Τα καλά παιδιά (aplion)

Γύρω σου πολλοί αυτοί που είπαν
Πως την αγάπη τους σε σένα βρήκαν.
Είπανε πως δεν θα σε προδώσουν
Και μια ζωή για σένα πως θα δώσουν.

Λόγια, λόγια, λόγια του αέρα
Τα ’πανε τη νύχτα μα φύγανε τη μέρα.
Τώρα πονάς και σκέφτεσαι αυτά που ’χουν περάσει
Για μια αγάπη που ’δωσες δίχως αυτή να φτάσει.

Τα καλά παιδιά που ξέρουν ν’ αγαπάνε
Θα ’ρθουν να στο δείξουνε και όχι να μιλάνε.
Έρχονται μονάχοι τους και δίνουν την ζωή τους
Βάζουν σε υποθήκη αυτοί, την ίδια την ψυχή τους.

Κάθονται και πνίγουνε, τον πόνο στο ποτό τους
Καθώς το κάθε δάκρυ τους ματώνει τ’ όνειρό τους.
Κι αν τους ρωτάς τι έχουνε, αυτοί δε θα μιλάνε
Τα λόγια θα στερέψουνε και θα χαμογελάνε.

Τα καλά παιδιά που αγαπήσαν
Ξέρουν πως το δείξανε και κάποτε μιλήσαν.
Κοιτάνε την αγάπη τους βαθιά μέσα στα μάτια
Και δεν υπολογίζουνε αν γίνουνε κομμάτια.