Μια χούφτα χιόνι ο χειμώνας (Ματσαμάκης)

Κάποιος μου είπε, ‘να, κοίτα ψηλά! Το Αυγουστιάτικο φεγγάρι μας κοιτά’,
Κάποιος φοβήθηκε ξανά, όλα τα καλοκαιρινά φιλιά,
Κάποιος βρήκε στ’ αστέρια νυχτερίδα, και άλλος Το ‘κρυψε με μια εφημερίδα.
Όλα του’ Αυγούστου τα φεγγάρια να γελούν, που κάνουν τις καρδιές να ξεψυχούν,
Όλες οι αγάπες σιγοκλαίνε , δεν έχουν πια που να κρυφτούν.

(ρεφρέν)
Αύγουστε, καλοκαίρι μου, μεταίχμιο του χειμώνα,
Σαν θεριστής καραδοκείς, μα κι όμορφη ανεμώνα,
Κάνεις τον πάγο, τη βροχή και την καρδιά να λιώνει,
Και μοιάζει ο χειμώνας μας, όλος, μια χούφτα χιόνι.

Κάποιος ψιθύρισε απαλά, ‘πως πέρασαν τα χρόνια;…’,
Πάνω σε αιώρα μαγική, πενήντα χρόνια… μια στιγμή.
Σκέφτηκα το όνειρο να βρω, στου κόκκινου κρασιού μου τον αφρό,
Σκέφτηκα το αύριο να πιω, για μια στιγμή θεό και χάρο να ζητώ,
Μα κάποιος ξεσκέπασε και πάλι το φεγγάρι, κι έλαμψε σαν μαργαριτάρι
Έστρεψα τη ζωή μου προς τα εκεί, κι άφησα τον καϋμό μου στο χορτάρι

(ρεφρέν)
Αύγουστε , καλοκαίρι μου, μεταίχμιο του χειμώνα,
Σαν θεριστής καραδοκείς, μα κι όμορφη ανεμώνα,
Κάνεις τον πάγο, τη βροχή και την καρδιά να λιώνει,
Και μοιάζει ο χειμώνας μας , όλος, μια χούφτα χιόνι.

Έσφιξα το όνειρο καλά, μέσα στα δάχτυλά μου, τρελή ματιά, θολή ματιά, του έρωτα η ματιά μου,
Παράτησα συλλογισμούς, ξεσκέπασα το δόρυ, ένιωσα γέροντας ξανά, μα και μικρό αγόρι
Έγραψα πάνω του όλα αυτά , που κάποτε πονούσαν, το πέταξα με δύναμη, να μην ξαναπερνούσαν
Δεν γνώριζα όμως πως η Γη και τα’ άστρα όλα γυρνούσαν…

(ρεφρέν)
Αύγουστε, καλοκαίρι μου, μεταίχμιο του χειμώνα,
Σαν θεριστής καραδοκείς, μα κι όμορφη ανεμώνα,
Κάνεις τον πάγο, τη βροχή και την καρδιά να λιώνει,
Και μοιάζει ο χειμώνας μας, όλος, μια χούφτα χιόνι.