Πετάω ψηλά (dark awake)

... Μερα ελευθερη... αερινη σαν πεταγμα... τοση ορμη κ διψα, μα πολλες φορες λυγιζω τρομαγμενη.

Σιωπηλη ακουω τον ψιθυρο στη χωρα με τις αιωνιες χαρες... Πεταω ψηλα απο αυτη την ψευτικη ζωη... Κοιταζω το απειρο να στροβιλιζεται στο συμπαν.

Μαυρη σκοτεινη η ματια μου στον ηλιο λαμπυριζει... Αερινα φαντασματα τρεμουν ξανα κ ξανα... Στα ποδια του θρονου σου, στον ιλιγγο χαμενη, στου πονου την κολαση παραδομενη... Να μαι... κοντα σου τρεχω τωρα.

Μπροστα στο βαραθρο σου τρεμω, το βλεμμα μου διωχνει το παρελθον, ταραγμενη σε κοιταζω... Στην αβυσσο σου θελω να χαθω... Ουρανια οπτασια μου το φως του φεγγαριου διασχιζεις.

Κατω απο το βαρυ φορτιο μου λυγιζω, περιμενοντας τα αιωνια κυμματα της ζωης... Ειμαι δικη σου κ νιωθω τους δεσμους που με κρατουν κοντα σου... Εσενα που σαν τυφωνας περασες απο τη ζωη μου.

Η μουσικη στιγμες μεθης χαριζει... Η μαγεια των ηχων με ενωνει μαζι σου... Εξω απο τον τοπο κ το χρονο υπαρχει η καρδια των πραγματων.

Ειμαι ολα αυτα που τρεμω... Ακουω τις φωνες της χαρας κ της λυπης... Λαμπεις με μια ανταυγεια πρωινου, μια λαμψη φανταστικη κ τρομαχτικη.

Γλυκια βραδινη νωχελεια...

Ριξε ενα βλεμμα στο χαος των απειρων κ σκληρων σκεψεων...

Δωσε μου τη τρελα να πιστεψω επιτελους στον εαυτο μου...

Πεταω ψηλα... dark_awake (Ζεφη)