Ατέλειωτοι Δρόμοι (......Κ......)

Περπάτησα στο σκοτεινό... στο σκιερό σοκάκι
και σήκωσα ελπίζοντας τα χέρια μου ψηλά
Μα ήταν τυφλό και άγριο του σατανά το άτι
κι έμειναν τα χέρια μου ελπίζοντας... μα ο ουρανός μακριά

Τα βήματα μου έφτασαν σε δρόμους παγερούς
και μέσα μου ένιωσα βαθιά το ρίγος της νυχτιάς
τα μάτια σου καθρέφτιζαν... τους θερινούς αγρούς
μα τώρα εδώ που είμαι... φυσάει ο βοριάς

Πέρασα απ' το βρώμικο του κόσμου σταυροδρόμι
και έχωσα τα χέρια μου βαθιά... στο ψέμα... στη φωτιά
Είδα ανθρώπους αγίους να προσκυνάν τη σκόνη
Είδα και την αγάπη... να τη ξεσκίζουν τα σκυλιά

Και ξέμεινα εδώ... της έρημης νύχτας δρόμος
μα τώρα ξημερώνει κι η μέρα είναι γλυκιά
Οι δρόμοι πήραν φως... δε με φοβίζει ο χρόνος
Πάντα θα περιμένω... τη σπίθα που θ' ανάψει τη φωτιά

Είμαι ακόμα εδώ... ακόμα υπάρχω... ...Κ...