Νεοελληνική Μετρική

Από Κιθάρα wiki
(Διαφορές μεταξύ αναθεωρήσεων)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
(Μετρικό Χασοτόνισμα)
Γραμμή 147: Γραμμή 147:
 
"Αυτά τα χέρια" - Μουσική Δήμος Μούτσης
 
"Αυτά τα χέρια" - Μουσική Δήμος Μούτσης
  
''[b]Ποια χέρια [/b]πήραν τα κεριά<br>
+
'''''Ποια χέρια''' πήραν τα κεριά<br>
 
''κι ήρθε ξανά το βράδυ<br>
 
''κι ήρθε ξανά το βράδυ<br>
 
''και δεν μπορεί η παρηγοριά<br>
 
''και δεν μπορεί η παρηγοριά<br>
Γραμμή 156: Γραμμή 156:
  
 
Να επαναλάβω ότι αυτό δεν αποτελεί αστοχία ή λάθος είναι απλά ένα φαινόμενο της μετρικής.
 
Να επαναλάβω ότι αυτό δεν αποτελεί αστοχία ή λάθος είναι απλά ένα φαινόμενο της μετρικής.
 
  
 
== Χασμωδία ==
 
== Χασμωδία ==

Αναθεώρηση της 08:01, 22 Δεκεμβρίου 2008


Από τον Ωρίωνα.


Ίσως ο όρος Στιχουργική να μην αποτελεί την καταλληλότερη λέξη για να περιγράψει κάποιος το φαινόμενο της έμμετρης σύνθεσης λόγου. Η λέξη στιχουργός κατά το παρελθόν, πιθανόν ακόμη και σήμερα, χρησιμοποιήθηκε ως υποτιμητικός χαρακτηρισμός ανάμεσα σε ποιητές, πολλές φορές αποτέλεσε και την έκφραση ‘πειράγματος’ μεταξύ ποιητών. Η ποίηση και η στιχουργία είναι αδέρφια, δεν φέρουν δύο αντιδιαμετρικά αντίθετες έννοιες και πιο απλά, αυτά που τις ενώνουν είναι συντριπτικά περισσότερα από αυτά που τις χωρίζουν.

Αν για την μουσική η ενορχήστρωση γίνεται με διάφορα μουσικά όργανα κατ’ αναλογία στον στίχο η ενορχήστρωση γίνεται με τις φωνητικές χορδές των ανθρώπων.

Οι απλοί κανόνες που θα παρουσιαστούν έχουν να προσφέρουν πολλά στον καθένα μας. Μπορούν να καλλιεργήσουν την κριτική ικανότητα κάποιου και να τον καταστήσουν ικανό να αντιλαμβάνεται τις αστοχίες που ενδεχομένως περιέχονται σε στίχους και πιστέψτε με υπάρχουν πολλές και αδικαιολόγητες μέσα σε πολύ γνωστά τραγούδια που γράφονται από διακεκριμένους στιχουργούς (θα μπορούσα να αναφέρω και ονόματα αλλά δεν είναι του παρόντος). Προφανώς, οι στιχουργοί αυτοί πιστεύουν ότι το ταλέντο τους είναι τόσο μεγάλο που δεν γίνεται να περιέχει λάθη και αστοχίες όπως επίσης και ότι δεν χρειάζεται να εξετάσουν το ενδεχόμενο της αυτοβελτίωσης, καθότι είναι «κορυφαίοι». Αν όμως γνώριζαν, απλά, τα βασικά είμαι σίγουρος ότι θα ζητούσαν, από ντροπή, σε πολλά τραγούδια να μην αναγράφεται το όνομά τους.

Επίσης για όλους εσάς που θα διαβάσετε το θέμα αυτό αν ποτέ απευθυνθείτε σε δισκογραφικές ή καλλιτέχνες για τους στίχους σας θα ξέρετε αν κάποια απορριπτική δικαιολογία των δισκογραφικών εταιριών για τους στίχους σας είναι βάσιμη ή είναι απλά μπουρδολογία.

Διότι όταν ένας στίχος είναι τεχνικά άρτιος μόνο μια αιτιολογία απόρριψης ευσταθεί, η αιτιολογία «δεν μου άρεσε», η οποία είναι θεμιτή. Οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία αποτελεί πρόφαση και αμπελοφιλοσοφία και υπογραμμίζει το μέγεθος της ασχετοσύνης που μπορεί να έχει κάποιος που ουσιαστικά «κινεί νήματα» (είτε καλλιτέχνης είτε στέλεχος δισκογραφικής).

Να σημειώσω, εμβόλιμα, προκειμένου να προλάβω κάποιες σκέψεις μελών τα εξής. Οι κανόνες της μετρικής πρέπει να γίνονται σεβαστοί κατά το δυνατό. Αυτό δεν το λέω από προσωπική διαστροφή αλλά για τους εξής απλούς λόγους. Όπως κάθε μορφή τέχνης έτσι και η στιχουργική έχει κανόνες κι αν κάποιοι σκέφτονται ότι δεν είναι δυνατό να μπαίνουν όρια και καλούπια να πω ότι το βλέπουν από εσφαλμένη οπτική.

Αν ρωτήσετε έναν μουσικό αν ένας κρότος είναι μουσική προφανώς θα σας πει πως δεν είναι, αμιγώς, μουσική. Αν όμως ο μουσικός χρησιμοποιήσει ένα πλήθος κρότων αρμονικά με σωστή δομή και κατάλληλη παράταξη που υπακούει σε μουσικά δεδομένα τότε θα μπορέσει να μετατρέψει τους κρότους σε ένα σύνολο που παράγει μουσικό άκουσμα με στοιχειώδη αισθητική. Αν τοποθετήσει τους ίδιους κρότους άναρχα τότε είναι εξαιρετικά πιθανό το αποτέλεσμα να είναι ενοχλητικό για τον ακροατή.

Με το παράδειγμα αυτό θέλω να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι οι κανόνες της μετρικής δεν έρχονται για να μας βάλουν καλούπια αλλά για να καθοδηγήσουν την τάξη στην απεραντοσύνη των λέξεων. Ο άνθρωπος διαθέτει μια φυσική ροπή προς την τάξη και αυτό συναρτάται άμεσα με την αισθητική του. Οι κανόνες της μετρικής αυτό προσφέρουν.

Όσα θα διαβάσετε δεν είναι υπαγορευτικά αλλά συμβουλευτικά. Στιχουργική χωρίς τους βασικούς, τουλάχιστον, κανόνες δεν είναι στιχουργική είναι κάτι σαν στιχουργική. Όπως όλοι μας αποδεχόμαστε ότι 1+1=2 έτσι είναι κι αυτό. Άλλο 1, 9999 και άλλο 2.

Τα συναισθήματα, οι εικόνες, οι παραλληλισμοί, το πλούσιο λεξιλόγιο, η λεξιπλασία και πόσα άλλα φαινόμενα μπορούν να υπάρξουν και στον πεζό λόγο.

Ποια είναι όμως τα βασικά στοιχεία που μετατρέπουν την στιχουργική σε μια αυτόνομη τέχνη; Το σωστό μέτρο και η σωστή ομοιοκαταληξία, τουλάχιστον. Χωρίς αυτά δεν έχουμε στιχουργική δηλαδή έχουμε κάτι σαν στιχουργική. Σε μια επισήμανση που έκανα προς έναν φίλο λέγοντάς του ότι έχει γράψει ένα εξαιρετικό ποίημα αλλά σε ένα και μόνο σημείο υπάρχει αβλεψία στην ομοιοκαταληξία μου απάντησε ότι ψάχνοντας την ομοιοκαταληξία μπορεί να χάσουμε το νόημα.

Μέγα λάθος.

Αυτό είναι το νόημα της στιχουργικής τέχνης, η ομοιοκαταληξία. Διαφορετικά ας γράψουμε πεζό λόγο.

Ο στιχουργός ζει και τρέφεται από την ομοιοκαταληξία και το μέτρο. Ψάχνει φράσεις και λέξεις μέσα στον κόσμο, για να τις πάρει να τις δώσει τα δύο αυτά στοιχεία και να μετατρέψει ακόμη και τα απλούστερα λόγια σε τέχνη. Την τέχνη της στιχουργικής.

Πολύ απλά. Στιχουργική χωρίς κανόνες είναι γέλιο δίχως χαρά, είναι παιδί χωρίς αθωότητα, είναι έρωτας χωρίς ηδονή.

Τελικά το ερώτημα που προκύπτει απέναντι σε όσους γνωρίζουν τους κανόνες της μετρικής και τους περιφρονούν είναι το εξής: Πρέπει ένας στιχουργός να ανέβει στο επίπεδο της στιχουργικής ή πρέπει η στιχουργική να κατεβαίνει στο επίπεδο του κάθε στιχουργού;


Τα παρακάτω είναι βασισμένα στο βιβλίο του Θρασύβουλου Σταύρου Νεοελληνική Μετρική


Πίνακας περιεχομένων

Γενικά – Εισαγωγικά

Οι στίχοι στη νεοελληνική μετρική χωρίζονται σε πέντε είδη

Ιαμβικοί – Τροχαϊκοί – Αναπαιστικοί – Μεσοτονικοί (παλιά Αμφιβραχικοί) – Δαχτυλικοί

Οι στίχοι αποκτούν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα από το γεγονός ότι βασίζονται στον “'τονισμό”', κατά την ανάγνωσή τους η φωνή μας αποκτά ρυθμό ακολουθώντας τονισμένα και άτονα στοιχεία μιας ενότητας με τονισμένες και άτονες συλλαβές.


Μέτρα

Α) Το ζεύγος άτονης και τονισμένης συλλαβής ονομάζεται Ίαμβος και το συμβολίζουμε με μία κοίλη και μία ευθεία γραμμή (λόγω έλλειψης κοίλης γραμμής θα χρησιμοποιώ το γράμμα ύψιλον) δηλαδή: ίαμβος: υ –
Παράδειγμα: ε-σύ: υ - άτονη τονισμένη, μω-ρό, φω-νή κ. ο. κ.

Β) Το ζεύγος τονισμένης άτονης ονομάζεται Τροχαίος.
Παράδειγμα: πή-γα: - υ τονισμένη άτονη, κά-νω, δώ-σε κ. ο. κ.

Γ) Η διάταξη δύο άτονων συλλαβών και μίας τονισμένης ονομάζεται Ανάπαιστος.
Παράδειγμα: ποι-η-της: υ υ - άτονη, άτονη, τονισμένη. Εφόσον ο αναπαιστικός ρυθμός διατηρεί συνέχεια, εμφανίζεται να μοιράζεται στις λέξεις.
Παράδειγμα: τα τρα-γού-δια μπο-ρούν...: υ υ – υ υ - άτονη, άτονη, τονισμένη κ. ο. κ. Ο συλλαβισμός βασίζεται στον τονισμό και το μέτρο που μας βγάζει.

Δ) Η διάταξη άτονη, τονισμένη, άτονη αποτελούν το Μεσότονο.
Παράδειγμα: Φλεβάρης: υ – υ άτονη, τονισμένη, άτονη. Το πή-ρα, το πή-γα, με θέ-λει κ. ο. κ.

Ε) Η αντίθετη διάταξη του ανάπαιστου δηλαδή, τονισμένη, άτονη, άτονη ονομάζεται Δάχτυλος.
Παράδειγμα: πέ-ρα-σα: - υ υ τονισμένη, άτονη, άτονη κ. ο. κ.


Στη συνέχεια θα παρουσιαστούν τα ακόλουθα:

  1. Υπερβατό ή διασκέλισμα
  2. Μετρικό χασοτόνισμα
  3. Χασμωδία
  4. Συνίζηση
  5. Σύμβολο <Υφέν>
  6. Παρήχηση
  7. Ποιητική άδεια
  8. Ομοιοκαταληξία ή Ρίμα
  9. Θέσεις ομοιοκατάληκτων στίχων
  10. Τερτσίνες
  11. Στροφή του Κάλβου
  12. Οχτάβα
  13. Ελεύθερος στίχος
  14. Δίστιχο
  15. Σονέτο
  16. Ροντέλο
  17. Τριολέτο
  18. Μπαλάντα
  19. Ακροστιχίδα
  20. Αλφαβητάρια
  21. Σχήματα
  22. Κακέμφατο

Και άλλα

Σημείωση: Για την νεοελληνική μετρική η ορθογραφία δεν παίζει κανέναν ρόλο γιατί η μετρική βασίζεται στα ηχητικά φαινόμενα, βέβαια καλό είναι εφόσον κάποιος εμφανίζεται να διαχειρίζεται τη γλώσσα με δημιουργικό τρόπο να αποφεύγει λάθη. Η αποφυγή ορθογραφικών λαθών υπογραμμίζει απλά την επιμέλεια με την οποία χειριζόμαστε τον γραπτό λόγο. Καλό είναι να διαθέτουμε, και να συμβουλευόμαστε όταν χρειάζεται, ένα ερμηνευτικό λεξικό.

Όπου χρειάζονται επισημάνσεις θα χρησιμοποιώ παραδείγματα από δικούς μου στίχους (πονηρός ο βλάχος). Τα φαινόμενα που παρουσιάζονται στους στίχους μου προέκυψαν άθελά μου καθώς στην πλειοψηφία τους δεν γνώριζα κανόνες μετρικής, οπότε θα παρουσιάσω και τα λάθη μου (μη νομίζετε ότι ευλογώ τα γένια μου).

'Επίσης όμως θα χρησιμοποιήσω και γνωστά σε όλους μας τραγούδια είτε σαν παραδείγματα με αστοχίες είτε σαν παραδείγματα άξια προς μίμηση.


Υπερβατό η Διασκέλισμα

Όταν ένας στίχος δεν περικλείει ολοκληρωμένο νόημα και το νόημά του συνεχίζεται για να ολοκληρωθεί σε δεύτερο ή σε τρίτο στίχο τότε λέμε ότι εμφανίζει το φαινόμενο του υπερβατού ή αλλιώς διασκελίσματος. Αυτό συμβαίνει γιατί ο συνθέτης θέλει να δώσει έμφαση σε κάποια λέξη την οποία εμφανίζει πιο διακριτά με αποτέλεσμα να τονίζεται περισσότερο. Επίσης μπορεί να συμβαίνει και για τον αντίθετο ακριβώς λόγο, για να υποβαθμίσει τον ρόλο μιας λέξης.

Θα χρησιμοποιήσω παραδείγματα αλλά επειδή δεν επιθυμώ να κάνω καταχρηστική αντιγραφή του βιβλίου του Θρασύβουλου Σταύρου θα προσπαθήσω, όπου μπορώ, να χρησιμοποιήσω δικούς μου στίχους που υπάρχουν εδώ στο kithara.gr.

Παράδειγμα από το Τόσα Βράδια Μόνη

Επωδός
Τόσες μέρες γυρνάς
και κανένας δε νοιάζεται
Σιωπηλά αγαπάς
έναν άντρα που βιάζεται
Τη φωνή σου ακούν
τα κρυφά μονοπάτια σου
Τη ζωή σου ζητούν
απ’ τα άδεια τα μάτια σου

Μπορούσα να κρατήσω ενωμένους τους δύο πρώτους στίχους και να έχω ένα ολοκληρωμένο νόημα.

Τόσες μέρες γυρνάς και κανένας δε νοιάζεται

Παρόλα αυτά, άθελά μου, με το σπάσιμο του στίχου υπογράμμισα την μοναξιά και την περιπλάνηση του υποτιθέμενου προσώπου. Τα κομμάτια χωριστά αναδεικνύουν εντονότερα την περιπλάνηση και την μοναξιά.

Τόσες μέρες γυρνάς
και κανένας δε νοιάζεται

κάτι ανάλογο γίνεται σε όλη την επωδό.


Μετρικό Χασοτόνισμα

Λοιπόν, λοιπόν, λοιπόν πολλοί από εσάς θα καταλάβετε αμέσως τι ακριβώς είναι το μετρικό χασοτόνισμα αλλά εγώ θα προσπαθήσω να το κάνω όσο πιο εύκολο μπορώ για όλους.

Είπαμε ότι η μετρική βασίζεται στον τονισμό και ότι υπάρχει μέτρο. Όμως πολλές φορές ο τόνος αντιτίθεται του μέτρου. Θα χρησιμοποιήσω τη Χωρωδία (Ωδή εις τη χώρα) το τραγούδι που έχω ανεβάσει στο site (πονηρός ο βλάχος) για να μπορέσετε να έχετε και ένα άκουσμα μετρικού χασοτονίσματος. Ο ορισμός του μετρικού χασοτονίσματος είναι ο εξής:

Όταν σε έναν στίχο βρεθούν δύο τονισμένες συλλαβές δίπλα-δίπλα τότε είναι εξαιρετικά σπάνιο να μην επηρεάζουν το μέτρο, έτσι μία απ’ τις δύο <<χάνει>> τον τόνο της για την διατήρηση του μέτρου. Το μετρικό χασοτόνισμα δεν συνιστά λάθος ή αστοχία είναι απλά ένα φαινόμενο της μετρικής. Μετρικό χασοτόνισμα θα βρείτε μέχρι και στους Σολωμό, Πολυλά, Παλαμά, Καβάφη, Καζαντζάκη, Μαβίλη κ. α.

Παράδειγμα μετρικού χασοτονίσματος:

Στιχουργός: Λευτέρης Παπαδόπουλος "Αυτά τα χέρια" - Μουσική Δήμος Μούτσης

Ποια χέρια πήραν τα κεριά
κι ήρθε ξανά το βράδυ
και δεν μπορεί η παρηγοριά
να μ' εύρει στο σκοτάδι ...

Η λέξη "ποιά" και η λέξη "χέρια" έχουν τους τόνους τους δίπλα-δίπλα κατά συνέπεια κάποιος από τους δύο τόνους αναγκαστικά θα υποβαθμιστεί στην ερμηνεία ή στην απαγγελία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο στιχουργός το αισθάνθηκε και δεν έβαλε τόνο στο "ποιά".

Να επαναλάβω ότι αυτό δεν αποτελεί αστοχία ή λάθος είναι απλά ένα φαινόμενο της μετρικής.

Χασμωδία

Η χασμωδία θεωρείται στιχουργική αδυναμία γιατί διαταράσσει την συνοχή των στίχων. Είναι ένα φαινόμενο που πρέπει να αποφεύγεται γιατί χαλάει τη ροή των στίχων. Η χασμωδία εμφανίζεται όταν παρατάσσονται συνεχόμενα φωνήεντα μέσα σε μια λέξη ή ανάμεσα σε λέξεις. Όταν εμφανίζεται το φαινόμενο της χασμωδίας η παράταξη των φωνηέντων επηρεάζει αρνητικά την εκφώνηση στο συγκεκριμένο σημείο των στίχων γιατί αντιτίθεται στο υπάρχον μέτρο.

Η χασμωδία εμφανίζεται όταν φωνήεντα παρατάσσονται δίπλα-δίπλα με τρόπο τέτοιο που δεν είναι δυνατό να συνεκφωνηθούν σε ένα μέτρο και εμφανίζουν διαταραχή στο μέτρο. Αν η παράταξη αυτή των φωνηέντων γίνεται μέσα σε μία λέξη τότε λέγεται εσωτερική αν είναι μεταξύ δύο λέξεων λέγεται εξωτερική. Ένας σχετικά έμπειρος τραγουδιστής είναι σε θέση να καταλάβει μια χασμωδία καθώς την ώρα που θα προσπαθήσει να την τραγουδήσει αισθάνεται ότι κάτι αντιτίθεται στο μέτρο του τραγουδίσματός του.


Συνίζηση

Η γραμματική και η μετρική αποδίδουν διαφορετική έννοια στη λέξη Συλλαβή. Άλλο πράγμα είναι ο γραμματικός συλλαβισμός και άλλο ο μετρικός συλλαβισμός. Ο λόγος αυτής της διαφοροποίησης λέγεται Συνίζηση.

Για τους γνώστες η λέξη Συνίζηση υπάρχει και στην γραμματική, αλλά και αυτή λέξη έχει διαφορετική έννοια όταν μιλάμε για μετρική. Δεν θα παρουσιάσω το νόημα της λέξης Συνίζηση έτσι όπως το χρησιμοποιεί η γραμματική, αλλά έτσι όπως το χρησιμοποιεί η μετρική.

Στην μετρική η συλλαβές υπακούν το μέτρο, έτσι κάποια φωνήεντα συνεκφωνούνται αποτελώντας ένα μέτρο, έστω κι αν κάτι τέτοιο δεν το κάνει ο γραμματικός συλλαβισμός.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της συνίζησης είναι όταν άλλες φορές χρησιμοποιούμε την λέξη "Δύο" και άλλες φορές τη λέξη "Δυό" τη μία φορά την θέλουμε δισύλλαβη και την άλλη μονοσύλλαβη. Στην περίπτωση της μονοσύλλαβης χρήσης κάνουμε Συνίζηση. Εκφώνηση φωνηέντων σε έναν χρόνο. Κάτι ανάλογο κάνουμε και με τη λέξη "Μία" ή "Μιά".


Υφέν (υφέν συνίζησης)

Υφέν ονομάζεται το σύμβολο που υποδεικνύει το σημείο ύπαρξης Συνίζησης, δηλαδή ποια φωνήεντα “ζευγαρώνουν” και συνεκφωνούνται σε ένα μέτρο. Το σύμβολο υφέν δεν υπάρχει στο Word, έτσι σας το περιγράφω. Είναι το σύμβολο της παρένθεσης) αλλά τοποθετείται οριζόντια με την καμπύλη ή κοιλιά προς τα κάτω και το βάζουμε κάτω από το επίπεδο των γραμμάτων στο κεντρικό σημείο ύπαρξης Συνίζησης.


Παρήχηση

Είναι το φαινόμενο συχνής εμφάνισης φθόγγων με κοινό σύμφωνο μέσα σε έναν στίχο. Παράδειγμα παρήχησης, αν γράψουμε

“Τι χαρά να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου”

επαναλαμβάνονται φθόγγοι που περιέχουν το “χ” όποτε λοιπόν συναντάτε επαναλαμβανόμενο σύμφωνο συναντάτε παρήχηση. Η παρήχηση δεν θεωρείται κάτι κακό ή μεμπτό. Είναι και αυτή απλά ένα φαινόμενο της μετρικής. Αν ξενίζει ή αρέσει σε κάποιους ανθρώπους, έχει να κάνει με την θέση που έχει καταλάβει το κάθε σύμφωνο στη συνείδηση του καθενός. Αν π. χ. το “κ” φέρνει στο μυαλό ενός ανθρώπου τη λέξη “κακό” μπορεί να τον ξενίσει ή αν το “θ” φέρνει στο νου του τη λέξη “Θεός” μπορεί να του αρέσει. Το ζήτημα είναι απολύτως υποκειμενικό.

Πάντως για τον μετρικό συνθέτη ενίοτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν όπλο. Παράδειγμα

“Μα σα τον ήλιο έλαμψαν τα ολόχρυσα μαλλιά σου”

η παρήχηση αυτή αποδίδει έναν πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα στον στίχο.


Ποιητική Άδεια

Ποιητική άδεια δεν υπάρχει. Είναι μια επινόηση όσων αλλοιώνουν τη γλώσσα προκειμένου να δικαιολογήσουν τα σημεία δημιουργικής αδυναμίας τους. Δεν έχει καμία βάση να αλλοιώνει κάποιος λέξεις κατά τρόπο δικό του και να τις μετατρέπει σε λέξεις που δεν βασίζονται πουθενά. Παράδειγμα να γράψει “αγαπεί” αντί “αγαπά” ή “αγαπάει” ή να τονίζει λέξεις εκεί που δεν έχει επιτραπεί να τονιστούν ποτέ, μόνο και μόνο γιατί αυτό τον εξυπηρετεί. Υπάρχουν πολλές επιλογές για έναν στιχουργό σε λέξεις αρκεί να ευσταθούν δηλαδή, λεν – λένε – λέγουν και όχι μια οποιαδήποτε αβάσιμη επινόηση προκειμένου φέρουμε τη γλώσσα στα μέτρα μας.


Ομοιοκαταληξία – Ρίμα – Ομοιοτέλευτο

Ίσως αυτό το κομμάτι του παρόντος κειμένου να είναι και το πλέον σημαντικό. Η ομοιοκαταληξία αποτελεί για μένα την μαγεία της μετρικής. Επίσης, ο βασικότερός κανόνας της αποτελεί για μένα αγκάθι που με πονά σε κάποιους στίχους που έγραψα πριν τον μάθω. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αφού διαβάσετε τον παρακάτω κανόνα θα ανησυχήσετε και θα σπεύσετε να ελέγξετε αν τον έχετε παραβιάσει. Όλη η μαγεία της μετρικής βρίσκεται σε αυτό το διάνθισμα που λέγεται ομοιοκαταληξία.

Ο κανόνας της είναι ο εξής:

Μεταξύ δύο ομοιοκατάληκτων στίχων, οι φθόγγοι που ακολουθούν τον τελευταίο τονισμό του κάθε στίχου, πρέπει να είναι μεταξύ τους τέλεια ομόηχοι. Χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ορθογραφία.

Προσωπικά εργαλεία
Χώροι ονομάτων

Παραλλαγές
Ενέργειες
Πλοήγηση
Εργαλειοθήκη