Να Πάρ'η Ευχή (lykofos)

Να πάρει η ευχή
τους δρύινους νευρώνες μου
την αδενίνη μου την αγριομυρτιά,
αειθαλούς χειμώνες μου
τον μίτο ροδοδάφνη μου,
και την πετούνια ενυδρίδα στην καρδιά.

Να πάρ 'η ευχή
και κείνο το ζιβάγκο τ' αλγεινό,
που μου φορούν περβάζι στο λαιμό.
Την έξη στο κρηπίδωμα
που ακούς, το μοιχικό.
Την αδυσώπητη άγνοια,
δυσοίωνο οστάριο ωχρό,
της φύσης σου ωάριο πενιχρό..

Να πάρει η ευχή
Κείνο το φλεγμονώδες απολίθωμα
κοκίτη ηττημένου μαστροπού,
που 'κανες παρακέντηση κι εξάνθημα
ενσάρκωση επίδοξου θεού.

Τη μούχλα του ναυάγιου στο μπαλκόνι σου
και του πλακούντα σου το παθογόνο ξύσμα,
το περιστήθιο που απλώνεις στο σαλόνι σου
και του αδιάπτωτου μουσώνα μου το πείσμα.

Να πάρ 'η ευχή
Της αβλεψίας σου τη μαύρη παντομίμα
μυωπική οξείδωση, στο πόσιμο μου ποίημα,
της νεκροψίας μου ορκισμένος τιμωρός
πικρός μυελός στου ναργιλέ το λύμα..

Να πάρει η ευχή..

η ευσεβής εκείνη,
που σαν στιλπνή νερομπογιά
στον νεροχύτη σβήνει,
αβρά αδιάλυτα φιλιά,
(δυνητική μου θημωνιά)
και μια μουτζούρα αφήνει,
τα ναύλα..
πύελος
θύλακας
διείσδυση
γύρη, επικανθίδα
αδέξια θρέψη,
ολόσωμα
πανώλη..
Εξωδίκως κι επ' αόριστον
ένοχος

Να πάρ' η ευχή
τους δρύινους νευρώνες μου
την αδενίνη μου την αγριομυρτιά,
αειθαλούς χειμώνες μου
τον μίτο ροδοδάφνη μου,
και την πετούνια ενυδρίδα στην καρδιά......