Ξεθωριασμένες μνήμες (Kostas76)

Παρούσα αναθεώρηση της 16:26, 19 Ιουνίου 2007

Πάνω σε ξεθωριασμένες μνήμες
Και σε ανείπωτες φευγάτες προσμονές
Αφήνω μια αγκαλιά από λύπες
Σε αγάπες που προσπέρασαν θολές

Λόγια συνθλίβονται σε βράχους από τύψεις
Γδαρμένα όνειρα απ του πατέρα τις συμβουλές
Ανάσες βρώμικες στις γειτονιές της σήψης
Απόψεις που απ άλλους πήρα δανεικές

Τι άλλο έμεινε να φυλάξω εκτός
Της μοναξιάς μου τις ήρεμες στιγμές
Και με όση δύναμη μου έμεινε να αποτάξω
Της πόλης τις ασταμάτητες ιερόσυλες βουές

Το σήμερα σκληρό και άμορφο δεσπόζει
Δυνατό απόρθητο οχυρό
Που μέσα του το τίποτα διασώζει
Σαν να ναι το πιο πολύτιμο αγαθό

Γιατί ψυχή μου τρέχεις μόνη
Σ ανησυχίας διαδρομές
Όταν υπάρχουν χιλιάδες δρόμοι
Π' οδηγούν στης αναισθησίας τις γειτονιές