Κουράστηκε Ο Κόσμος Στα Σκαλιά (kain)

Ο κόσμος θέλει ν' αγαπιέται,

απλώνει το χέρι του

πότε για να χτυπήσει, πότε για να ζητήσει,

κάτω απ' τη μέση συνήθως χτυπιέται,

και με τ' αυτοκόλλητο αστέρι του

στο ταβάνι, πως βλέπει ουρανό παρηγοριέται.

Υφάσματα ειρήνης στο καλάθι

- πόσο πάει το κομμάτι; -

να μου βγει η φήμη

και αβέβαια να κλείσω το μάτι

σ' όσους ρωτούν αν έβγαλα το χρέος μου,

με ήσυχο σκέπασμα, νερωμένη μνήμη.

Πότε θ' ανοίξει η έρμη η πόρτα

- χρόνια ανεβαίναμε τ' απότομα σκαλιά

και κάποτε φρενάραμε, δεν είχε πιο πάνω...

...έλα, σκυλάκι, μονάχα εσύ πληγωμένο,

ξεχάστηκαν οι γύρω - θα σε πάρουμε αγκαλιά

να φάμε το μεσημέρι, καθώς για βαρελότα

θα κοιτάμε άσχημη ταινία τις εκρήξεις

παρέα με κόκκινο κρασί - ίδιο αίμα -,

κομπάρσοι και θεατές σε τσίρκο πληρωμένο.

Στίχοι: kain

Στάλθηκε στις: 28/05/03, 22:15