Νύχτες των Καλοκαιριών (Mps)

Χάραξαν τα πουλιά ξανά το ηλιοβασίλεμα
φύτεψα το λουλούδι που 'θαψα στο όνομά σου
σκέπαζε χώμα της σιωπής τον ήχο των κυμάτων
σβήστηκαν οι επιγραφές στα ρόδινα μαλλιά σου

Χρώματα γέμιζε η αυγή όσο η νυχτιά χανόταν
τα ρούχα μου ξεθώριαζαν στο πέρασμα του χρόνου
κι όσο οι στάλες της βροχής γλυκά σε νανουρίζαν
οι μελωδίες ταξίδευαν στα πέλαγα του κόσμου

Κι όπως στα φώτα βράδιαζε ξανά στο περιγιάλι
τότε έμαθα να νοσταλγώ όσα ποτέ δεν χάνω
πόσες φορές ανάσανα κάτω απ' τις λεύκες πες μου πόσες
όταν το πίστεψα βαθιά πως ουρανούς δεν φτάνω

Κλαίνε τα χιόνα καλοκαίρια σε φωτιές
όλα τελείωσαν μ' ακόμα φως υπάρχει στις αυλές
δεν σε περίμενα πως να ξεχάσω τη φυγή
κάθε στιγμή πιο πέρα θα πονάει σαν πληγή
όπως θα χάνεται η αυγή στις άκρες των ματιών μου

Πάντα πρόσμενα τα καλοκαίρια, δίχως να ξέρω πως ο ήλιος του χειμώνα είναι πιο φωτεινός...
Οι νύχτες των καλοκαιριών θα είναι πάντα όμορφες... κάποιες όμως θα είναι και μελαγχολικές...
Για αυτές ένιωσα να γράψω κάτι μικρό...

Mps