Ρένος Χαραλαμπίδης - Η ζωή ξέρει κι εγώ την εμπιστεύομαι
Είναι από τις ελάχιστες φορές που έχω μαγευτεί τόσο απόλυτα από ταινίες και ταυτόχρονα από τις μουσικές τους. Μια καλή ταινία, όπως υποστηρίζει και ο Ρένος Χαραλαμπίδης, βασίζεται στο καλό σενάριο και στη μουσική. Στα «φθηνά τσιγάρα» παρασυρόμαστε σε ένα ονειροπόλο ερωτικό ταξίδι από τις εικόνες του Ρένου και τη μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου, ενώ στην «καρδιά του κτήνους», βρίσκουμε την ελπίδα ακόμα και μέσα στο θάνατο μέσα από τον τρόπο που χειρίζεται το βιβλίο του Π. Τατσόπουλου ο Ρένος, και το ακορντεόν ο Ηρακλής Βαβάτσικας. Άνθρωπος που έχει το γνώθι σαυτόν και παραμένει ένα ενήλικο παιδί, θα έλεγα και χάρη στην βαθιά του αγάπη για τη μουσική, την εικόνα και το λόγο, μπορέσαμε να ακούσουμε αδαμάντινες μουσικές και να δούμε θέματα ψυχοφθόρα όπως οι αποτυχημένοι έρωτες, ο θάνατος, τα 30, ο τυχοδιωκτισμός, με μια θετική ματιά και να χαμογελάσουμε λυτρωμένοι πολλές φορές. Μια μικρής διάρκειας κουβέντα με τον Ρένο Χαραλαμπίδη εξαιρετικά χορταστική!
Από τη Φιλουμένα Ζλατάνου.
- Τι σημαίνει να γεννιέται κάποιος κάτω από ένα τυχερό αστέρι;
- Η σημασία του να γεννιέται κάποιος κάτω από ένα τυχερό αστέρι είναι η ευλογία του να μπορεί να αποδεχτεί και να αγαπήσει τον εαυτό του. Γιατί για να αγαπήσουμε τους άλλους πρέπει πρώτα να αγαπήσουμε εμάς.
- Είχατε πει ότι ακόμα και αρνητικά γεγονότα μπορεί να αποδίδονται στο τυχερό μας αστέρι. Πως μπορούμε να το ελέγξουμε αυτό;
- Δεν μπορούμε, είναι το γραφτό. Πιστεύω στο πεπρωμένο ή όπως λέγανε οι αρχαίοι Έλληνες στην ειμαρμένη. Μπορούμε να συζητήσουμε όχι μόνο φιλοσοφικά πάνω στο γραφτό αλλά και επιστημονικά, αφού το DNA έχει τις πληροφορίες για όσα μπορεί να μας συμβούν στη ζωή. Υπάρχει η ρήση «Θεέ μου φύλαξε με από αυτά που θέλω και μπορώ να αποκτήσω». Συνήθως αυτό που θέλουμε δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε. Σε γενικές γραμμές στη ζωή μου, όσα δε μου συνέβησαν τελικά ήταν αυτά που μου άνοιξαν δρόμο να πετύχω αυτά που πραγματικά είχα ανάγκη.
- Ποιος καθορίζει τι θέση θα έχει το ταλέντο μας στον κόσμο;
- Οι συγκυρίες καταρχήν. Επίσης, το να έχει ο ταλαντούχος την προίκα του πάθους. Και τέλος, οι χειρισμοί που θα κάνει ο κάθε άνθρωπος.
- Πώς ισορροπεί η πραγματικότητα και η φαντασία στον κόσμο σου;
- Εγώ προσπαθώ με μεγάλη μανία να ενηλικιωθώ.
|
Θέατρο Τηλεόραση Κινηματογράφος Έχει σκηνοθετήσει τις ταινίες |
- Γιατί;
- Γιατί αντιμετωπίζω προβλήματα στην καθημερινή μου ζωή, λειτουργώντας ως ονειροπαρμένος. Η φαντασία έρχεται σαν σουπιά που πετάει μελάνι στο τοπίο, αλλά αυτό το μελάνι, αυτή η θολούρα που φέρνει τη φαντασία σε πρώτο πλάνο στη ζωή μου είναι αυτό που με σώζει. Είναι η πηγή της έμπνευσής μου.
- Υπάρχει στις μέρες μας φαντασία;
- Πιο πολύ από ποτέ. Και αυτό οφείλεται στο ότι ο μέσος άνθρωπος μπορεί να έχει στα χέρια του την τεχνολογία, μπορεί να κάνει την φαντασία του πραγματικότητα.
- Αισθάνθηκες ποτέ όπως ο χαρακτήρας σου «στρατιώτης Αγγελόνιας» (σ. σ. στην ταινία «Οι στρατιώτες της Σαμοθράκης»), ελεύθερο πνεύμα που κανείς δεν μπορεί να τιθασεύσει;
- Στην πρώτη μου νιότη, μετά με τιθάσευσε η ζωή.
- Στις ταινίες σου μεγάλο ρόλο διαδραματίζει και η μουσική. Φαίνεται ότι έχεις ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική...
- Το κοινό, πλέον, και μεγάλο μυστικό είναι ότι η συνταγή για μια καλή ταινία είναι το καλό σενάριο και η μουσική. Με την κατάλληλη μουσική μπορείς να δώσεις στο κοινό την ψευδαίσθηση της βαθιάς συγκίνησης, ακόμα και εάν έχεις έναν πολύ κακό ηθοποιό πρωταγωνιστή.
- Με πιο κριτήριο διαλέγεις τους συνεργάτες σου;
- Με βάση εάν μπορούμε να πιούμε μαζί έναν καφέ και να μιλήσουμε για όλα.
- Τους συνθέτες Παναγιώτη Καλαντζόπουλο και Ηρακλή Βαβάτσικα, πως τους επέλεξες;
- Θα ξεκινήσω από τον Ηρακλή. Πριν από τρία χρόνια, σε ένα καφέ στην Πλάκα, στην «Κλεψύδρα», που δυστυχώς έκλεισε, κρατούσα σημειώσεις για την ταινία. Στο ραδιόφωνο άκουσα ένα τραγούδι του Ηρακλή με τη Μόρφω Τσαϊρέλλη, και αισθάνθηκα ότι ήρθε και με συνάντησε η μουσική του μέσα από το ραδιόφωνο. Ευτυχώς στο τέλος του τραγουδιού o εκφωνητής είπε το όνομα του και αμέσως πήγα και αγόρασα το CD. Όσον αφορά τον Καλαντζόπουλο, ήμουν θαυμαστής του πάρα πολλά χρόνια και όταν ξεκίνησα να μοντάρω τη σκηνή από τα «Φθηνά Τσιγάρα», με το φιλί και τα περιστέρια πάνω στο τραγούδι του και είδα πόσο όμορφα έδενε η ταινία με τη μουσική του, τότε αποφάσισα ότι αυτός πρέπει να είναι ο μουσικός της ταινίας.
- Θέλω να μου πεις για την πορεία αυτού του ήρωα, που από το «Summertime in Prague» (σ. σ. είναι το τραγούδι που ακούγεται στα «Φθηνά τσιγάρα» και ουσιαστικά αντιπροσωπεύει το ρομαντισμό του ήρωα της ταινίας) φτάνει στον «Τζουτζέ» του «όσα περάσαν και φύγαν» (σ. σ. το τραγούδι της ταινίας που ακολουθεί τα «Φθηνά τσιγάρα», «Η καρδιά του Κτήνους»).
- Είναι η φυσική εξέλιξη. Καταρχήν μεσολάβησαν 5 χρόνια ανάμεσα στις 2 ταινίες, από τα 29 μου στα 34. Ήταν 5 χρόνια όπου άλλαξε η ζωή μου. Έτσι οι δυο πρώτες μου ταινίες μένουν πίσω, καθώς άλλαξα κι εγώ. Για πρώτη φορά στην «Καρδιά του κτήνους», μπαίνει η έννοια του θανάτου. Το σταθερό μοτίβο του αποτυχημένου έρωτα παραμένει βεβαίως. Στις πρώτες δυο ταινίες ήταν οι ιστορίες ενός ανθρώπου στη δεκαετία των 20 χρόνων, ενώ η «Καρδιά του κτήνους» ήταν η πρώτη μου ταινία σαν τριαντάρης. Πολύ πιο σκληρή και αδιέξοδη ταινία.
- Γιατί αυτή η εμμονή στον αποτυχημένο έρωτα;
- Ίσως γιατί και στη ζωή μου δεν έχω ζήσει επιτυχημένους έρωτες. Καταλήγω ότι όλες μου οι ταινίες είναι αυτοαναφορικές. Ο ήρωας δε θέλει να ζήσει τη φθορά του έρωτα αλλά θέλει πάντα να ζει τη μαγεία της αρχής. Αυτό τότε. Στην «Καρδιά του κτήνους», η αποτυχία του έρωτα συνίσταται στο ότι ο ήρωας δεν εκτιμά τον εαυτό του.
- Παρότι είναι νάρκισσος;
- Ο ναρκισσισμός δείχνει ότι υπάρχει βαθιά κρυμμένο ένα κόμπλεξ κατωτερότητας. Από κει εκπορεύεται ο ναρκισσισμός.
- Τι σου έχει δώσει η συνεργασία σου και η επαφή σου με τους συνθέτες Καλαντζόπουλο και Βαβάτσικα;
- Κατάλαβα από την επαφή μου με τον κόσμο της μουσικής ότι όλα είναι ένα. Εικόνα, μουσική, μοντάζ, ηθοποιία, ντεκόρ, σενάριο, όλα έχουν τον ίδιο πυρήνα, που είναι η μαγεία της δημιουργίας.
- ”Για να συναντήσουμε τον πραγματικό μας εαυτό, πρέπει να φτάσουμε στα άκρα», είναι μια δική σου φράση. Ποιος ορίζει τα άκρα μας;
- Τα προσωπικά μας άκρα δυστυχώς δεν τα ορίζουμε εμείς. Τα άκρα μας είναι συνήθως πολύ πιο πέρα από κει που φανταζόμαστε. Τα όρια που πρέπει να σπάμε τα ορίζει ο βαθύτερος πόθος μας για ταξίδι. Τα ταξίδια του έρωτα, της φιλίας, της δημιουργίας, της πολιτικοποίησης, της θρησκευτικής πίστης, αν ξεκινήσουμε να τα κάνουμε εκ των πραγμάτων μας δείχνουμε τα όρια που πρέπει να σπάσουμε.
- Αλλάζει ένας άνθρωπος τον κόσμο;
- Ποτέ. Αυτό είναι μια ρομαντική ιδέα. Ποτέ ένας άνθρωπος δεν αλλάζει τον κόσμο, γιατί αν ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει τον κόσμο οδηγούμαστε σε έναν δικτάτορα.
- Η μουσική;
- Όχι. Αποτελεί ένα παυσίπονο της ψυχής αλλά δεν αλλάζει τον κόσμο.
- Θεωρείς την υπερπροβολή θυσία για την προώθηση της δουλειάς σου;
- Όχι. Προέρχομαι από μια εργατική οικογένεια και έχω καταλάβει τι θα πει να ζεις μια δύσκολη ζωή. Η ζωή μου παρόλες τις κάποιες δυσκολίες, σε σχέση, με τα λούκια που περάσανε οι γονείς μου είναι η ζωή ενός πρίγκιπα. Δεν έχω δικαίωμα να παραπονιέμαι.
- Πώς ελέγχεται η ματαιοδοξία που πηγάζει από τη φήμη;
- Μόλις τελειώνει η προβολή, η αίθουσα αδειάζει κι είσαι πάλι μόνος, και τότε τα πράγματα πάνε στη θέση τους. Θα σου πω μια φράση από τα «Φθηνά τσιγάρα»που λατρεύω «Η ζωή ξέρει κι εγώ την εμπιστεύομαι».
- Μια συμβουλή;
- Η ζωή είναι σαν το ταγκό, δύο βήματα εμπρός, ένα βήμα πλάγια.
- Σ’ ευχαριστούμε πολύ.
- Εγώ σας ευχαριστώ!
