάθε που μού γυρίζεις , σ αγαπώ
με μια καρδιά, γυαλί, πούχει ραγίσει.
Αυτός ο μήνας χρόνια έχει κρατήσει...
Με πρόλαβες, ένα άστρο πριν τη δύση
κι απ' την ανατολή μου θα σού πω,
πως όσες κι αν ζωές μούχεις στερήσει,
σε όσες μούδωσες, θα σ αγαπώ.

Στους φίλους του τσατ

Σπήλιος '99

Σ΄οσους μπαινοβγαίνουνε...