Ρομαντική μουσική στη Γαλλία - Μπερλιόζ

Η γαλλικη ρομαντικη μουσικη οφειλει πολλα στον Εκτορα Μπερλιοζ του οποιου η μουσικη δε γνωρισε τόσο μεγάλη δημοτικότητα μέχρι το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Η μουσική του ειναι βιογραφική και κυριαρχείται απο ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία και την τέχνη. Αναζητώντας νεες συγχορδίες επηρέασε το Λιστ, τον Βαγκνερ, τον Στράους, τον Μάλερ αλλά και τη ρωσική σχολή.
Ο Μπερλιόζ παρόλο που δεν ήξερε να παιζει καποιο όργανο επαγγελματικα, μπορεσε να συλλάβει πλήρως μουσικες συνηχησεις και αρμονίες. Στην εποχη του ειχε καθιερωθει ως σημαντικός κριτικός και μαέστρος. Ως μουσικός τοτε δεν ειχε την απηχηση που ηθελε και πεθανε σχεδον φτωχος και μόνος.
Εργα του ειναι η Φανταστική συμφωνία, η Επιστροφη τη Ζωή, το περιφημο Ρεκβιεμ, η Μεγάλη λειτουργία των νεκρών, ο Χαρολντ στην Ιταλία, Ρωμαιος κι Ιουλιέττα, η οπερα Μπενβενούτο Τσελίνι, οι Τρωες, η Καταρα του Φαουστ κλπ

Σιγουρα μια απο τις πιο σπουδαιες στιγμες στην καριέρα του ήταν οταν ο διάσημος βιολιστης Παγκανίνι επεσε στα ποδια του δηλωνοντας του οτι ηταν μια μουσική ιδιοφυία αξιος συνεχιστής του Μπετόβεν.
Το 1844 ο Μπερλιόζ εγραψε την κορυφαία πραγματεια "Traite d'instrumentantion et d'orchestration mondernes"* στην οποια ασχολειται με την ενορχηστρωση και με το θεμα των συνδυασμων των οργανων. Ηταν κατι πολυ περισσοτερο απο μουσικό εγχειρίδιο και χρησίμευσε στις επομενες γενιές ως εισαγωγή στην αισθητική του μουσικου εμπρεσιονισμου.

Τα κυρια χαρακτηριστικα της μουσικης του ειναι η δραματικη της ενταση και η ποικιλια, γεγονος που εξηγει την αμεση ελξη ή απώθηση που δημιουργει στον ακροατη. Η μελωδια του ειναι πλούσια και εκτεταμένη κι η αρμονία του λειτουργική. Επισης κανει τολμηρές μετατροπές οι οποιες πετυχαινονται μεσα απο μικρες επιδεξιες αντιθεσεις.
Σημερα θεωρειται ο κορυφαιος μουσικος δραματουργός και οχι μονο εργατης του ηχοχρωματος οπως παλαιοτερα.

• Πραγματεία πανω στις μοντέρνες ενορχηστρωσεις.