Προβολή πηγής για Κι αν ειναι να κρυωσεις (iroula)

Η τρελα σ' εκαιγε, στο δρομο τρεχεις,

φευγει ο κοσμος κι εσυ που τρεχεις;

Φωτια φυσας, σαν σκονη λιωνεις

κατι μεσα σου ουρλιαζει... σε σκοτωνεις.



Γιατι γελας; Ακομη δεν ξερεις για

τη λαβα που σκορπας στο καλοκαιρι...

Νομιζω τρεμουν αποψε τα χερια σου

αν και μπορεις ν' αγαπας ποιος το ξερει;



Κι αν ειναι να κρυωσεις, αν κι ισως να χαθεις

θα κλεψω απ' τη φωτια της γης για να ζεσταθεις

κι οπως θα ζωγραφιζονται καραβια στο κορμι σου,

κλεψε απο τα κυματα και θα βρεθω μαζι σου.



Κι αν ειναι να κρυωσω, αν κι ισως να χαθω

με μια κλεμμενη προσευχη στο δρομο θα βρεθω

ν' ακους που θα φωναζω - πιασε με απ' το χερι

πρεπει νιωσουμε φωτια στο τελευταιο μας καλοκαιρι...


[[Category: Δικοί μας στίχοι / Μελοποιήσεις]]