Σοφία Παπάζογλου - Επειγόντως επιστροφή στο λαϊκό τραγούδι

Από Κιθάρα wiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση


Η Σοφία Παπάζογλου είναι μια από τις πιο εκφραστικές τραγουδίστριες με φωνή γεμάτη συναίσθημα, ζεστασιά και έναν λυγμό που αγγίζει τις καρδιές. Συνειδητοποιημένη και με μια εξαιρετική ευθύτητα που φαίνεται να τη χαρακτηρίζει. Ένα διαμάντι που αξίζει να ανακαλύψει κανείς και να μαγευτεί από τη λάμψη και την ποιότητά του

Από τη Φιλουμένα Ζλατάνου.


Papazoglou.jpg

- Ήταν επιλογή σου το τραγούδι;

- Δεν ήταν ακριβώς επιλογή. Ήρθε τυχαία θα έλεγα. Από μικρή το αγαπούσα, ακούγανε οι δικοί μου διάφορες μουσικές από λαϊκά και παραδοσιακά μέχρι πιο μοντέρνα. Έδωσα πανελλήνιες και πέρασα στο πανεπιστήμιο και ασχολιόμουν με το παραδοσιακό και το ποντιακό τραγούδι. Είμαι ποντιακής καταγωγής και κάποια στιγμή μου ήρθε η επιθυμία να εντρυφήσω περισσότερο σε αυτό. Με άκουσε έτσι ο Κυριάκος Καλαϊτζίδης στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος μου ζήτησε να συνεργαστούμε διότι ετοίμαζε κάποιες βραδιές στο Μύλο με μισό πρόγραμμα αφιερωμένο στα τούρκικα και τα παραδοσιακά και το υπόλοιπο μισό με ποντιακά. Με αυτό τον τρόπο μπήκε σε μια ροή χωρίς εγώ να το επιδιώκω ιδιαίτερα.

- Ποιες είναι οι προσωπικές μουσικές επιρροές σου;

- Όπως είπα και πριν, στο σπίτι ακούγαμε διάφορες μουσικές. Οι δικοί μου άκουγαν μετά μανίας τα λαϊκά του 50 και 60 τα οποία λατρεύω και έχουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Βέβαια ακούγαμε και δημοτικά, ποντιακά, νησιώτικα, σμυρναίικα λόγω καταγωγής των γονιών μου τα οποία έχουν ρίζες μέσα μου αλλά για ένα μεγάλο διάστημα στην εφηβεία μου άκουγα αποκλειστικά ξένη μουσική όπως Sting, Phil Collins, Eurythmics, Whitney Houston κτλ και δηλώνω λάτρης της jazz, funk και soul μουσικης.

- Το γεγονός ότι είσαι παιδί μεταναστών επηρεάζει την ερμηνεία σου και πώς; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είσαι βιωματική τραγουδίστρια;

- Είμαι βιωματική τραγουδίστρια αφού έμαθα να τραγουδάω με το αυτί, εμπειρικά. Τα τελευταία χρόνια όμως κάνω κλασικό τραγούδι και μαθαίνω μουσική σε ωδείο. Προέρχομαι από μια οικογένεια, που οι παππούδες ήταν πρόσφυγες, άνθρωποι που περάσανε πάρα πολύ δύσκολα και ξεριζώθηκαν από την πατρίδα τους αφήνοντας πίσω οικογένειες και σπίτια. Ο πατέρας μου ήταν και ο ίδιος μετανάστης, ο οποίος άφησε τον τόπο του για να βρει την τύχη του σε ξένη χώρα, στο Βέλγιο. Το ίδιο συνέβη και με τη μητέρα μου. Άκουγα πολλές ιστορίες από τους παππούδες μου για τον ξεριζωμό και για τις νέες τους πατρίδες και τις εμπειρίες τους που στην αρχή ήταν αρκετά ζοφερές. Αυτό μου έχει αφήσει σίγουρα κάτι και έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που τραγουδάω, αλλά όχι μόνο αυτό.

- Πώς καλλιεργείται το συναίσθημα στην ερμηνεία;

- Αυτό είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει, δεν καλλιεργείται. Υπάρχουν πολλοί τραγουδιστές που μπορεί να τραγουδάνε άρτια χωρίς να φαλτσάρουν αλλά να μην έχει συναίσθημα η φωνή τους, να μην αγγίζουν την ψυχή.

Βιογραφικό

Η Σοφία Παπάζογλου άρχισε το τραγούδι, έχοντας έντονες μνήμες παραδοσιακών και λαϊκών τραγουδιών από την παιδική της ηλικία.

Έκανε σπουδές φωνητικής στο Σύγχρονο Ωδείο της Αθήνας με τη Μ. Ιασωνίδου και παρακολούθησε σεμινάρια στο Εργαστήρι Φωνητικής Τέχνης του Σπ. Σακκά. Έκανε επίσης μαθήματα κινησιολογίας με τη Μ. Τσούτη.

Ξεκίνησε την επαγγελματική της ενασχόληση με το τραγούδι, συνεργαζόμενη με τον Ν. Μαμαγκάκη στο δίσκο Στεναγμός ανατολίτης (Lyra 1995). Ακολούθησε συνεργασία με τον Γ. Ζήκα (Πάμε νότια, Lyra 1998), ενώ το άλμπουμ της με τίτλο Όσα σου μοιάζουν (Universal Music, 2003) συμπεριλήφθηκε στα είκοσι πέντε καλύτερα της χρονιάς, σύμφωνα με το περιοδικό Δίφωνο. Το 2004 κυκλοφόρησε ο δίσκος Πέμπτη απόγευμα (Cantini), καρπός της συνεργασίας της με τον Π. Καλαντζόπουλο. Το άλμπουμ αυτό συμπεριλήφθηκε στα δέκα πρώτα LP του World Music Charts Europe.

Έχει τραγουδήσει στο Ηρώδειο, τη Ρωμαϊκή Αγορά, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Town Hall Theatre και το Central Park της Νέας Υόρκης, ενώ έχει κάνει περιοδείες στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Αυστραλία.

Το 2005 εμφανίστηκε στη Γρανάδα της Ισπανίας στο πλαίσιο μουσικής συνάντησης ρεμπέτικου-σμυρναίικου και φλαμένκο μαζί με τον κιθαρίστα Γκεράρδο Νούνιες.
Συνεργάστηκε επίσης με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ και με την Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής.

Δισκογραφία:

Smyrne
Δώδεκα και μία Ματιές στα Δωδεκάνησα
Greece: A Musical Odyssey
Πέμπτη Απόγευμα
Όσα σου Μοιάζουν
Όλες Οι Μέρες Που Έλειπα
Χάραμα 2001

- Το ταλέντο ή η σπουδή είναι σημαντικότερη για έναν καλλιτέχνη;

- Το ταλέντο είναι η βασική προϋπόθεση, το θεμέλιο. Από τον καθένα εξαρτάται πως θα το διαχειριστεί. Οι μουσικές σπουδές προσφέρουν περαιτέρω γνώσεις που μόνο καλό κάνουν. Είναι σημαντικό να καλλιεργείς τη φωνή, την ερμηνεία και τον εαυτό σου. Σε βοηθά να κατανοήσεις καλύτερα αυτό που κάνεις και να το εξελίξεις.

- Τι κάνει καλύτερο έναν τραγουδιστή;

- Εξαρτάται από το τι ζητάει και επιδιώκει ο καθένας. Για μένα είναι σημαντική η εμπειρία στη σκηνή και στο στούντιο, η επαφή με το κοινό, το ψάξιμο καινούριων τραγουδιών και μουσικών, η ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών με συναδέλφους και φυσικά ο έρωτας για το τραγούδι, να το προσφέρει ανιδιοτελώς στον κόσμο.

- Τι καθορίζει την πορεία μας, οι επιλογές ή οι συγκυρίες;

- Και τα δύο.

- Τι χρειαζόμαστε περισσότερο την επιτυχία ή την αποτυχία και τι μαθαίνουμε;

- Τα χρειαζόμαστε και τα δύο. Tην επιτυχία για να νοιώθουμε ικανοποίηση, πως οι στόχοι μας εκπληρώνονται και η αποτυχία για να μαθαίνουμε, να προσγειωνόμαστε και να διορθωνόμαστε. Ο καθένας βέβαια αλλιώς αντιλαμβάνεται και βιώνει την επιτυχία και την αποτυχία, γι αυτό και τις θεωρώ σχετικές ως έννοιες.

- Πώς ελέγχεται η ματαιοδοξία που πηγάζει από τη διασημότητα;

- Γνωρίζω ανθρώπους που είναι πολύ επιτυχημένοι και ένα παράδειγμα είναι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, που είναι πολύ χαμηλών τόνων και το ελέγχει. Υπάρχουν και άλλοι που συνειδητά δεν το ελέγχουν και έχουν αφεθεί σε αυτό γιατί τους αρέσει και τρέφονται από αυτό. Τρέφουν το μεγάλο και αχόρταγο ΕΓΩ τους.

- Τι ζητάει μια ερμηνεύτρια από ένα συνθέτη; Προσεγγίζουν πλέον στην εποχή μας οι συνθέτες τους ερμηνευτές;

- Νομίζω ότι ούτε οι ερμηνευτές προσεγγίζουν τους συνθέτες ούτε οι συνθέτες τους ερμηνευτές. Έχω παρατηρήσει ότι υπάρχει ένας εγωισμός και από τις δύο μεριές, δεν υπάρχει κοινός στόχος και κατανόηση. Ο καθένας δουλεύει για τον προσωπικό του στόχο. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις ένα συνθέτη με τον οποίο να συμπλέεις. Πρέπει να υπάρχει αγάπη, εκτίμηση και σεβασμός. Αν σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας δεν αποδίδει η συνεργασία με τους άλλους. Σε όσους δίσκους έκανα εγώ, εκτός από το δίσκο με τον Μανώλη Πάππο με τον οποίο είμαστε φίλοι και του το πρότεινα εγώ, με προσέγγισαν οι συνθέτες.

- Νίκος Μαμαγκάκης, Γιώργος Ζήκας, Μανώλης Πάππος και Παναγιώτης Καλαντζόπουλος οι συνθέτες των τεσσάρων προσωπικών δισκογραφικών δουλειών σου. Τι σου έχει δώσει ο καθένας από αυτούς;

- Πήρα πάρα πολλά από όλους. Ο Νίκος Μαμαγκάκης ήταν και αυτός που με «ανακάλυψε» εντός εισαγωγικών και ήταν μεγάλη τιμή για μένα να συνεργαστώ μαζί του, διότι πρόκειται για έναν πολύ σημαντικό συνθέτη, ο οποίος γράφει δύσκολα και πολύ ιδιαίτερα πράγματα όμως καταπληκτικά. Με τον Γιώργο Ζήκα, τον Πάππο και τον Παναγιώτη Καλατζόπουλο είχα πολύ καλή και γλυκιά συνεργασία και τους ευχαριστώ από καρδιάς που μου εμπιστεύθηκαν τα τραγούδια τους κι έτσι χάραξα την έως τώρα πορεία μου στον χώρο του ελληνικού τραγουδιού και εξελίχθηκα ως ερμηνεύτρια. Στάθηκα πολύ τυχερή που συνεργάστηκα με τόσο αξιόλογους συνθέτες.

- Είναι αλήθεια ότι οι καλλιτέχνες και δει οι μουσικοί είναι λίγο τυχοδιώκτες, έχουν την τάση να μη μένουν σε ένα τόπο;

- Είναι τέτοια η φύση της δουλειάς μας που είναι αναπόφευκτο. Ταξιδεύουμε συνεχώς εντός και εκτός συνόρων και ερχόμαστε σε επαφή με πολλές και διαφορετικές κουλτούρες, νοοτροπίες και περιβάλλοντα. Αυτό «ανοίγει» το μυαλό, τις αισθήσεις και τις κεραίες μας. Επίσης συνδιαλεγόμαστε με τους ανθρώπους μέσω της τέχνης μας κι αυτό μας κάνει πιο ευαίσθητους. Η μουσική η ίδια είναι ταξίδι και μας δίνει την ελευθερία να εκφραζόμαστε και να επικοινωνούμε. Ο καλλιτέχνης χωρίς ελευθερία έκφρασης δεν έχει λόγο ύπαρξης.

- Τι ταυτότητα θέλεις να έχει το κοινό σου;

- Καλό είναι το κοινό να ξέρει τι πάει να ακούσει, γιατί αλλιώς είναι ένα κοινό αδιάφορο, το οποίο δε θα στέλνει καλά «μαγνητικά κύματα» και δε θα μπορείς να αποδώσεις στη σκηνή. Μου έχει συμβεί να τραγουδήσω και σε καταπληκτικό κοινό αλλά και σε κοινό που κοιτούσε περίεργα και αισθανόμουν κι εγώ περίεργα. Οι κραδασμοί δεν ήταν καλοί, όπως έχει πει και η Ελένη Βιτάλη.

- Γιατί λένε το κοινό του εξωτερικού είναι διαφορετικό από το ελληνικό κοινό;

- (γελώντας) Εγώ να σου πω την αλήθεια νιώθω καλύτερα με το κοινό του εξωτερικού. Λειτουργεί αλλιώς εκεί το τραγούδι. Δεν είναι δικό τους, το βλέπουν σαν κάτι εξωτικό, ίσως. Τους αρέσουν πάρα πολύ τα ελληνικά τραγούδια ειδικά τα ρεμπέτικα, τα παραδοσιακά και τα σμυρνέικα και είναι πάρα πολύ εκδηλωτικοί και ενθουσιώδεις. Το έχω διαπιστώσει και στην Ισπανία και στην Ολλανδία και στο Βέλγιο και παντού όπου έχω πάει. Στη Βιέννη που είχαμε τραγουδήσει με το Νταλάρα στο Μέγαρο μουσικής τους, γνωρίζανε και τραγουδάγανε όλα τα τραγούδια και δεν ήταν όλοι ελληνικής καταγωγής. Το ελληνικό κοινό είναι συγκρατημένο, ίσως γιατί έχει πάρα πολλά να συγκρίνει, ενώ στο εξωτερικό ακούνε ελληνική μουσική 4-5 φορές το χρόνο το πολύ. Εδώ υπάρχουν άπειρες εναλλακτικές.

- Ποια είναι η γνώμη σου για τη δισκογραφία και την εξέλιξη του τραγουδιού στις μέρες μας;

- Δε θέλω να είμαι απαισιόδοξη αλλά για το έντεχνο ειδικά τα πράγματα δεν είναι στην καλύτερή τους φάση...

- Τι σημαίνει έντεχνο τελικά;

- Για μένα το έντεχνο είναι η εξέλιξη του λαϊκού. Πολλοί έχουν μια λανθασμένη άποψη για τα μπουζούκια και το λαϊκό. Στο όνομα του έντεχνου βέβαια έχουν γραφτεί ουκ ολίγα σαχλά και «δήθεν» τραγούδια. Θεωρώ ότι χρειαζόμαστε επειγόντως επιστροφή στο λαϊκό τραγούδι.

- Πώς βλέπεις τη διασκέδαση στις μέρες μας;

- Υπάρχουν κάποιοι μικροί χώροι όπως το «Αλάβαστρον», «το Χαμάμ» «οι Χίλιες και Μια νύχτες», καθώς και μεγαλύτερες μουσικές σκηνές όπως το «Zoom», η «Σφεντόνα», ο «Ζυγός» που έχουν κάποια καλά προγράμματα, και αυτό μπορώ να το πω διασκέδαση, όμως είναι σε πολύ μικρή κλίμακα σε σχέση με το άλλο που είναι στα πάνω του, επειδή τα ραδιόφωνα και η τηλεόραση τα προωθούν και τα διαφημίζουν καθώς φέρνουν νούμερα, διότι αν δε γίνεις νούμερο δεν πρόκειται να επιβιώσεις γενικώς.

- Το ίδιο ισχύει και για το τραγούδι;

- Ναι, ισχύει. Παρατηρώ ότι πρέπει να γίνεις καραγκιόζης, πρέπει να πουληθείς. Έχουν εξευτελιστεί οι αξίες. Δεν υπάρχει ήθος και μεράκι.

- Πρέπει να κάνεις και θυσίες;

- Αν αγαπάς αυτό που κάνεις, θα κάνεις και θυσίες. Απαραίτητη προϋπόθεση για μένα είναι να μην κοντράρομαι με τις βασικές μου αρχές.

- Υπάρχει η λεγόμενη «σχολή της Θεσσαλονίκης»;

- Δε νομίζω ότι υπήρξε ποτέ, απλά από τη Θεσσαλονίκη ξεκίνησε όλη αυτή η φουρνιά με τον Νίκο Παπάζογλου, το Σωκράτη Μάλαμα, τη Μελίνα Κανά, που φέρανε νέο αέρα στη δισκογραφία και μετά ακολούθησαν η Λιζέτα Καλημέρη, ο Ανδρέας Καρακότας και υπόλοιποι. Έχει η Θεσσαλονίκη ίσως, όπως μου είχε πει ένας φίλος, κάτι το Βυζαντινό, που μας κάνει λίγο πιο σκοτεινούς στο τραγούδι, σε αντίθεση με την Αθήνα που έχει άλλο κλίμα και τα πράγματα είναι πιο ανοιχτά... Υπάρχει κάτι το πιο γνήσιο, το πιο ειλικρινές στη σχολή της Θεσσαλονίκης.

- Και ο μύθος της ερωτικής πόλης;

- Η Θεσσαλονίκη είναι ερωτική πόλη όπως όλες οι πόλεις εάν είσαι ερωτευμένος. Απλά η Θεσσαλονίκη έχει τον Θερμαϊκό, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη θάλασσα. Έχει τον κόσμο της που είναι έξω καρδιά, αυθόρμητος και φιλόξενος και έχει άλλο αέρα.

- Έχεις κάνει θυσίες για την προώθηση της δουλειάς σου; Όπως να πας σε εκπομπές που μπορεί να μην είναι του γούστου σου;

- Διάβαζα πρόσφατα μια παλιά συνέντευξη στην οποία είχα πει κατηγορηματικά ότι δε θα έβγαινα ποτέ στην τηλεόραση. Βγήκα όμως, αν αυτό θεωρείται θυσία, είναι κάτι που πιστεύω ότι όλοι κάνουμε για να υποστηρίξουμε ανθρώπους με τους οποίους έχουμε συνεργαστεί ή να υποστηρίξουμε ένα δίσκο που έχουμε κάνει και χρίζει προώθησης.

- Κάτι που πραγματικά μου προκαλεί περιέργεια, σε όλες αυτές τις εκπομπές τύπου Σεμίνας και Σπύρου, διασκεδάζετε τόσο πολύ όσο φαίνεται;

- Όταν μπαίνεις σε αυτή τη διαδικασία, να φας να πιεις, να τραγουδήσεις, να μιλήσεις δε μπορείς να κάνεις αλλιώς. Υπάρχουν εκπομπές όπως αυτή του Σπύρου με το αφιέρωμα στον Απόστολο Καλδάρα (σ. σ. «Στην υγειά μας»), όπου επειδή γνωριζόμασταν οι καλεσμένοι μεταξύ μας βγήκε πολύ αυθόρμητο όλο αυτό και περάσαμε πολύ ωραία με αποτέλεσμα να βγει καλή και η εκπομπή. Υπάρχουν άλλες εκπομπές στις οποίες δε γνωρίζονται οι παρευρισκόμενοι μεταξύ τους και καμιά φορά το παίζουμε και λίγο. Υπήρξαν φορές που δυσκολεύτηκα πάρα πολύ.

- Ισχύει ότι στον καλλιτεχνικό χώρο είναι πολύ δύσκολο να δημιουργηθούν σχέσεις; Ότι τα «πισώπλατα μαχαιρώματα πάνε σύννεφο»;

- Καπνός χωρίς φωτιά δε βγαίνει. Προσπαθώ να απέχω από αυτά. Θέλω να έχω καλές σχέσεις και αν με κάποιον δεν ταιριάζω δε συνεργάζομαι και δεν κάνω παρέα μαζί του. Από την άλλη πρέπει να είμαστε λίγο διαλλαχτικοί για να μπορούμε να συνεργαζόμαστε ανθρώπινα γιατί αλλιώς δημιουργούνται πολλές εντάσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε μη επιθυμητή έκβαση. Εγώ δεν είμαι δυστυχώς τόσο διαλλαχτική, είμαι λίγο ξεροκέφαλη.

- Ανταγωνισμός υπάρχει; Καλός ή κακός;

- Ασφαλώς και υπάρχει και καλός και κακός. Ζούμε άλλωστε σε μια ανταγωνιστική κοινωνία. Στη μουσική βιομηχανία όπως λέγεται στις μέρες μας και δε μου αρέσει καθόλου σαν όρος και δεν τον ενστερνίζομαι έχει καλλιεργηθεί έντονα ο ανταγωνισμός.

- Στις μέρες μας, τα πράγματα στη δισκογραφία είναι άσχημα. Είναι προτιμότερο να επιλέγει κανείς μια μικρότερη εταιρία ή να προωθεί τη δουλειά του μέσω ίντερνετ;

- Μέσω ίντερνετ όμως πως θα αμείβεται ο καλλιτέχνης για τη δουλειά του; Δεν το έχω ψάξει, αλλά μου φαίνεται λίγο απρόσωπο. Μου αρέσει να αγοράζω το αυθεντικό CD, αν και οι τιμές έχουν ξεφύγει γενικά. Σιγά-σιγά παρατηρείται μια ύφεση στις τιμές που είναι καλό για το κοινό.

- Για τους καλλιτέχνες αυτή η μείωση των τιμών τι αντίκτυπο έχει;

- Ούτως ή άλλως, αν δεν πουλήσεις πάρα πολύ δεν παίρνεις πάρα πολλά λεφτά από την εταιρία. Όλα εξαρτώνται από την εμπορική ισχύ του καλλιτέχνη και τη συμφωνία που θα κάνει.

- Θα μας δώσεις μια συμβουλή;

- Αγαπάτε αλλήλους! Να υπάρχει αγάπη μεταξύ των ανθρώπων για να γίνει καλύτερη και η κοινωνία μας.

-Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ!

Προσωπικά εργαλεία
Χώροι ονομάτων

Παραλλαγές
Ενέργειες
Πλοήγηση
Εργαλειοθήκη