Η

Ήπια... κυλάει το υγρό
ανάμεσα στους βράχους.
Σκόνη αγκαλιάζει
τα έπιπλα του νού και τα βιβλία!

Τρεμοπαίζεις το φώς δίπλα σου,
χαμογελάς, ακόμη...
στο απόηχο της παθιασμένης
καταιγίδας!

Ήπια...
οι μήνες γίναν μέρες...

Ήπια... κατεβάζω τις γρύλιες,
αποδέχομαι την ήττα μου!