External revolt is a way to bring about internal freedom - Jim Morrison
O Jim Morrison ήταν ένας από τους μεγαλύτερους επαναστάτες του rock. Γεννημένος το 1943 στη Melbourne της Florida, ήταν ο ποιητής - τραγουδιστής ενός από τα θρυλικοτερα rock συγκροτήματα όλων των εποχών: των The Doors. Ο πατέρας του, όντας ναύαρχος του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ, ήταν υπέρμαχος της πειθαρχίας, πράγμα που εξασκούσε πάνω στον Jim από μικρή ηλικία. Ίσως αυτή να ήταν η αιτία της τόσο έκλυτης ζωής του Morrison, μιας ζωής γεμάτης από sex, drugs and rock 'n' roll.
O Jim, μετά από πολλές αλλαγές σπουδών, κατέληξε το 1964 στο UCLA σπουδάζοντας σκηνοθεσία. Σιγά σιγά όμως, επηρεασμένος από τα ποιήματα του William Blake, παράτησε τη σχολή και αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος των ημερών του στη συγγραφή ποιημάτων. Στη σχολή συνάντησε τον Ray Manzarek,τον μετέπειτα keyboard-ιστα των Doors, με τον οποίο αποφάσισε την δημιουργία του συγκροτήματος. Την μπάντα συμπληρώσαν οι Robbie Krieger (κιθάρα) και John Densmore (ντραμς). Το όνομα του συγκροτήματος ήταν ιδέα του Morrison. Προήλθε από το βιβλίο "Doors of Perception", του Aldous Huxley.
Η μεγάλη επιτυχία των Doors το 1967 με το πρώτο τους δίσκο ανέδειξε την θυελλώδη προσωπικότητα του Morrison. Οι στίχοι του πραγματεύονταν τις εσωτερικές αναζητήσεις του, ή, και πιο συχνά, την επαναστατική sex, drugs and rock ‘n’ roll ζωή του. Η επανάσταση όμως του Morrison δεν ήταν χωρίς ιδεολογία: την απόδραση από την ρουτίνα της ζωής, από τα πρέπει και τους οποιουσδήποτε νόμους και κανόνες, από το σύστημα.
Ο Morrison επεδίωκε την εσωτερική ελευθέρια, για τον εαυτό του και για τον υπόλοιπο κοσμο. Σε μια συνέντευξη του είπε: I 've always been attracted to ideas that were about revolt against authority. I like ideas about the breaking away or overthrowing of established order. I am interested in anything about revolt, disorder, chaos—especially activity that seems to have no meaning. It seems to me to be the road toward freedom—external revolt is a way to bring about internal freedom. (Πάντα ένοιωθα έλξη για τις ιδέες τις σχετικές με την επανάσταση κατά της αρχής. Μου αρέσουν οι ιδέες της υπέρβασης ή της καταστροφής της εγκαθιδρυμένης αρχής. Με ενδιαφέρει το οτιδήποτε σχετικά με επανάσταση, αταξία, χάος – ιδιαίτερα οι πράξεις που μοιάζουν να μην έχουν κανένα νόημα. Μου φαίνεται ότι είναι ο δρόμος για την ελευθέρια – η εξωτερική επανάσταση είναι ένας τρόπος για την εσωτερική ελευθέρια).
Την εξωτερική αυτή επανάσταση ο Morrison την επιδίωξε με το να κάνει οτιδήποτε απαγορευόταν ή θεωρούταν ανήθικο την εποχή εκείνη, δηλαδή με σεξ, με ναρκωτικά, με προσβολή της δημόσιας αιδούς, με το ποτό, με παράβαση των νόμων και, κυρίως, με το μεγαλύτερο όπλο που είχε στα χέρια του: με το rock ‘n’ roll, τη μουσική αυτή που τότε ήταν η επανάσταση, και όχι άλλος ένας τρόπος για διασημότητα και έξαλλη ζωή. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τα αναρίθμητα προβλήματα του με τον νόμο, με συλλήψεις για εξύβριση και αντίσταση κατά της αρχής, για επίδειξη των γεννητικών του οργάνων σε κοινό κατά τη διάρκεια συναυλίας και πολλές άλλες τέτοιες κατηγορίες.
Οι αλλεπάλληλες δικές του εξάντλησαν την μπάντα οικονομικά και πνευματικά, σε σημείο που να βρίσκεται στο χείλος τις διάλυσης. Όλα αυτά όμως ανέδειξαν τον Morrison σε μορφή, σε υπέρμαχο της απόλυτης ελευθερίας, στον γνησιότερο εκφραστή της επανάστασης της εποχής του.
Μετά την τελευταία σύλληψη και καταδίκη του ο Morrison επέστρεψε στο συγκρότημα. Οι περιοδιες και οι συναυλίες συνεχίσθηκαν με την διαρκή παρενόχληση της αστυνομίας. Έτσι το 1971 ο Morrison και η γυναίκα του Pamela έφυγαν από τις ΗΠΑ για το Παρίσι, όπου ο Morrison ασχολήθηκε με την ποίηση του (η πρώτη συλλογή ποιημάτων του εκδόθηκε το 1970, The Lord and the Creatures). Εκεί όμως, μακριά από την υπόλοιπη μπάντα που τον συγκρατούσε, ο Morrison βυθίστηκε ακόμα περισσότερο στα ναρκωτικά. Έτσι, το πρωί της 3 Ιουλίου του 1971, βρέθηκε νεκρός στην μπανιέρα του από ανακοπή καρδιάς. Ήταν 27 χρονών.
Ο Jim Morrison θάφτηκε στο Κοιμητήριο Pere Lancaise στο Παρίσι, στην Γωνιά των Ποιητών, μαζί με τον Μολιέρο, τον Μπαλζακ και τον Όσκαρ Γουαιλντ. Ο τάφος του αποτελεί από τότε έως σήμερα προσκύνημα για χιλιάδες ανθρώπους, θαυμαστές του ή μη, ανθρώπους που αναζητούν την εσωτερική τους ελευθέρια όπως ο Jim Morrison. Κάποιοι την βρίσκουν, όλοι όμως υποστηρίζουν ότι τις λίγες αυτές στιγμές μπροστά στον τάφο αυτού του ανθρώπου, που έζησε και πέθανε όπως ήθελε, νοιώθουν πραγματικά ελεύθεροι.
